Φυγή προς τα μπρός?

ΑΠΕ 12:40

Την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ο Κώστας Σκανδαλίδης

Την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε πριν από λίγο με δήλωσή του ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης.

Στη δήλωσή του ο κ. Σκανδαλίδης ανέφερε ότι έχει ισχυρή πεποίθηση ότι μια τέτοια υποψηφιότητα την αναζητά η βάση του ΠΑΣΟΚ και όλοι "όσοι παρακολουθούν ανήσυχοι τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες". "Δεν έρχομαι να διασπάσω, αλλά να ενώσω. Δεν έρχομαι να διχάσω αλλά να συνδέσω. Δεν έρχομαι να καταμετρήσω απλώς δυνάμεις αλλά να πολιτικοποιήσω βαθιά τις διαδικασίες", δήλωσε ο κ. Σκανδαλίδης, τονίζοντας ότι θέλει να είναι φορέας ενότητας, σύνθεσης, προοπτικής, νέων ιδεών και προτάσεων για τη ριζοσπαστική και δημοκρατική αριστερά και την ενότητα όλων των προοδευτικών δυνάμεων.

"Είμαι εδώ και δεν είμαι απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου και στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τους τιμώ και τους σέβομαι. Είμαι μαζί τους και νοιώθω συμμαχητής και σύντροφος", είπε ο κ. Σκανδαλίδης, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι δεν επιζητά δηλώσεις υποστήριξης και ότι δεν τον κάνουν αυτάρεσκο οι στρατοί, τους οποίους ποτέ δεν υπηρέτησε στη διαδρομή του και ούτε θα υπηρετήσει.

"Ο πατέρας μου στα πρώτα μου βήματα, ο μεγάλος μου πολιτικός δάσκαλος Ανδρέας Παπανδρέου στη συνέχεια και η οικογένειά μου αργότερα , με έμαθαν να ζω με περηφάνια και αξιοπρέπεια και να ακολουθώ την ψυχή μου. Αυτό με αίσθημα ευθύνης πράττω και τώρα", κατέληξε ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης.

To χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Με εξαιρετικό ενδιαφέρoν (και προσωπικά με ανακούφιση) παρακολουθήσαμε την απόφαση απόρριψης του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού. Οι λόγοι για τους οποίους έγινε η απόρριψη ήταν καθαρά πολιτικάντικοι (η Κουτσίκου και ο Καλός ακόμα δεν έχουν καταλάβει πότε τους χτύπησε το τρένο) αλλά το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι προς την σωστή κατεύθυνση.

Πρώτα από όλα γιατί ο πολύς ο κόσμος δεν το γούσταρε. Τι να κάνουμε ρε παιδιά, είναι και πολύ ωραίο και πολύ εύκολο να το παίζουμε δημοκράτες όταν εμείς είμαστε στην πλειοψηφία (πολιτικά, κοινωνικά, οπαδικά…..) αλλά εδώ έχουμε διαλέξει ένα παιχνίδι. Ή το παίζουμε με τους κανόνες του ή δεν το παίζουμε καθόλου. Τους δημοκράτες θέλω να τους δω όταν πρέπει να κάνουν πασο γιατί οι υπόλοιποι (οι πολλοί εν προκειμένω) ήταν αντίθετοι. Θα ξαναέρθω σε αυτό γιατί είναι και το ουσιαστικό κομμάτι της υπόθεσης.

Δεύτερο ήταν το περιεχόμενο του βιβλίου. Το βασικό επιχείρημα των συγγραφέων ήταν ότι ξεφεύγει από εθνικιστικές ρητορείες και κατά συνέπεια είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, αντικειμενικό και κάτι άλλα τέτοια κουλά. Είναι το βλακωδέστερο επιχείρημα που θα μπορούσαν να επικαλεστούνε. Εδώ είναι Βαλκάνια madam Ρεπούση (η όπως αλλιώς σας λένε) μου, δεν γράφετε την Ιστορία των Νήσων του Πάσχα. Η Ιστορία, εξ ορισμού, είναι και έντονα εθνικιστική και τα σημερινά πολιτικά και εθνικά θέματα αποτελούν συνέχεια των ίδιων θεμάτων των τελευταίων 150 χρόνων. Αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης ήταν από την μη ρεαλιστική απεικόνιση των γεγονότων για εθνικιστικούς λόγους να καταλήξουμε σε μια μη ρεαλιστική απεικόνιση των γεγονότων για μη εθνικιστικούς λόγους. Κάτι σαν το παλιό ανέκδοτο «Τι είναι ο καπιταλισμός; Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Και ο κουμμουνισμός ακριβώς το αντίθετο.»

Στην τελική, μην τρελαθούμε κιόλας. Όταν θα στείλω τις κόρες μου στο Δημοτικό δεν με ενδιαφέρει να πάρουν PhD στην Ιστορία, να χαίρονται, θέλω, όταν θα κουνάνε τα σημαιάκια τους στην παρέλαση. Θα τους δώσω την Ιστορία του Κορδάτου όταν θα πάνε 18 και ας βγάλουν άκρη μόνες τους.

Για να ξαναγυρίσω σε αυτό που έλεγα στην αρχή, εμένα προσωπικά με ενόχλησε αφάνταστα ο φασισμός ο οποίος ήταν έκδηλος στις αντιλήψεις αυτών των ανθρώπων. Αυτό το «εσείς είστε αγράμματοι και εθνικιστές και δεν ξέρετε τι σας γίνεται», ενώ αυτοί ήταν « η ελίτ των πεφωτισμένων», οι οποίοι θεωρούσαν επιπλέον ότι είχαν και το αλάθητο του πάπα και όταν τους έστελναν διορθώσεις, κάνανε μόνο αυτές που θεωρούσαν οι ίδιοι αποδεκτές…….

Δεν πειράζει, περαστικά τώρα και όταν αποφασίσετε να δημοσιοποιήσετε το πόνημα σας, ειδοποιήστε μας …. Υπάρχουν και τόσοι δυσκοίλιοι.

Άσμα ηρωικό και πένθιμο

Σαφέστατα ενδιαφέρον το εκλογικό αποτέλεσμα........με πολλά νοήματα και πολλούς παραλήπτες. Το βασικότερο απο όλα είναι νομίζω ότι όλοι κερδισαν εκτός του ΠΑΣΟΚ.
Οι λόγοι της ήττας νομίζω είναι παραπάνω απο ένας και δεν θεωρώ ότι είναι αυτό υπεύθυνο για όλους. Οτι έχει ευθύνες είναι δεδομένο..........

Κατ’ αρχάς το πλέον σαφές ήταν οτι υπο τις υπάρχουσες συνθήκες το σύνθημα «Χτυπήστε τον δικομματισμό» βασικά μεταφράζεται σε «Μην ψηφίζετε ΠΑΣΟΚ». Οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας ξεκάθαρα θεώρησαν ότι η παραταξή τους δεν ευθύνεται για τις πυρκαιές και κατα συνέπεια δεν την αποδοκίμασαν σε αυτό το επίπεδο. Ειναι επίσης ξεκάθαρο ότι δεν της επέρριψαν ευθύνες για τα λοιπά θέματα (ομόλογα, υποκλοπές κτλ). Η Νεα Δημοκρατία τιμωρήθηκε μονο για το βιβλίο της Ιστορίας εξού και η Μαριέτα αλλα και ο υφυπουργός της πήραν το πούλο (κατα το κοινώς λεγόμενο) και η σχετική αύξηση του ΛΑΟΣ (αρκετή για να τον βάλει στην Βουλή).

Απο την άλλη μεριά σημερα είναι πιο καθαρό απο ποτέ το αδιέξοδο του λεγόμενου προοδευτικού χώρου......ο λόγος απλούστατος:

1) Για να κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα ποσοστό περίπου 42%-44%. Η ερώτηση είναι λοιπόν που θα το βρεί. Οι απαντησεις είναι 2, είτε απο την Αριστερά είτε απο τα Δεξιά. Αν υποθέσουμε ότι έχει ένα σταθερό ποσοστό 38% χρειάζεται άλλο ένα 5%-6% απο τα αριστερά του για να βγεί πρώτο. Αυτό βέβαια σημαίνει συρρίκνωση των ποσοστών της Αριστεράς στα μισά περίπου απο αυτό που είναι τώρα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ύπαρξη του ΣΥΝ και του ΚΚΕ. Η άλλη εναλλακτική του επιλογή είναι να πάρει ψήφους απο την Νέα Δημοκρατία. Σημειωτέον οτι μαθηματικά σε αυτην την περίπτωση χρειάζεται τις μισούς ψηφους απο την προηγούμενη περίπτωση (να τις πάρει απο τα Αριστερά του), δεδομένου ότι αντιστοίχως θα μειώνονται και οι ψήφοι της Ν.Δ. Βεβαια αυτό θα σημαίνει υποχρεωτική διολίσθηση προς ¨δεξιές¨ θέσεις με ότι αυτό συναπάγεται.........
2) Ο ΣΥΝ τώρα.......πιστεύω οτι οι πανηγυρισμοί το βράδυ της Κυριακής ήταν περισσότερο που βγήκε αυτοδύναμη η ΝΔ παρα για την αυξηση του ποσοστού τους. Και εξηγούμαι: Ας υποθέσουμε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν αυτοδύναμη, ποιά θα ήταν η θέση του Συνασπισμού? Θα συνεργαζοταν με το ΠΑΣΟΚ? Αν ναι, ως ένα σημείο θα ακυρώνονταν όλη η συλλογιστική του περι Παπάγου και Πλαστήρα και λοιπά. Ενω αν δεν συνεργάζονταν και είχε την δυνατότητα να συγκρατήσει τις ψήφους του η Νέα Δημοκρατία θα έβγαινε σε καποια μεταγενέστερη εγκλογική αναμέτρηση με ψηφους απο το ΛΑΟΣ και ίσως και απο το ΠΑΣΟΚ.
3) Για το ΚΚΕ λίγα πραγματα μπορούν να υποθούν...οι θέσεις του είναι ξεκάθαρες και επικεντρώνονται στο motto ‘Ας τους έχω εγώ μαντρωμένους τους δικούς μου και ας κυβερνάει η Δεξιά 500 χρόνια’. Ειναι ξεκάθαρο οτι ξέρουν ότι δεν θα κυβερνήσουν ποτέ και αυτό τους δίνει προφανώς το δικαίωμα να λένε ότι τους κατεβαίνει στο κεφάλι.....Η πρώτη ερώτηση στο debate για την Παπαρήγα είχε να κάνει στο οτι "ονειρεύονται" ένα μοντέλο που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.

Περιμένω σχόλια και απόψεις σας......................

Λίγη πίστη, ρε γαμώτι...!

Στην αρχή, ο Σχορτσιανίτης αφού έφαγε ότι ήταν να φάει, έβαλε (;) μυαλό και είπε θα κάτσω να αδυνατίσω(άντε να δούμε...) οπότε δεν θα είμαι στο Eurobasket. Μετά, μουρμούρες για την συνδικαλιστική τους δραστηριότητα (όπου απλά προσπαθούσαν για τα αυτονόητα δικαιώματα των συναδέλφων τους που δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μπάσκετ). Πάνω σε αυτό το θέμα ακούστηκε και η μομφή από ''διάφορους κύκλους'' (ποιους, ποτέ δεν μάθαμε) ότι θα χρησιμοποιήσουν την εθνική ομάδα για να πιέσουν για τις απαιτήσεις τους. Δηλαδή, κάτι του στυλ, ''δεν παίζουμε στην εθνική αν δεν λυθούν ένα,δύο,τρία πράγματα'' Αποδείχτηκε τόσο από τη στάση τους όσο και από τον χρόνο που μεσολάβησε οτι αυτό ήταν μια μπαρούφα και μισή, δηλαδή παπάρια μάντολες.

Ύστερα, ήρθαν τα πρώτα φιλίκα και το -31 από τους Σέρβους. Ωχ αμάν και τι θα κάνουμε, δεν μπορούμε, που θα πάμε έτσι στην Ισπανία κτλ. Όλα αυτά από τους απ έξω. Ο Γιαννάκης και οι διεθνείς έλεγαν μόνο ότι θα δουλέψουν ακόμα πιο καλά και ακόμα πιο σκληρά.

Τουρνουά ''Ακρόπολις''. 3/3 νίκες κουτσά-στραβά με τους προβληματισμούς για το παιχνίδι της ομάδας να διαπιστώνονται (σωστό, άλλωστε για αυτό το λόγο γίνονται τα φιλικά) αλλά και να διογκώνονται πολλές φορές πέραν του μέτρου(άρθρα Συρίγου κτλ). Στο καπάκι και η ιστορία με τον τραυματισμό του Φώτση. Κάπου εκεί, δημοσιεύονται και κάποια άρθρα που λένε ότι το κλίμα στην ομάδα δεν είναι καλό,ότι οι παίχτες δεν μιλιούνται μεταξύ τους και άλλα τέτοια ωραία. Όλοι ξέρουμε τώρα, ότι αυτό ήταν ψέμα...

Αρχίζει το Eurobasket (τιριριρι-τιριριριρι-τιριριρι). Νίκη χτικιό με το Ισραήλ (sorry Σωλωνάκο-εσωτερικό αστείο του blog), νίκη χτικιό με τους Γιούγκους, άθλια εμφάνιση για τα δεδομένα της ομάδας με τους Ρώσους, μας έσφιξαν καλά και οι Ισπανοί.

Όλοι βάζουν καλάθια, εμείς πετάμε τούβλα. Ο Παπαλουκάς κάνει κάτι ματς που έχει 6-7 λάθος πάσες και 3-4 airball!!! Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας... Αρχίζει το γαϊτανάκι του κόρακα. ''Είναι κουρασμένοι'', ''όχι δεν είναι κουρασμένοι, αφού παίζουν στην άμυνα καλά, είναι αραγμένοι στα λεφτά τους για αυτό δεν προσπαθούν και τόσο πολύ στην επίθεση'', ''τώρα είναι όλοι βεντέτες, ο ένας δεν μιλάει στον άλλο'', ''φταίει ο Γιαννάκης, να φύγει δεν κάνει, ο μυρωδιάς'' και άλλα ωραία.

Και ένα ωραίο Σεπτεμβριάτικο βραδάκι (do you fell the love, baby?) σηκώνεται ο Σπανούλης από τα 7-8 μέτρα και το μόνο που ακούγεται είναι το ''χλαπ'' από το δυχτάκι που σπαρταράει...Οι Πορτογάλοι δυο μέρες μετά, ήταν πολύ διασκεδαστικοί, μα τα χίλια μπιφτέκια!

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα σε αυτήν την εθνική. Δεν υπάρχει καμία ομάδα στον πλανήτη που να μην έχει ατέλειες ή αδύναμους κρίκους. Και αν θέλει κανείς και την ταπείνη μου γνώμη, είμαστε λίγο μαγκωμένοι, λίγο αγχωμένοι(γιατί ρε παιδιά;) και λίγο μπουκωμένοι. Αλλά από αυτό, μέχρι το αποκρουστικό σούρσιμο και αναπαραγωγή της κάθε μιας θεωρίας συνομωσίας που σκέφτεται ο καθένας, της κάθε βλακώδους δικαιολογίας που μπορεί να βγει και να πει ο οποισδήποτε, υπάρχει τεράστια απόσταση.

Ας δούμε τα δεδομένα και τα γεγονότα. Η εθνική είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης και δευτεραθλήτρια κόσμου. Ένας Ελληνικός σύλλογος, ο ΠΑΟ, είναι πρωταθλητής Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο. Η δεύτερη ομάδα και φιναλίστ του τελικού ΤΣΣΚΑ, έχει καλύτερο παίχτη τον Παπαλουκά, ο οποίος είναι συνάμα και ο πιο ακριβοπληρωμένος Ευρωπαίος μπασκετμολίστας! Του χρόνου θα έχει και το Ζήση. Ο ΟΣΦΠ βάζει κι αυτός τα θεμέλια για μια ομάδα πολύ δυνατή. Η Ρεάλ Μαδρίτης, κάτοχος του ULEB CUP και πρωταθλήτρια Ισπανίας πήρε Παπαδόπουλο και Πελεκάνο. Ομάδες ''πρώτης'' ταχύτητας σε όλη την Ευρώπη, ψάχνουν ή έχουν Έλληνες παίχτες. Ο Κακιούζης ήταν αρχηγός της Μπαρτσελόνα (!) τη χρονιά που μας πέρασε. Για ατομικές διακρίσεις δεν μιλάμε. Διαμαντίδης, τρεις συνεχόμενες φορές καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκα και MVP του τελευταίου final-4. Παπαλουκάς, καλύτερος παίχτης του 2006 και MVP του περσινού final-4 με ρεκόρ πόντων στον φετινό, χαμένο για αυτόν τελικό! Να αναφέρω κι άλλους ή φτάνει;

Αν εξαιρέσει κανείς τις διεθνείς καριέρες τις Άννας Βίσση, της Δέσποινας Βανδή και της Έφης Θώδη (lol), δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος τομέας που η Ελλάδα να εξάγει τέτοιο ανθρώπινο δυναμικό και με τόση ποσότητα και σε τέτοιο επίπεδο, ευθέως δυσανάλογη με τον πλυθυσμό και τις σοβαρότατες ελλείψεις σε υποδομές (αν και το μπάσκετ, τις έχει κουτσά στραβά, μιλάω γενικά), σύστημα και κυρίως σε νοοτροπία. Προς Θεού, μακριά από εμάς το Ελληνικό DNA της Φανής Χαλκιά που είναι γεννημένο για να νικάει και άλλα τέτοια Καρατζαφεριώτικα και Παπαθεμελιώτικα. Αλλά το σωστό να λέγεται.

Αυτή η εθνική έχει αποδείξει πολλάκις ότι έχει παίχτες και με τα αθλητικά αλλά και με τα νοητικά προσόντα που απαιτούνται για να κάνει πρωταθλητισμό. Έχει κατακτήσει με το σπαθί της ακόμα και το δικαίωμα στην αποτυχία. Άνθρωποι είμαστε, δεν μπορούμε να νικάμε πάντα. Αυτό όμως που έχει καταφέρει η εθνική είναι πολύ πιο σημαντικό από έναν τίτλο. Είναι η αίσθηση ότι θα τα δώσει όλα και το ότι αν χάσει ή κερδίσει εξαρτάται κυρίως από την δική της απόδοση! Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο στη ζωή του με αθλητισμό, είτε σε ομαδικό σπορ είτε σε ατομικό, ξέρει ότι πιο πάνω δεν έχει. Γιατί πρωταθλητισμός είναι να νικάς κάθε φορά τον εαυτό σου πρώτα από όλα και τα όρια που εσύ έχεις βάλει.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια του Eurobasket. Έγω λέω ότι θα παίξουμε τελικό, μπορεί όμως και να χάσουμε από τους Σλοβένους. Δεν πειράζει, θα υπάρχουν κι άλλες ευκαιρίες για αυτήν την ομάδα.

Αυτό που ξέρω είναι το εξής. Όπως παίζουμε, με τα αγκομαχητά των πρώτων ημερών να έχουν δώσει τη θέση τους σε κάποια φωτεινά μεν, διαλείμματα δε, πάρα πολύ καλού μπάσκετ στα τελευταία δύο παιχνίδια, στην καλύτερη περίπτωση είμαστε ένα πολύ ωραίο ερωτηματικό. Ακόμα κι έτσι, δεν νομίζω ότι κάποια από τις άλλες 7 ομάδες θέλει να μας πετύχει στο δρόμο της. Είναι φανερό ακόμα και στον πιο αδαή, ότι αν κάνουμε τρια ματσάκια (προημιτελικό,ημιτελικό,τελικό) όπως ακριβώς είναι η αξία της ομάδας, ούτε που θα καταλάβουν οι Ισπανοί και οι Λιθουανέζοι τι τους χτύπησε...

Δεν χρειάζεται υπεράσπιση αυτή η ομάδα. Δεν χρειάζεται γιατί δεν την έχει ανάγκη (άλλο ένα κεκτημένο) και γιατί όπως κατά τη γνώμη μου έχει αποδείξει, σε θέματα νοοτροπίας και διαχείρησης νικών/ηττών είναι πολύ καλύτερη από την κοινωνία από την οποία προήλθε και εκπροσωπεί. Λίγη γαμημένη πίστη χρειάζεται, γαμώ τη μιζέρια μου γαμω!!!!!!

Υ.Γ. Πήγε ο Γκάλης στην Μαδρίτη για το Hall of Fame και κατουρήθηκαν όλοι από τη χαρά τους. Τι να πεις για αυτόν τον τύπο....Το στιχάκι των Active Member τα είπε όλα. '' Τι να του πω για μπασκετ, που δεν πρόλαβε τον Γκάλη/θα νομίζει τώρα πως η μπάλα είναι πιο μεγάλη'' Respect.

Έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε……

Η εργένικη ζωή στην ηλικία μετά τα 30 είναι urban legend……Συγκαταλέγεται στους «αστικούς μύθους» τύπου «τα έπινα με μια γκόμενα και βρέθηκα με ένα νεφρό σε μια μπανιέρα ξενοδοχείου». Εναλλακτικά υπάρχει μια (στο εκατομμύριο) περίπτωση να είσαι ο super duper look alike ηθοποιός και ταυτοχρόνως πάμπλουτος για να παίζεις με διαφορετική γκόμενα κάθε βράδυ. Εγώ πάντως τέτοιες περιπτώσεις ξέρω από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Οι υπόλοιπες περιπτώσεις (και ας με συγχωρήσουν οι εργένηδες φίλοι μου) εντάσσονται στις κατηγορίες που περιγράφω παρακάτω:

Α) Εργένηδες οι οποίοι ζουν σαν να ήταν παντρεμένοι

Πρόκειται για την δυστυχή κατηγορία των ανδρών οι οποίοι έχουν «παντρευτεί» αλλά δυστυχώς για αυτούς δεν το έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι. Συμπαθέστατη κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι όμως προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι ο ήλιος δύει στην ανατολή και ανατέλλει από την δύση. Όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση και

Α) είναι (η σχέση όχι η κοπέλα) άνω των 3-4 χρόνων και ταυτοχρόνως…..
Β) συζήσεις με το έτερο σου ήμισυ (μπλιαχ!!!!) ή
Γ) δεν συζείς αλλά έχει κλειδιά από το σπίτι σου και
Δ) σου έχει κατσικώσει στο σπίτι σου τα μισά ρούχα και
Ε) της δίνεις ημερήσια αναφορά λες και είσαι στον όρχο και δεν πας ούτε για κατούρημα χωρίς να το έχει μάθει (ασχέτως αν η παμπόνηρη γυναίκα σου έχει δώσει την εντύπωση ότι δεν νοιάζεται)........

τότε το επιχείρημα «είμαι ανύπαντρος/ελεύθερος» μόνο θυμηδία και γέλωτα μπορεί να προκαλέσει. Ελεύθερος Πολιορκημένος είσαι φίλε μου……

Προφανώς επίσης λόγω των παραπάνω Β & Γ για παράνομη γκόμενα στο σπίτι ούτε λόγος……….σε τρώνε τα αυτοκίνητα και τα ξενοδοχεία .

Από την άλλη για να έχεις το δικαίωμα στην σούρα σου να τραγουδάς τραγούδια του Χριστάκη χωρίς να πέφτει φάπα από την ομήγυρη, έχεις εκχωρήσει στην κοπέλα σου το οκ για ασταμάτητη γκρίνια (δεν με παντρεύεσαι αχαΐρευτε, εγώ πότε θα γίνω μάνα και άλλα τέτοια χαριτωμένα) συν το ενδεχόμενο (αν το παρατραβήξεις χρονικά) να σου βγει κα Κοκοβίκου (ή αλλιώς μόλις μπει το στεφάνι αρχίζει η παντόφλα).

Β) Εργένηδες που θα ήθελαν να γίνουν σαν αυτούς της κατηγορίας Α

Τα κοινώς λεγόμενα «μπακούρια». Συνωστίζονται σε παρέες 5-10 αντρών σε μπαράκια και club όπου (αν καταφέρουν να μην φάνε πόρτα) η αναλογία είναι 30 άντρες 1 γυναίκα η οποία ήρθε χτες από το Αγρίνιο ή/και έχει μουστάκι σαν του Κολοκοτρώνη και περιφέρεια σαν του Βαγγέλη Βενιζέλου (πριν κάνει ο τελευταίος δίαιτα). Αν προσθέσεις και το (στατιστικά σημαντικό) ενδεχόμενο να μένουνε με τους γονείς τους (sic) καταλαβαίνεις ότι κάπου το πράγμα έχει στραβώσει.

Ο μέσος όρος sex ετησίως είναι μονοψήφιος και σημαντικά κάτω του ποσοστιαίου ρυθμού ανάπτυξης ο όποιος για το 2006 ήταν κάπου γύρω στο 3. Αν αφαιρέσεις και την εκούσια εκροή συναλλάγματος προς τις πρώην Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες (σχέδιο Σβετλάνα ) συχνά πιάνει τις επιδόσεις του Πολύδωρα ως υπουργού Δημοσίας Τάξεως . Τόσο χάλια δηλαδή……

Ο γάμος είναι «μια κάποια λύσις» (έστω σαν τους Βάρβαρους του Καβάφη). Στο κάτω κάτω της γραφής η θεωρία του διαβήτη (ξέρετε: το ένα πόδι σταθερό και το άλλο να γυρίζει γύρω- γύρω) είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο διαβήτης…..

Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη…

Εάν είσαι 30something, ζεις στην Αθήνα και έχεις πάει σε λιγότερους από 4 γάμους φέτος, μάλλον πρέπει να πας να το «κοιτάξεις» (εκτός βέβαια αν είσαι ορκισμένος μισάνθρωπος ή ο κοινωνικός σου κύκλος μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού-με μερικά δάχτυλα κομμένα). Κάτι η ηλικία, κάτι το επόμενο έτος που είναι δίσεκτο, έχει πέσει τρελή γαμολαίλαπα. Μιλάμε για ατελείωτα «και στα δικά σας», «να σας ζήσουν», τόνοι από ρύζι νυχάκι και εμφανείς επιπτώσεις στην λειτουργία του συκωτιού.

Βέβαια, το θέμα δεν ενέσκηψε ξαφνικά. Μετά τα 30 άρχισε να ξεδιπλώνεται χαριτωμένα με το «Έλα ρε, παντρεύεται ο τάδε; Πως και το πήρε απόφαση;». Κατόπιν αρχίζει και κλιμακώνεται και η χροιά έκπληξης στη φωνή εξαφανίζεται και μεταμορφώνεται σε διαπίστωση «Ε, τόσα χρόνια ήταν μαζί…» ή το βαθιά φιλοσοφημένο «Ε, καιρός του/της ήταν». Τέλος, στην κορύφωση του φαινομένου ψάχνεις ελεύθερο σαββατοκύριακο (που να μην είσαι καλεσμένος) ώστε να πας μια εκδρομούλα, μια καθημερινή απόγευμα που θες να πας για κωλοβάρα-φραπεδάκι αναγκάζεσαι να ψάξεις αλφαβητικά τη λίστα του κινητού σου ώστε να «ξεθάψεις» τους τελευταίους εναπομείναντες στην ίδια με σένα κατάσταση, ενώ η παρέα των μπάκουρων που παρακολουθούσες ανελλιπώς champions league ακολουθεί πορεία αντίστοιχη με αυτή των «10 μικρών νέγρων».

Και βέβαια, αλίμονο σου αν κατεβείς να επισκεφτείς το «σόι» στην επαρχία. Εκεί όπου το πρώτο παιδί των συνομήλικων είναι ήδη δυο χρονών ενώ αρκετοί έχουν προχωρήσει και στο δεύτερο-«για να μην έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους». Το γεγονός ότι δεν ξέρεις πόσες φορές πρέπει να τρώει το παιδί την ημέρα καθώς και όλες τις παιδικές ασθένειες απέξω σου έχει αφαιρέσει παραπάνω από το 50% των κοινών ενδιαφερόντων με την «παρέα», ενώ τα «άντε καημένε, τι περιμένεις;» δεν προέρχονται πλέον μόνο από τις 60χρονες θείες σου αλλά και από φίλους που πριν από λίγο καιρό σκίζανε τα ρούχα τους όταν έπαιζε το «θα ζήσω ελεύθερο πουλί».

Σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν διακατέχομαι από καμία «γαμοφοβία» ούτε είναι πρότυπο ζωής ο Τσάρλς Μπουκόφσκι. Τουναντίον, έχω αξιοσέβαστη εμπειρία από ιδιαίτερα μακροχρόνιες σχέσεις και σχετικές-σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο-γαμοανησυχίες(σε βαθμό που από εποχές πανεπιστημίου να θεωρούμαι από φίλους ως ο πρώτος υποψήφιος για «κρέμασμα»-και τώρα καμαρώνω λίγο που τους έχω «θάψει» σχεδόν όλους).

Στην δικιά μου κοσμοθεωρία, βασικός λόγος «επισημοποίησης» μιας σχέσης, πέρα από τα προφανή νομικά και οικονομικά ζητήματα, είναι η επιθυμία για διαιώνιση του είδους. Και δεδομένης πλέον της –σε αρκετά μεγάλο βαθμό-κοινωνικής αποδοχής της συγκατοίκησης, που αφαιρεί το γαμοεπιχείρημα «παντρευτήκαμε για να μείνουμε μαζί», πραγματικά δυσκολεύομαι μερικές φορές να κατανοήσω την «πρεμούρα» κάποιων να παντρευτούν επειδή «ήρθε η ώρα». Για να μην πω για την εμφανή προσπάθεια προσηλυτισμού και νουθεσίας από την πλευρά των παντρεμένων προς τους εναπομείναντες εργένηδες-φάση «βρήκαμε παπά, να θάψουμε 5-6». Και μετά από λίγο καιρό, να σου τα «άλλα περίμενα και άλλα βρήκα» και τα «δεν ήταν έτσι στην αρχή». Να σου τα κέρατα και οι γκαρσονιέρες. Έτσι η έκδοση διαζυγίου έχει γίνει πιο εύκολη από το να πεις «τα χαλάμε» (τρομερά ισοπεδωτική επιχειρηματολογία το ξέρω, αλλά εργένης είμαι και έχω προς το παρόν το δίκιο με το μέρος μου, ελπίζω στο μέλλον να αξιωθώ να γράψω την αντίστοιχη ισοπεδωτική επιχειρηματολογία από την πλευρά των παντρεμένων).

Την κάνω γιατί έχω να ξεσκονίσω το κουστούμι γάμου (και ουχί το γαμπριάτικο βεβαίως βεβαίως….)

Όχι πως δες το ξέραμε...

To παρακάτω κείμενο μού στάλθηκε με email. Ευχαριστώ τη Δήμητρα για αυτό...

Ασύμμετρη...δημοπράτηση!Όλες αυτές τις ημέρες ακούμε απίστευτα σενάρια για το ποιός μπορεί να έκαψε την Πελοπόνησσο. Οικοπεδοφάγοι, τρελοί, γριές με αλτσχάιμερ, αναρχικοί των Εξαρχείων, ξένοι πράκτορες έχουν μπλέξει σε ένα χορό του παραλόγου που σέρνει η κυβέρνηση και οι απανταχού συνωμοσιολόγοι. Μήπως τελικά η απάντηση είναι πιο απλή;Ίσως να αρκεί να δεί κάποιος το χάρτη της δημοπράτησης της Ιωνίας Οδου,του καινούργιου, δηλαδή,αυτοκινητοδρόμου της βορειοδυτικής Πελοπονήσσου (δείτε τον εδώ). Γνωρίζετε απο που περνάει; Γαστούνη, Αμαλιάδα, Πύργος, Αρχαία Ολυμπία, Ανεμοχώριο,Σαμικό, Ζαχάρω, Φιγαλεία, Κυπαρισσία, Δώριο, Τσακώνα, Μεγαλόπολη, Κρέσταινα κ.τ.λ. Έργο δύσκολο και με μεγάλο κόστος καθώς μόνο τα χρήματα για την απαλλοτρίωση της, ιδιαιτέρως εύφορης, γής ένθεν και ένθεν του δρόμου εκτίναζαν το προυπολογισμό του στα ύψη. Από την αλλή,οι βέβαιες αντιδράσεις των οικολόγων για καταστροφή του περιβάλλοντος θα έφερνε σημαντικές καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του.Όλα αυτα πρίν γιατί τώρα, ως εκ θαύματος η γή έγινε φθηνότερη και οι αντιδράσεις άλλαξαν προσανατολισμό. Το έργο της κατασκευής του δρόμου έγινε ευκολότερο.Αν το προχωρήσει κανείς λίγο παρακάτω θα δει οτι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ - ΤΕΒ Α.Ε. και η ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, που συνέτρεξαν να προσφέρουν την ανθρωπιστική τους βοήθεια στους πληγέντες με την κατασκευή ολόκληρων οικισμών, είναι οι δυο μεγαλύτεροι ανάδοχοι της Ιωνίας οδού. Ουσιαστικά, δηλαδή και εξασφάλισαν την συμπάθεια των κατοίκων και θα τους μείνουν και αρκετά "ψιλά" στη τσέπη απο την σημαντική μείωση του κόστους του αυτοκινητοδρόμου.Και βέβαια, εαν αυτη τη στιγμή έχετε ήδη ανοίξει τον χάρτη δημοπράτησης, ρίξτε και μια ματιά στον παράδρομο στα βόρεια της πελοπονήσσου που, βάση σύμβασης, είναι υποχρεωμένες να φτιάξουν οι ανάδοχες. Μήπως περνάει απο το κομμάτι της Αχαιας που κάηκε τον Ιούλιο;Στο φτωχό μου το μυάλο το σενάριο αυτό που συνέθεσα μου φαίνεται λογικότερο απο την εμπλοκή της CIA, των "Γκρίζων Λύκων" ή κάποιων παιδιών που επειδή βαρέθηκαν να καίνε τράπεζες αποφάσισαν να κάψουν την Ελλάδα. Τα συμπεράσματα δικά σας...