Λίγη πίστη, ρε γαμώτι...!

Στην αρχή, ο Σχορτσιανίτης αφού έφαγε ότι ήταν να φάει, έβαλε (;) μυαλό και είπε θα κάτσω να αδυνατίσω(άντε να δούμε...) οπότε δεν θα είμαι στο Eurobasket. Μετά, μουρμούρες για την συνδικαλιστική τους δραστηριότητα (όπου απλά προσπαθούσαν για τα αυτονόητα δικαιώματα των συναδέλφων τους που δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μπάσκετ). Πάνω σε αυτό το θέμα ακούστηκε και η μομφή από ''διάφορους κύκλους'' (ποιους, ποτέ δεν μάθαμε) ότι θα χρησιμοποιήσουν την εθνική ομάδα για να πιέσουν για τις απαιτήσεις τους. Δηλαδή, κάτι του στυλ, ''δεν παίζουμε στην εθνική αν δεν λυθούν ένα,δύο,τρία πράγματα'' Αποδείχτηκε τόσο από τη στάση τους όσο και από τον χρόνο που μεσολάβησε οτι αυτό ήταν μια μπαρούφα και μισή, δηλαδή παπάρια μάντολες.

Ύστερα, ήρθαν τα πρώτα φιλίκα και το -31 από τους Σέρβους. Ωχ αμάν και τι θα κάνουμε, δεν μπορούμε, που θα πάμε έτσι στην Ισπανία κτλ. Όλα αυτά από τους απ έξω. Ο Γιαννάκης και οι διεθνείς έλεγαν μόνο ότι θα δουλέψουν ακόμα πιο καλά και ακόμα πιο σκληρά.

Τουρνουά ''Ακρόπολις''. 3/3 νίκες κουτσά-στραβά με τους προβληματισμούς για το παιχνίδι της ομάδας να διαπιστώνονται (σωστό, άλλωστε για αυτό το λόγο γίνονται τα φιλικά) αλλά και να διογκώνονται πολλές φορές πέραν του μέτρου(άρθρα Συρίγου κτλ). Στο καπάκι και η ιστορία με τον τραυματισμό του Φώτση. Κάπου εκεί, δημοσιεύονται και κάποια άρθρα που λένε ότι το κλίμα στην ομάδα δεν είναι καλό,ότι οι παίχτες δεν μιλιούνται μεταξύ τους και άλλα τέτοια ωραία. Όλοι ξέρουμε τώρα, ότι αυτό ήταν ψέμα...

Αρχίζει το Eurobasket (τιριριρι-τιριριριρι-τιριριρι). Νίκη χτικιό με το Ισραήλ (sorry Σωλωνάκο-εσωτερικό αστείο του blog), νίκη χτικιό με τους Γιούγκους, άθλια εμφάνιση για τα δεδομένα της ομάδας με τους Ρώσους, μας έσφιξαν καλά και οι Ισπανοί.

Όλοι βάζουν καλάθια, εμείς πετάμε τούβλα. Ο Παπαλουκάς κάνει κάτι ματς που έχει 6-7 λάθος πάσες και 3-4 airball!!! Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας... Αρχίζει το γαϊτανάκι του κόρακα. ''Είναι κουρασμένοι'', ''όχι δεν είναι κουρασμένοι, αφού παίζουν στην άμυνα καλά, είναι αραγμένοι στα λεφτά τους για αυτό δεν προσπαθούν και τόσο πολύ στην επίθεση'', ''τώρα είναι όλοι βεντέτες, ο ένας δεν μιλάει στον άλλο'', ''φταίει ο Γιαννάκης, να φύγει δεν κάνει, ο μυρωδιάς'' και άλλα ωραία.

Και ένα ωραίο Σεπτεμβριάτικο βραδάκι (do you fell the love, baby?) σηκώνεται ο Σπανούλης από τα 7-8 μέτρα και το μόνο που ακούγεται είναι το ''χλαπ'' από το δυχτάκι που σπαρταράει...Οι Πορτογάλοι δυο μέρες μετά, ήταν πολύ διασκεδαστικοί, μα τα χίλια μπιφτέκια!

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα σε αυτήν την εθνική. Δεν υπάρχει καμία ομάδα στον πλανήτη που να μην έχει ατέλειες ή αδύναμους κρίκους. Και αν θέλει κανείς και την ταπείνη μου γνώμη, είμαστε λίγο μαγκωμένοι, λίγο αγχωμένοι(γιατί ρε παιδιά;) και λίγο μπουκωμένοι. Αλλά από αυτό, μέχρι το αποκρουστικό σούρσιμο και αναπαραγωγή της κάθε μιας θεωρίας συνομωσίας που σκέφτεται ο καθένας, της κάθε βλακώδους δικαιολογίας που μπορεί να βγει και να πει ο οποισδήποτε, υπάρχει τεράστια απόσταση.

Ας δούμε τα δεδομένα και τα γεγονότα. Η εθνική είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης και δευτεραθλήτρια κόσμου. Ένας Ελληνικός σύλλογος, ο ΠΑΟ, είναι πρωταθλητής Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο. Η δεύτερη ομάδα και φιναλίστ του τελικού ΤΣΣΚΑ, έχει καλύτερο παίχτη τον Παπαλουκά, ο οποίος είναι συνάμα και ο πιο ακριβοπληρωμένος Ευρωπαίος μπασκετμολίστας! Του χρόνου θα έχει και το Ζήση. Ο ΟΣΦΠ βάζει κι αυτός τα θεμέλια για μια ομάδα πολύ δυνατή. Η Ρεάλ Μαδρίτης, κάτοχος του ULEB CUP και πρωταθλήτρια Ισπανίας πήρε Παπαδόπουλο και Πελεκάνο. Ομάδες ''πρώτης'' ταχύτητας σε όλη την Ευρώπη, ψάχνουν ή έχουν Έλληνες παίχτες. Ο Κακιούζης ήταν αρχηγός της Μπαρτσελόνα (!) τη χρονιά που μας πέρασε. Για ατομικές διακρίσεις δεν μιλάμε. Διαμαντίδης, τρεις συνεχόμενες φορές καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκα και MVP του τελευταίου final-4. Παπαλουκάς, καλύτερος παίχτης του 2006 και MVP του περσινού final-4 με ρεκόρ πόντων στον φετινό, χαμένο για αυτόν τελικό! Να αναφέρω κι άλλους ή φτάνει;

Αν εξαιρέσει κανείς τις διεθνείς καριέρες τις Άννας Βίσση, της Δέσποινας Βανδή και της Έφης Θώδη (lol), δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος τομέας που η Ελλάδα να εξάγει τέτοιο ανθρώπινο δυναμικό και με τόση ποσότητα και σε τέτοιο επίπεδο, ευθέως δυσανάλογη με τον πλυθυσμό και τις σοβαρότατες ελλείψεις σε υποδομές (αν και το μπάσκετ, τις έχει κουτσά στραβά, μιλάω γενικά), σύστημα και κυρίως σε νοοτροπία. Προς Θεού, μακριά από εμάς το Ελληνικό DNA της Φανής Χαλκιά που είναι γεννημένο για να νικάει και άλλα τέτοια Καρατζαφεριώτικα και Παπαθεμελιώτικα. Αλλά το σωστό να λέγεται.

Αυτή η εθνική έχει αποδείξει πολλάκις ότι έχει παίχτες και με τα αθλητικά αλλά και με τα νοητικά προσόντα που απαιτούνται για να κάνει πρωταθλητισμό. Έχει κατακτήσει με το σπαθί της ακόμα και το δικαίωμα στην αποτυχία. Άνθρωποι είμαστε, δεν μπορούμε να νικάμε πάντα. Αυτό όμως που έχει καταφέρει η εθνική είναι πολύ πιο σημαντικό από έναν τίτλο. Είναι η αίσθηση ότι θα τα δώσει όλα και το ότι αν χάσει ή κερδίσει εξαρτάται κυρίως από την δική της απόδοση! Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και λίγο στη ζωή του με αθλητισμό, είτε σε ομαδικό σπορ είτε σε ατομικό, ξέρει ότι πιο πάνω δεν έχει. Γιατί πρωταθλητισμός είναι να νικάς κάθε φορά τον εαυτό σου πρώτα από όλα και τα όρια που εσύ έχεις βάλει.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια του Eurobasket. Έγω λέω ότι θα παίξουμε τελικό, μπορεί όμως και να χάσουμε από τους Σλοβένους. Δεν πειράζει, θα υπάρχουν κι άλλες ευκαιρίες για αυτήν την ομάδα.

Αυτό που ξέρω είναι το εξής. Όπως παίζουμε, με τα αγκομαχητά των πρώτων ημερών να έχουν δώσει τη θέση τους σε κάποια φωτεινά μεν, διαλείμματα δε, πάρα πολύ καλού μπάσκετ στα τελευταία δύο παιχνίδια, στην καλύτερη περίπτωση είμαστε ένα πολύ ωραίο ερωτηματικό. Ακόμα κι έτσι, δεν νομίζω ότι κάποια από τις άλλες 7 ομάδες θέλει να μας πετύχει στο δρόμο της. Είναι φανερό ακόμα και στον πιο αδαή, ότι αν κάνουμε τρια ματσάκια (προημιτελικό,ημιτελικό,τελικό) όπως ακριβώς είναι η αξία της ομάδας, ούτε που θα καταλάβουν οι Ισπανοί και οι Λιθουανέζοι τι τους χτύπησε...

Δεν χρειάζεται υπεράσπιση αυτή η ομάδα. Δεν χρειάζεται γιατί δεν την έχει ανάγκη (άλλο ένα κεκτημένο) και γιατί όπως κατά τη γνώμη μου έχει αποδείξει, σε θέματα νοοτροπίας και διαχείρησης νικών/ηττών είναι πολύ καλύτερη από την κοινωνία από την οποία προήλθε και εκπροσωπεί. Λίγη γαμημένη πίστη χρειάζεται, γαμώ τη μιζέρια μου γαμω!!!!!!

Υ.Γ. Πήγε ο Γκάλης στην Μαδρίτη για το Hall of Fame και κατουρήθηκαν όλοι από τη χαρά τους. Τι να πεις για αυτόν τον τύπο....Το στιχάκι των Active Member τα είπε όλα. '' Τι να του πω για μπασκετ, που δεν πρόλαβε τον Γκάλη/θα νομίζει τώρα πως η μπάλα είναι πιο μεγάλη'' Respect.