Συγκατοίκηση πριν το Γάμο; Βλέπε Cosmopolitan σελ 52….

Κοιτάξτε γύρω σας τους παντρεμένους φίλους σας (σε ηλικίες αναγνωστών άνω των 30 το δείγμα είναι στατιστικά ικανό για εξαγωγή συμπερασμάτων. Οι μικρότερες ηλικίες να κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο και να ακούσουν τους γέρους σοφούς). Πόσοι από αυτούς συγκατοίκησαν πριν από το γάμο; Και για να είμαστε και αντικειμενικοί, βγάλτε και αυτούς που παντρεύτηκαν εσπευσμένα λόγω εγκυμοσύνης, αυτούς που παντρεύτηκαν εσπευσμένα λόγω προχωρημένης ηλικίας αλλά και αυτούς που παντρεύτηκαν με «λευκό γάμο»(είμαστε και open minded,όχι μαλακίες).Τι μένει; Στη δικιά μου βάση δεδομένων φανερά κάτω του 50% παντρεύτηκαν χωρίς να συγκατοικήσουν. Γιατί;

Γιατί ναι; Και τι σε μέλλει εσένανε; Τσολιά σταρχ….ια μας σε βάλαμε ρε φιλαράκο; Άμα λάχει παντρευόμαστε και χωρίς συγκατοίκηση. Άκου γιατί…Γιατί είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Γιατί έχουμε ήδη μακροχρόνια σχέση και δεν υπάρχει κάτι που δεν ξέρω για τον άλλο. Γιατί εγώ μόνο παντρεμένη φεύγω από το σπίτι μου (αυτό πάει κυρίως στο ασθενές φύλο που έχει ανατραφεί με τις υπέροχες ηθικές αξίες του νεοέλληνα μικροαστού).

Βουνό το δίκιο τους. Αλλά για πάμε πάλι. Στις γνωστές σε εσάς περιπτώσεις που ζευγάρια χώρισαν σχετικά γρήγορα μετά το γάμο, ακόμα και σε περιπτώσεις που ακόμα είναι παντρεμένοι αλλά υπάρχουν σοβαρές τριβές, ή έστω σοβαρά παράπονα μεταξύ των μελών, πόσες φορές ακούσατε την έκφραση (με αρκετές διαφοροποιήσεις ως προς την λεκτική διατύπωση αλλά και την σοβαρότητα) «άλλα περίμενα και άλλα βρήκα»; Και αυτό το σχόλιο μπορεί να έχει αφετηρία από το «να μην έχω ένα πιάτο φαί και ένα σιδερωμένο πουκάμισο;» (γιατί και εμείς τα αγοράκια έχουμε ανατραφεί με τις υπέροχες ηθικές αξίες του ανατολίτη πασά) μέχρι το απλό «πρίν ήμασταν όλο αγκαλίτσες και χαδάκια και τώρα μια φορά το 15ημερο και αν».

Εννοείται ότι δεν ισχυρίζομαι πως η συγκατοίκηση θα αποτρέψει την εμφάνιση των παραπάνω θεμάτων. Ούτε καν ότι η συγκατοίκηση προ γάμου εγγυημένα θα μετριάσει την επίδραση τους. Αλλά ενώ έχω ακούσει αρκετά επιχειρήματα υπέρ του μη σημαντικού της συγκατοίκησης, δυσκολεύομαι να βρω (η τουλάχιστον να αποδεχτώ ως λογική)επιχειρηματολογία όσον αφορά τα αρνητικά της συγκατοίκησης (προσοχή, μιλάμε για τα πραγματικά-πρακτικά αρνητικά και ουχί πχ.για κολλήματα γονέων νύφης). Το πιο ευφάνταστο που άκουσα ήταν «ίσως να μην συμβιβάζεσαι- όταν πρέπει- τόσο όσο στο βαθμό που θα το έκανες αν ήσουν παντρεμένος». Ωραία λογική. Δηλαδή κάποιος πρέπει να υποχρεώνεται από την δαμόκλειο σπάθη της συμβατικής δέσμευσης για να συμβιβαστεί-υποχωρήσει και όχι από την κοινή λογική και την επικοινωνία στα πλαίσια μιας σχέσης στην οποία ενδέχεται να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του...

Οπότε γιατί όχι; Γιατί να μην θες να δεις πως την παλεύεις όταν τρως τον άλλο στην μάπα κάθε στιγμή του ελεύθερου χρόνου σου; Γιατί να μην θες να δεις πως αντιδρά ο άλλος σε καθημερινές δραστηριότητες για τις οποίες δεν έχεις καθόλου εικόνα; (από «μοίρασμα» δουλειών μέχρι κρεβατομουρμούρα ή το θέμα με το σηκωμένο καπάκι της τουαλέτας). Γιατί στην τελική να μην είσαι –στο βαθμό που είναι δυνατό- περισσότερο προετοιμασμένος για όλο αυτό το πράγμα που λέγεται συμβίωση και ότι αυτό συνεπάγεται; Ειδικότερα σε μια εποχή που α) ο μέσος όρος ηλικίας γάμου έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά και ο διαθέσιμος χρόνος «καψίματος»* έχει διευρυνθεί β)λόγω του α) τη χρονική στιγμή του γάμου τα κουσούρια και οι παραξενιές και οι ασυμβατότητες-που νομοτελειακά δημιουργούν περισσότερες τριβές- είναι σημαντικά αυξημένες γ) τα πράγματα έχουν προοδεύσει, μπήκαμε στην Ευρώπη και μια κοπέλα που συγκατοικεί με έναν άνδρα δεν θεωρείται πλέον «σπιτωμένη» δ) τα διαζύγια λόγω «ασυμφωνίας χαρακτήρων» αυξάνονται σαν τα στεγαστικά δάνεια.

Ναι στη συγκατοίκηση λοιπόν, όχι στο «γουρούνι στο σακί». Ναι στην «προθέρμανση» με απλωτές, όχι στο κατευθείαν «κολύμπι στα βαθιά». Για να απολαμβάνουμε καθαρές παραλίες και αυτό το καλοκαίρι…..


*Μετά από τηλεφωνήματα χιλιάδων αναγνωστών, αποφασίσαμε-όταν κρίνουμε σκόπιμο-να προχωρούμε σε περαιτέρω επεξήγηση ιδιωματικών εκφράσεων που απαντώνται στο κείμενο αλλά ενδέχεται να μην είναι οικείες στον αναγνώστη, ώστε να τον διευκολύνουμε στην καλύτερη κατανόηση του πονήματος.
Χρόνος «καψίματος»: Το χρονικό διάστημα που έχεις διαθέσιμο για να ξοδέψεις σε διάφορες γόνιμες ή μη σχέσεις, χωρίς να αισθάνεσαι ότι σε πήραν τα χρόνια. Π.χ αν θεωρητικά ο μέσος όρος γάμου για έναν άντρα είναι τα 35 και εσύ είσαι 32, έχεις-θεωρητικά πάντα-τρία χρόνια για να «κάψεις» κατά το δοκούν

Γεια σου Πανικα αρχοντα!!!!!

Στο Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης παραπέμπεται να δικαστεί ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης κατηγορούμενος ότι έσβησε τα διοικητικά πρόστιμα που είχαν επιβληθεί σε βάρος ιδιοκτήτη πρατηρίου καυσίμων.

Στο εδώλιο του δικαστηρίου ο νομάρχης θα καθίσει με την κατηγορία της «παράβασης καθήκοντος» και κατηγορείται ότι μείωσε τα πρόστιμα από τις συνολικά 89.000 ευρώ, που είχε επιβάλει ο προηγούμενος νομάρχης Κ. Παπαδόπουλος, σε συνολικά 5.000 ευρώ.Σύμφωνα με το βούλευμα, υπέπεσε σε παράβαση καθήκοντος έχοντας σκοπό να προσπορίσει παράνομο όφελος στον ιδιοκτήτη του πρατηρίου υγρών καυσίμων ο οποίος, όπως διαπιστώθηκε, νόθευε τα καύσιμά του και συγκεκριμένα φέρεται ότι αποχρωμάτιζε το πετρέλειο θέρμανσης και το πουλούσε πιο ακριβά ως πετρέλαιο κίνησης.

Είχε σκοπό να προσπορίσει παράνομο όφελος στον ιδιοκτήτη πρατηρίου καυσίμωνΠαραβάσειςΤις συνολικά πέντε παραβάσεις διαπίστωσε, από το 2000 έως το 2001, το κλιμάκιο της Διεύθυνσης Εμπορίου της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης και η προηγούμενη διοίκηση επέβαλε τα πρόστιμα. Ο πρατηριούχος υπέβαλε αίτηση για μείωση των προστίμων στη νέα διοίκηση της νομαρχίας, που ανέλαβε το 2003, η οποία υιοθέτησε το σκεπτικό ότι τα πρόστιμα είναι εξουθενωτικά και ότι έπρεπε να μειωθούν. Ο πρώην διευθυντής της Διεύθυνσης Εμπορίου της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης προχώρησε σε καταγγελία τον Ιούνιο του 2005 και η υπόθεση πήρε το δρόμο της Δικαιοσύνης.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/10/2007

Που να βρεί μετα χρονο για να σώσει την λίμνη.......Ειναι πολλά τα λεφτα Αρη...............

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του τσάμπα μάγκα

VS

''Δεν καταλαβαίνω γιατί πληρώνουμε ακόμη τονΡεχάγκελ. Για να βάζει τα ΚΑΠΗ και να μας διασύρουν διεθνώς;'' Γ.Γιακουμάτος 24/03/2007 μετά το Ελλάδα - Τουρκία1-4

"Δεν αλλάζω άποψη γι΄αυτά που είπα τότε. Οι παίκτες έπαιξαν σαν ήρωες και οι Έλληνες είναι ήρωες. Έδωσαν και την ψυχή τους. Αυτή η νίκη γέμισε χαρά όλη την Ελλάδα και η Εθνική ομάδα έδειξε τις πραγματικές της δυνατότητες. Οι παίκτες ήταν άριστοι. Τότε, μετά την ήττα από την Τουρκία έκανα κριτική, σκληρή κριτική, μίλησα με μεγάλη σκληρότητα, αλλά οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Επτά παίκτες συγκριτικά με τότε δεν έπαιξαν χτες. Καλά έκανα και την έκρινα και δεν μετανιώνω. Έκανα αυτές τις δηλώσεις για τον Ρεχάγκελ επειδή απάντησε ''ευχαριστώ τη γυναίκα μου''. Τα έχωσα, τι να κάνω; 10 εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλοι στην Ελλάδα στενοχωρήθηκαν, πικράθηκαν από αυτήν την ήττα, πες μας μια κουβέντα, τι μας λες για τη γυναίκα σου. Όταν χάσαμε από τηνΑλβανία ή όταν κάναμε άλλες 100 ήττες δεν βγήκα να πω τίποτα, αλλά εκείνη η εμφάνιση κόντρα στη Τουρκία ήταν απαράδεκτη. Αλλά δεν μ΄ενόχλησε τόσο αυτό όσο η δήλωση του Ρεχάγκελ για τη γυναίκα του, τη Ρεβέκα ή όπως τη λένε.

Δεν μας... αυτώνεις λίγο; Άσε μας τώρα, σε παρακαλώ. Η σκληρή κριτική είχε και τον απόηχό της. Στο ματς με τη Μάλτα άλλαξε 7 παίχτες. Τον Γκέκα μετά το ματς με την Τουρκία τον βάζει συνέχεια. Εγώ είπα να βάλει νέους στην ομάδα και τους έβαλε. Πάρτε το ματς με τη Μάλτα. Ποιοι έπαιξαν συγκριτικά με την Τουρκία. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που γεννά συναισθήματα, δεν είναι τάβλι. Εγώ έκανα κάποιες δηλώσεις, μου τις χρεώνετε, τις απολάμβάνω και τις πληρώνω την τιμή'' Γ. Γιακουμάτος. Αντιγραφή από εφημερίδα Sportday, 19/10/2007 μετά το Τουρκία-Ελλάδα 0-1

Θα μπορούσα να σχολιάσω κάθε πρότασή του. Δεν χρειάζεται. Το πράγμα μιλάει από μόνο του. Δύο πραγματάκια μόνο.

1. Σύμφωνω απολύτως μόνο με αυτό: ''Οι Έλληνες είναι ήρωες''. Καθώς ο ηρωισμός πάντα έχει μια μεγάλη ή μικρή δόση απερισκεψίας, οι Έλληνες είναι όντως ήρωες που σε έχουν και σε ''χαίρονται'' στη Βουλή τους!

2. Σε ένα επεισόδιο από τους φοβερούς και τρομερούς Simpsons, υπάρχει το εξής σκετσάκι. Όλη η οικογένεια, λόγω κάποιου προβλήματος του Homer, είναι στο νοσοκομείο και έχει πάει να τον δει. Εμφανίζεται ο γιατρός και τα λένε για λίγο όλοι μαζί. Σε κάποια φάση, ακούμε τον γιατρό να αναρωτιέται από μέσα του: ''Άραγε τι να σκέφτονται τώρα;'' Αμέσως μετά βλέπουμε τα συννεφάκια της σκέψης πάνω από κάθε ήρωα. Η Marge, σκέφτεται τον Homer, η Lisa τα μαθήματά της, o Βart κάποια από τις πολλές αταξίες που έχει κάνει, η Maggie την πιπίλα της και τελευταίος ο Homer... Το μπαλονάκι πάνω από το κεφάλι του έχει δύο μαιμούδες που η μία ξεψυρίζει την άλλη...το δε ύφος του είναι το κενό ύφος του ΒΛΑΚΑ...(Άλλο βέβαια να το βλέπετε και άλλο να το περιγράφω, απλά φανταστείτε την σκηνή).

Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στους Γιακουμάτους και τους Homer αυτού του κόσμου, πάντα, μα πάντα, οποιαδήποτε ώρα και ημέρα κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη θα διάλεγα τους Homer. Ουσιαστικά δεν υπάρχει ανταγωνισμός... Εσείς;

ΤΟΥΡΚΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ 0-1

http://www.goal4replay.net/GoalWatch.asp?Ln=En&ID=3139

Οι Χλιδάνεργοι

via mail.....προσυπογράφω......

Η φίλη μου η Μαρία ήρθε και με βρήκε για πρώτη φορά τον περσινό Σεπτέμβριο. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε επιστρέψει από την Αγγλία με το μεταπτυχιακό της, μετά είχε πάει τέσσερις μήνες διακοπές (στο Μπαλί, τη Μύκονο και τη Φλωρεντία), και τώρα είχε έρθει μαυρισμένη και έτοιμη να ξεκινήσει την καριέρα της, και μια νέα ζωή.

"Θέλω να μου βρεις δουλειά στην εταιρία σου", μου είπε με τον επιτακτικό τρόπο που λέει τα πάντα. Ήταν 26 χρονών.

Αν και είμαι εντελώς ακατάλληλος για τέτοιου είδους διαμεσολαβήσεις, μισάνθρωπος ων, σεβάστηκα το αίτημα της καλής φίλης, ρώτησα και έμαθα ότι πράγματι, υπήρχε μια ανοιχτή θέση στο διαφημιστικό τμήμα μιας εταιρίας για την οποία είχα κάνει κάποιες μεταφράσεις, προώθησα το βιογραφικό της και, ικανοποιημένος που έκανα το καλό για έναν συνάνθρωπο, το ξέχασα εντελώς.

Μετά από τρεις μέρες η Μαρία με πήρε τηλέφωνο, έξαλλη.

"Υποδοχή διαφήμισης; Η θέση που μου βρήκες είναι για υποδοχή διαφήμισης;"

"Ποιος; Τι; Ποιος είναι;" είπα (με είχε ξυπνήσει).

"Εγώ έχω κάνει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης στο Λονδίνο και θα πάω να σηκώνω τηλέφωνα για 600 ευρώ;"

Τι είχε γίνει: Η Μαρία δεν είχε πάει στο ραντεβού. Όταν την πήραν τηλέφωνο για να την καλέσουν έμαθε όσα χρειαζόταν να μάθει, και απέρριψε τη δουλειά μονομιάς.

Η Μαρία, βλέπετε, ανήκει σε μια εντελώς νέα κατηγορία Ελλήνων. Πρόκειται για μια υποκατηγορία της διαβόητης «γενιάς των 700 ευρώ», των νεαρών Ελλήνων, δηλαδή, που έχουν αποκτήσει πολύ καλή μόρφωση, και οι οποίοι βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας η οποία δεν τους πολυχρειάζεται, και έτσι δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει μισθό αντίστοιχο των σπουδών τους, ή έστω επαρκή για να συντηρηθούν.

Η συγκεκριμένη υποκατηγορία της Μαρίας περιλαμβάνει τους νέους που, αν και δεν βρίσκουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν οποιονδήποτε συμβιβασμό στον τρόπο ζωής τους. Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εφηβείας και των σπουδών, βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την ίδια άνετη ζωή που έκαναν πριν.

Είναι οι χλιδάνεργοι, και δεν πρόκειται να θυσιάσουν ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια απ' το lifestyle τους. Όσα κι αν τους πληρώνουν.

Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων, 8 στους 10 νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Marc για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30 αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.

Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς.

Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς.

Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα;

Αν κάποιος ξένος τα διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό κατάρρευση, όπου οι νέοι δεν μπορούν να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα χρεοκοπήσει.

Η ίδια η οικογένεια έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε όλους τους Μεσογειακούς λαούς εμφανίζεται αυτή η απεριόριστη λατρεία για τα παιδιά, η οποία εύκολα παίρνει όχι-και-πολύ-υγιείς διαστάσεις. Οι γονείς ουσιαστικά «πληρώνουν» το παιδί για να μην τους φύγει. Σε άλλες, βορειότερες χώρες συνηθίζεται να το σουτάρουν (με αγάπη) μόλις τελειώσει το σχολείο, για να τραβήξει το δικό του δρόμο, να κάνει τα δικά του λάθη, να σταθεί στα δικά του πόδια, να μάθει και ωριμάσει. Εδώ έχουμε περιπτώσεις σαν το Θεσσαλονικιό φίλο μου το Στέλιο, που οι γονείς του υποσχέθηκαν αυτοκίνητο αν περάσει στις Πανελλήνιες, με τον όρο να περάσει σε σχολή της Θεσσαλονίκης.

Φυσικά, εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι νέοι που ανήκουν στη «Γενιά των 700 ευρώ», όλων οι γονείς θέλουν να τους φροντίσουν, κάμποσοι από αυτούς τους γονείς είναι και ευκατάστατοι, αλλά δεν γίνονται όλα τα παιδιά χλιδάνεργοι.

Βλέπετε, είναι στη φύση του νέου να θέλει να αυτονομηθεί, να κάνει κάτι στηριγμένος στα δικά του ποδάρια, μόνος, ανεξάρτητος. Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη αυτή. Στην πρώτη μου δουλειά προσελήφθην με μισθό 180.000 δραχμές το μήνα (520 ευρώ), εν έτει 2000, σε ηλικία 23 ετών, και ήμουν πανευτυχής. Εκστατικός. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο ζευγάρι παπούτσια που πήρα με τα δικά μου λεφτά.

Μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο «Βασιλάκης Καϊλας», αλλά η ανάγκη του ανθρώπου να κάνει πράγματα μόνος του -και κατά συνέπεια να αυτοεπιβεβαιωθεί ως αυτόνομη οντότητα- είναι πανίσχυρη.

Γιατί τότε τόσοι τριαντάρηδες καταπιέζουν αυτή την ανάγκη για να μείνουν στη σφιχτή και γεμάτη ασφάλεια αγκαλιά της τσέπης του μπαμπά;

Είναι απλό: Είναι αρρώστια.

Οι χλιδάνεργοι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι lifestyle junkies, που επιτρέπουν τον εθισμό τους στην ηδονιστική πλευρά της ζωής, κι ας εγκλωβίζονται έτσι σε μια αέναη εφηβεία.

«Δεν μπορώ να μην ψωνίζω. Δεν γίνεται», λέει μια άλλη φίλη, ας την πούμε Πόπη. «Είναι εθισμός, πηγαίνω στο Mall και θέλω να κατεβάσω τα ράφια, να τα δοκιμάσω όλα, να δώσω την κάρτα μου και να τα πάρω σπίτι μου. Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη με ρούχα που δεν φοράω ποτέ, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αγοράζω διαρκώς καινούρια. Το τηλέφωνό μου στο σπίτι είναι μονίμως κατεβασμένο για να μην με πρήζουν από την τράπεζα -χρωστάω πολλά στην κάρτα. Έχω φεσώσει συγγενείς μέχρι και τρίτου βαθμού, το χαρτζιλίκι με το που το παίρνω φεύγει, ο μισθός το ίδιο».

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κανείς να καταλογίσει στην κοινωνία του υπερκαταναλωτισμού, και η ύπαρξη των χλιδάνεργων είναι ένα από αυτά. Αλλά δεν φταίνε οι τσάντες και τα παπούτσια αν η γυναίκα που τις ψωνίζει το κάνει με λεφτά που δεν έχει ή δεν έχει βγάλει με τον ιδρώτα της. Ο σφιχτός-όσο-δεν-παίρνει εναγκαλισμός της ελληνικής οικογένειας, που αρνείται να αφήσει τα παιδιά της να ωριμάσουν, δημιουργεί σε συνδυασμό με όλες τις χαρές του lifestyle αυτούς τους αιώνιους εφήβους που προτιμούν να ζήσουν σήμερα ό,τι έχει να τους προσφέρει η ζωή (ο μπαμπάς), παρά να ταλαιπωρηθούν για να το απολαύσουν αύριο.

Ως στάση ζωής αυτή δεν είναι απολύτως καταδικαστέα. Αναρωτιέται όμως κανείς, όταν ο μπαμπάς (ζωή) πάψει να παρέχει, τι θα καταναλώσει ο χλιδάνεργος; Και, ακόμα χειρότερα: Τι θα καταναλώσουν τα παιδιά του;

Προς το παρόν οι χλιδάνεργοι εξακολουθούν να βγαίνουν, να ψωνίζουν, να ταξιδεύουν, να πηγαίνουν σε interviews για δουλειές που δεν χρειάζονται, καθώς ο χρόνος περνά χωρίς συνέπειες. Θα έρθουν συνέπειες στο μέλλον; Έλα ντε.

Είδα τη Μαρία πρόσφατα, καλοντυμένη, αψεγάδιαστη, σε ακριβό εστιατόριο να τρώει με τον -πολύ μεγαλύτερο- φίλο της. Ήταν μια χαρά: Χαρούμενη, ξεκούραστη και, ενάμιση χρόνο μετά το τέλος των σπουδών της, ακόμα χλιδάνεργη.

Νομίζω ότι θα τα πάει μια χαρά.

Οι τρεις ταφές του Χρήστου Παρασκευαΐδη

Να ξεκαθαρίσω από την αρχή, ότι τον Χριστόδουλο δεν τον πάω μία. Αυτός, από τη μεριά του, μπορεί, όπως είχε πει, να ''μας πηγαίνει όλους'' αλλά εγώ δεν τον αντέχω! Από την πρώτη στιγμή, (το 1998 που εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιότεροι...) δεν μου έκατσε καλά ρε παιδί μου!

Όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος, ήταν ο νεότερος σε ηλικία που πήρε το χρίσμα (59 ετών) και επίσης ο πρώτος που εκλέχτηκε δημοκρατικά από την Ιερά Σύνοδο. Με τέτοιο υπόβαθρο (τότε ακόμα, ήταν άγνωστα τα ''διαβάσματα'' που έκανε στη περίοδο της χούντας και άλλα πολλά) θα μπορούσε να γίνει η φωνή μια πραγματικά σύγχρονης και προοδεύτικής εκκλησίας, να της δώσει ένα στίγμα που θα συμβάδιζε με τις απαιτήσεις των καιρών. Αλλά φευ! Την έκανε ακόμα πιο συντηρητική, πιο σκοτεινή, πιο τηλεοπτική και σίγουρα λιγότερο χριστιανική.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς...Τη θέση του για τις ταυτότητες ( http://www.guardian.co.uk/international/story/0,,223516,00.html) και την παράτα με τις υπογραφές και το λάβαρο της Αγίας Λάβρας; Τις συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που θύμιζαν έντονα τις συγκεντρώσεις του Χομεινί; Τη δήλωσή του για τους Εβραίους για το ίδιο θέμα; (http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1222101.stm).

Τη δυσαρέσκεια που έδειξε για τη απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει την εξομολόγηση στα σχολεία; (μα που αλλού στην ευρώπη γίνονταν αυτά;;!!!). Τις δηλώσεις του σχετικά με τους Έλληνες και τους άλλους λαούς; ( http://www.hri.org/E/1999/99-06-21.dir/keimena/greece/greece4.htm).

Είναι πολλές, πάρα πολλές και χοντρές οι βλακειές που έχει κάνει και έχει πει. Χοντρότερη και αηθέστερη, όλων, η περίφημη και διαβόητη ''αυτοκάθαρση'' της Εκκλησίας ως λύση στο σκάνδαλο του 2005.

Σήμερα, το σωτήριον έτος του Κυρίου σας (γιατί εγώ είμαι άθεος) 2007, είναι ένας καρκινοπαθής που όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα τη σκαπουλάρει... Και δεν θα τη σκαπουλάρει ούτε και από την τιμημένη Ελληνική τηλεόραση. Αυτό που γίνεται τις τελευταίες μέρες είναι η σκύλευση ενός πτώματος...σε αναμονή!

Ηρεμήστε λίγο ρε παιδιά! Είχε χτες μια εκπομπή ο Αντέννας, μια συζήτηση, με διάφορυς καλεσμένους, παρατρεχάμενους και γνωστούς τηλεστάρ. Ο Παναγίωτης Ψωμιάδης σε περίοπτη θέση. Δημοσιογράφοι του ιατρικού ρεπορτάζ, του εκκλησιαστικού ρεπορταζ και σε πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση, πριν από τους ψαλμούς του Πάσχα, ο Πέτρος ''το μαλλί μου είναι και φωλιά πουλιών'' Γαιτάνος!!! Ο τελευταίος, σαν ''άνθρωπος κόντα στον Αρχιεπίσκοπο''. Δεν έκατσα να ασχοληθώ πάνω από πέντε λεπτά.

Γενικότερα, το όλο σκηνικό που έχει στηθεί θυμίζει Ωνάσσειο και Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε που ο ''ανυπέρβλητος ηγέτης'' πέθαινε μέσα σε καλώδια από τις κάμερες, σωληνάκια από τους ορούς, Πασόκους με το μάτι δακρυσμένο από το σφίξιμο για την εξουσία και ανέκδοτα που κάθε μέρα που περνούσε ήταν και πιο βέβηλα(ίσως και πιο αστεία;). Ο μεγάλος (με ή χωρις εισαγωγικά η λέξη, βάλτε εσείς ότι θέλετε) ηγέτης, πρέπει να αποσύρεται αλλίως...

Αν σώζει κάτι την κατάσταση για τον Χριστόδουλο, είναι ότι βρίσκεται στις Η.Π.Α. Αν ήταν εδώ, τότε θα είχε στηθεί τέτοιο μπουγιουρντί που θα είχε φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή θα πέθαινε και κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο θα ανασταίνονταν. (Την Κυριακή καφεδάκι και κρουασάν από το κυλικείο του νοσοκομείου). Και να τα γκάλοπ και οι δημοσκοπήσεις και να οι live συνδέσεις και, και, και, και...

Αφήστε ρε, τον άνθρωπο. Εντάξει, είπαμε, μπορεί να είναι ακροδεξιός, ομοφοβικός, είναι έτσι είναι αλλίως, χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ όσο λίγοι για την αβάντα του, αλλά να είναι όλοι πάνω από το κρεβάτι του και να λένε ''πέσε ρε, να σε φάμε'' πάει πολύ. Όπως λέει και το τραγουδάκι ''όλοι στο θάνατο είμαστε ίσοι/κάτω απ τη φούστα του Δερβίση''. Νισάφι πια με τα πτώματα, τα αίματα, τις ιατρικές γνωματεύσεις, τις ιατρικές γνωματεύσεις από άσχετους, τους φίλους, τους εχθρούς, τους υπολογισμούς, τους δελφίνους, τα σεα και τα μεα...

Υ.Γ. 1: Σερφάρετε λίγο στο internet για τον Ανδρέα Τζάκη. Ο τύπος είναι παγκόσμια μεγαλοφυία στον τομέα του.

Υ.Γ. 2: Αποκλειστική φωτογραφία του ''leuteria.stis.egkyes.'' !!! Ελληνίδα δημοσιογράφος προσεύχεται γαι την πορεία της υγείας του Αρχιεπισκόπου.

Αϊ αμ μπακ

Ένας συνδυασμός γεγονότων κατά την διάρκεια των τελευταίων ημερών είχε ως αποτέλεσμα να μην έχω internetική πρόσβαση και κατά συνέπεια να μην μπορώ επ ουδενί να postάρω. Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι θα μου πείτε, ότι η απουσία μου πέρασε απαρατήρητη θα μου πείτε, και όλα αυτά τα ωραία που μπορούν να μου δώσουν κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσω την παραγωγή των πονημάτων μου.

Ο λόγος όμως που έθιξα το θέμα της απουσίας μου από τα blogging δρώμενα δεν ήταν άλλος από την επιθυμία να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη για την παρολίγο μετατροπή του blog σε κομματικό όργανο της Χαριλάου Τρικούπη από το Ergazomeno -για την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ από τις στάχτες του –Agori (ο οποίος παρεμπιπτόντως μετά από τον χαρακτηρισμό της υποψηφιότητας Σκαναδαλίδη ως «Βήμα Εμπρός» πετάει και ένα αφιέρωμα στον Che για ξεκάρφωμα αλλά και για να κάνει το «άνοιγμα» προς τα αριστερά και να αναδείξει την πολυσυλλεκτικότητα του πράσινου ήλιου..).Α, και για να ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας, πείτε μου πόσο μπροστά έβλεπα ο μπούστης όταν αρκετά πριν τις εκλογές έβαζα το poll για πιθανότητα διάσπασης ΠΑΣΟΚ. Χαραμίζομαι, πάντα το λεγα..

Having said that, πάμε για ένα ποτ πουρί από σχολιασμό καθημερινότητας:

Χριστόδουλος: Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, η περιπέτεια της υγείας του συγκινεί το Πανελλήνιο και ανεβάζει θεαματικά την δημοτικότητα του (δώρο άδωρον βεβαίως καθώς τα σάβανα δεν έχουν τσέπες). Τόση ιατρική παραθυρολογία, από την εποχή του Ωνάσειου είχαμε να απολαύσουμε. Το πιο ωραίο σχόλιο που άκουσα ήταν το «Σε αντίστοιχες καταστάσεις συνήθως λέμε το –Τώρα έφυγε από τα χέρια των γιατρών και είναι στα χέρια του Θεού-στην περίπτωση του Χριστόδουλου λέμε το - Τώρα έφυγε από τα χέρια των γιατρών και είναι στα χέρια των δημοσιογράφων…». Οι οποίοι δημοσιογράφοι, βάλε κανα 3αρι μήνες (minimum) μπες βγες Χριστόδουλου στα νοσοκομεία και παράλληλο συμπούρμπουλο στην Σύνοδο για την διαδοχή του (ποια διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ και μαλακίες, εκεί να δείτε τι θα γίνει και πόσες κασέτες με εύηχα ονόματα όπως Σούζη, Λούση, Κάλλια έχουν να κυκλοφορήσουν) το ξεπέταξαν εύκολα το 2007 από άποψη υλικού για σχολιασμό.

ΠΑΣΟΚ-Διαδοχή: Τροφή για τις καλοκαιρινές επιθεωρήσεις στο Δελφινάριο. Έχει πλέον από όλα ο μπαξές. Και εκβιασμούς –από Γιωργάκη-για παροχή κοινοβουλευτικής υποστήριξης, και κατηγορίες για επικείμενη νοθεία με διπλοεγγεγραμμένα μέλη, και χτυπήματα κάτω από τη μέση με αναφορές στη συμπεριφορά Γιωργάκη όταν μας τελείωνε ο Ανδρέας (με ζουμ στη δακρυσμένη μάπα της Λιάνη), και καθιέρωση της πολιτικής ομάδας των «βαρώνων»(άκου βαρώνοι..). Και ο πυρήνας του ΠΑΣΟΚ να μοιάζει με το μετέωρο βήμα του πελαργού όσον αφορά τον ποιον θέλουν για αρχηγό, αφού για το συγκεκριμένο ζευγάρι δεν ισχύει ούτε καν το «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος». Για να δούμε τι θα δούμε ακόμα..

Μπάλα: Η 2η Οκτωβρίου κατατάσσεται πλέον μεταξύ 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου για τους απανταχού γαύρους ως ημέρα Εθνικής Παλιγγενεσίας. Τόσες χαρούμενες ανδρικές φάτσες ούτε σε ζωντανό διαγωνισμό του PlayBoy. Μέχρι και φωταγώγηση του Πειραιά είχαμε (α ρε Μπανανία) για το εκτός έδρας ευρωπαϊκό ξεπαρθένιασμα. Ντακς, μπράβο και επιτέλους και εύγε και υπάρχει τελοσπάντων θεός, αλλά όχι ρε φίλε και «Μπορούμε και το διπλό στο Μπερναμπέου». Πες μας τι πίνεις και δεν μας δίνεις. Και ο Τάκης σε 35 λεπτά έγινε Τάκαρος, και ο «γούνινος» Κοβάσεβιτς έγινε «Φονιάς», και ο Τζορτζεβιτς έγινε «Τζόβενιτς» και γενικότερα ξεδιπλώθηκαν όλες αυτές οι αρετές που κατατάσσουν τους έλληνες οπαδούς στις πρώτες θέσεις της αντικειμενικότητας, της υπομονής και της σταθερότητας απόψεων.


Δελτίο Ειδήσεων του ΣΤΑΡ: Κάνω χθες zapping στην τηλεόραση και πέφτω πάνω στο δελτίο ειδήσεων του ΣΤΑΡ. Ο Αιμίλιος Λιάτσος (Καλήσαςνύχτα) χαμογελαστός ανακοινώνει το επόμενο θέμα που είναι «Αν μια γυναίκα θέλει να κρατήσει ζωντανή τη σχέση της, πρέπει να κάνει στον άντρα της striptease». Σε αυτό το σημείο κανονικά θα έπρεπε το χέρι μηχανικά να αλλάξει κανάλι εν μέσω υποσυνείδητων γαμωσταυριδιών αλλά εγώ συνέχισα γιατί α) σκάει στα καπάκια υπότιτλος «ο ρόλος των βλακών στο κοινωνικό γίγνεσθαι», το οποίο αν μη τι άλλο δημιουργεί κάποιο ενδιαφέρον και β) ο άνθρωπος είναι ζώο και άβυσσος η ψυχή του και όλα αυτά τα κλισέ που δικαιολογούν κάθε είδους ανεξήγητη μαλακία του εγκεφάλου. Και ενώ περιμένω λοιπόν να ακούσω μια συνέχεια του στυλ «σύμφωνα με τελευταία ιατρική έρευνα» ή τουλάχιστον «σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση στην Αμερική», η χαρακτηριστική φωνή του Λιάτσου με αποτελειώνει λέγοντας «αυτή την δήλωση μας έκανε η Μαρία Σκορδοπούτσογλου. Η Μαρία Σκορδοπούτσογλου συμμετείχε πέρυσι στο τηλεπαιχνίδι του Ανδρέα Μικρούτσικου Μεγάλο Παζαρι». Αυτό ήταν. Τα λόγια του ήταν σαν κλωτσιές στο κεφάλι σε πεσμένο στο έδαφος άνθρωπο. Η ώρα ήταν 20:15 (έχει σημασία η ώρα γιατί ακόμα και στο –ο Θεός να το κάνει-Δελτίο Ειδήσεων του ΣΤΑΡ υπάρχει κάποιου είδους λογική του στυλ «τα πιασάρικα θέματα νωρίς, τα πιο ελαφριά προς το τέλος») και κατά τα φαινόμενα η δήλωση «Αν μια γυναίκα θέλει να κρατήσει ζωντανή τη σχέση της, πρέπει να κάνει στον άντρα της striptease» από το στόμα της εξέχουσας προσωπικότητας Μαρίας Σκορδοπούτσογλου είχε αξιολογηθεί ως α)είδηση ικανή να μπει στο Δελτίο (που για τα δεδομένα του ΣΤΑΡ εν πάση περιπτώσει «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα) και β) ως σημαντική είδηση, για να πάρει τέτοια χρονική θέση στα πλαίσια του Δελτίου. Και βέβαια, το υπόλοιπο του ρεπορτάζ για το θέμα να είναι διανθισμένο με ποικίλες ναζιάρικες, σεξουαλικές, ημίγυμνες πόζες της κας.Σκορδοπούτσογλου (τις οποίες φαλλοκρατικά ομολογώ ότι «ρούφηξα» σαν νεράκι..).
Και ερωτώ. Το ΕΣΡ, που έχει ρίξει πρόστιμα για ανταλλαγή αντρικού γλωσόφιλου στην TV, που έχει επιβάλλει την μεταφορά εκπομπών-reality μετά τα μεσάνυχτα λόγω του χρησιμοποιούμενου λεξιλογίου, που τέλος πάντων σε κάθε ευκαιρία προτάσσει τα·στήθη του για την προάσπιση των χρηστών ηθών, δεν μπορεί τουλάχιστον να επιβάλλει αλλαγή ονόματος (γιατί για αλλαγή περιεχομένου μωρέ μου) στο Δελτίο Ειδήσεων του ΣΤΑΡ; Ας το βγάλουν «Τα άπλυτα στη φόρα», «Η χαρά του μπανιστιρτζή», «Εδώ θα δείτε ότι ντρέπονται να δείξουν οι άλλοι» ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ.Συγχίστηκα.Τέλος.

Hasta la Victoria siempre

Η Celia de la Serna, αριστοκράτισσα της Αργεντινής και αντιπερονίστρια, στις 14 Ιουνίου του 1928 έγινε μάνα ενός αγοριού που στα δυο του χρόνια το άρπαξε μια κρίση άσθματος, για να μην το αφήσει ποτέ. Ο Ernesto Guevara de la Serna θα παρέμενε ασθματικός καπνιστής κουβανέζικων πούρων μέχρι το τέλος. Περίεργος για την αρρώστια που του έκοβε την ανάσα, αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική. Από φοιτητής, όμως, κατέληξε πως υπάρχουν σοβαρότερες ασθένειες από το άσθμα με τις οποίες αξίζει να ασχοληθεί κάποιος, και αποφάσισε να κουράρει λεπρούς.

Πνεύμα ανήσυχο, εφευρετικό και ταξιδιάρικο, μετατρέπει μονάχος του το ποδήλατό του σε μοτοσακό και, το 1950, με μια κανονική μοτοσικλέτα – που έγινε όμως θρύλος- (τη Norton 500, μοντέλο του ’39 που τη βάφτισε La Poderosa II) και ένα φίλο, τον βιοχημικό Alberto Granado, διασχίζουν τη Ν. Αμερική. Έρχεται σ’επαφή με τους λαούς των χωρών της και διαπιστώνει, ιδίοις όμμασι, την ένδεια και την ανάγκη τους για μια καλύτερη ζωή. Αυτό το ταξίδι ο Ernesto το έκλεισε μέσα στο αυτοβιογραφικό Diarios de motocicleta, που ήταν η μαγιά για την ομώνυμη ταινία του Walter Salles το 2004. Αφού κατέβηκε από τη δερμάτινη σέλα της Norton, o Ernesto Guevara de la Serna αρχίζει να μεταλλάσσεται σε Che. Που, για όσους δεν ρώτησαν ποτέ, για τους Αργεντίνους είναι το ηχητικό αντίστοιχο του “ψιτ!” (στα καθ’ ημάς) ενώ στην λατινοαμερικάνικη slang φωτογραφίζει κάθε Αργεντίνο.

Τελειώνει τις σπουδές του, αποκτά την ειδικότητα του δερματολόγου και φεύγει για τη Γουατεμάλα, όπου θα συναντήσει την πρώτη του γυναίκα, τη Hilda Gadea, μαρξίστρια όπως αυτός και ινδιάνικης καταγωγής. Η Hilda ήταν αυτή που τον στήριξε, προώθησε την πολιτική του καριέρα και τον σύστησε στον - νονό του ως Che- Nico Lopez, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Fidel Castro. Τον ίδιο τον Fidel, καθώς και τον αδελφό του Raul, τους πρωτοσυναντά το 1955 στο Μεξικό, όπου ήταν εξόριστοι. Στο πρόσωπο του Fidel αναγνωρίζει έναν ηγέτη που παραδέχεται και συντάσσεται μαζί του ολόψυχα ως μέλος του Κινήματος της 26ης Ιουλίου. Το 1956 μπαίνει ως γιατρός στην Κούβα με τον Fidel και άλλους 80 ρομαντικούς και οι βάλτοι δίπλα στο Niquero γίνονται τάφος για τους 70 όταν βρίσκουν απέναντί τους τις δυνάμεις του Batista. Σε εκείνους τους βάλτους πεθαίνει ο γιατρός και μετά τη μάχη στη Sierra Maestra το 1957 γεννιέται πλέον ως Comandante του επαναστατικού στρατού των barbutos.

Μετά από δυό χρόνια αντάρτικο, το 1958 πέφτει η Santa Clara αφού η διμοιρία του Che εκτροχιάζει ένα τραίνο με μισή στρατιά του Batista και αμέτρητα πολεμοφόδια, αναγκάζοντας τον φοβισμένο πλέον δικτάτορα να εγκαταλείψει την Κούβα. O Εrnesto είναι πλέον ο Che που θα κάνει τις νεανικές καρδιές να χτυπάνε: γενειοφόρος, με μπερέ στο κεφάλι, πούρο στο στόμα και όπλο στο χέρι, πεζός ή καβάλα στο άλογό του, φτιάχνει την εικόνα του αιώνιου επαναστάτη, του ασυμβίβαστου, του μαχητή, του διανοούμενου.

Το 1959 ο Βatista αλλά και η Hilda είναι παρελθόν. Παντρεύεται την Aledia March. Ταξιδεύουν πολύ μαζί και γεμίζουν το σπίτι τους με παιδιά.Ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Μαρτίου του 1960, ο Alberto Korda, χρησιμοποιώντας μια μηχανή Leica και φιλμ Kodak Plus X, θα βγάλει τη φωτογραφία του Che που θα τον καταστήσει αθάνατο.

Ο Che ήταν 31 ετών και η φωτογραφία είναι από την κηδεία ενός από τα θύματα της έκρηξης του La Coubre, αλλά δεν δημοσιεύθηκε παρά επτά χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του Che. Στο ίδιο film υπήρχαν φωτογραφίες του Jean-Paul Sartre και της Simon De Beauvoir οι οποίες, την εποχή εκείνη, ενδιέφεραν περισσότερο τις κουβανέζικες εφημερίδες από τον Che. Έτσι αυτές αγοράστηκαν και δημοσιεύτηκαν, ενώ η φωτογραφία του Che όχι. Ο Korda, όμως, τύπωσε μία για τον εαυτό του. Είναι ίσως η πιο αναπαραγμένη εικόνα στην ιστορία, που εμφανίζεται σε αφίσες, σε μπλούζες, σε έργα της τέχνης, και έναν μακρύ κατάλογο από διάφορα άλλα αντικείμενα. Καθιερώθηκε ως σύμβολο της επανάστασης και της εξέγερσης, σε όλες τις ερμηνείες τους, και τέτοιο παραμένει. Η επανάσταση από τότε πληρώνει η ίδια τα πνευματικά δικαιώματα, η βιομηχανία ηρώων θησαυρίζει ως σήμερα.

Στις 11 Δεκεμβρίου 1964 εκπροσώπησε την Κούβα στη Συνδιάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Στην ομιλία του ξεχωρίζει η έντονη διαμαρτυρία του ενάντια στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και τις λατινοαμερικανικές δικτατορίες, η συμπαράταξή του στο θέμα του πυρηνικού αφοπλισμού και το ειρηνευτικό σχέδιο που προτείνει για την Καραϊβική. Λίγες ημέρες αργότερα, ξεκίνησε μία τρίμηνη διεθνή περιοδεία, κατά την οποία επισκέφτηκε την Αλγερία, την Κίνα, τη Γκάνα, τη Γουινέα, το Μάλι, το Κονγκό, την Τανζανία, με μικρές στάσεις στο Παρίσι, την Ιρλανδία και την Πράγα. Στις 24 Φεβρουαρίου, έλαβε μέρος στη διάσκεψη του δεύτερου Οικονομικού Σεμιναρίου Αφροασιατικής Αλληλεγγύης, πραγματοποιώντας την τελευταία δημόσια παρουσία στο διεθνές προσκήνιο. Η ομιλία του προκάλεσε αρκετές εντάσεις στο σοβιετικό μπλοκ, δηλώνοντας πως οι σοσιαλιστικές χώρες όφειλαν να επωμιστούν το κόστος των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, ενώ θεωρείται πιθανό πως προκάλεσε επίσης ρήξη στη σχέση του με τον Κάστρο, αν και δεν υπάρχει καμία σχετική αναφορά στα απομνημονεύματα του ίδιου του Γκεβάρα. Τον Μάρτιο του 1964, επέστρεψε στην Αβάνα.

Οι διαφορές του με τον Κάστρο σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Κούβας με την Σοβιετική Ένωση ή την οικονομική πολιτική πιθανώς συνέβαλαν στην απόφαση του Τσε να εγκαταλείψει την Κούβα, σκοπεύοντας να μεταφέρει την επανάσταση σε όλον τον κόσμο. Την 1η Απριλίου συνέταξε το αποχαιρετιστήριο γράμμα του προς τον Φιντέλ Κάστρο. Στις 3 Οκτωβρίου του 1965 , ο Castro απευθύνεται στους συμπατριώτες του διαβάζοντάς τους το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Che : “ παραιτούμαι από κάθε αξίωμα , ολοκλήρωσα το δικό μου μικρό ρόλο στην επανάσταση και σου λέω αντίο, σε σένα , στους συντρόφους, στο λαό σου , που είναι τώρα και δικός μου λαός ”.Η επανάσταση ήταν πάνω από τις άγνωστες λέξεις “προσωπικά δεδομένα” και “ιδιωτική αλληλογραφία”, αν και ο Fidel δικαιολόγησε τη δημόσια ανάγνωση λέγοντας πως ο ίδιος ο Che το άφησε στην δική του κρίση και πως λόγοι ασφάλειας του τελευταίου επέβαλλαν την αποσιώπηση της επιστολής ως τότε.

Πρώτος σταθμός του Τσε Γκεβάρα, μετά τη φυγή του από την Κούβα υπήρξε το Κονγκό (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό), ενισχύοντας και βοηθώντας οργανωτικά τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Μαζί με τον δεύτερο στην ιεραρχία Βικτόρ Ντρέκε και δώδεκα ακόμα Κουβανούς πολεμιστές, έφθασε εκεί στις 24 Απριλίου του 1965, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησαν και άλλοι Κουβανοί, συνθέτοντας συνολικά μία φάλαγγα με περισσότερα από εκατό μέλη. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Αλγερίας εκείνη την περίοδο και φίλο του, Αχμέντ Μπεν Μπέλα, «η κατάσταση που κυριαρχούσε στην Αφρική, η οποία φαινόταν να διαθέτει μεγάλη δυναμική για μία επανάσταση, οδήγησε τον Τσε στο συμπέρασμα πως η Αφρική αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο του ιμπεριαλισμού. Ήταν λοιπόν στην Αφρική που αποφάσιζε να αφιερώσει τις προσπάθειές του». Η έλλειψη οργάνωσης και συνοχής των κονγκολέζικων δυνάμεων καταγράφεται στα ημερολόγια του Τσε Γκεβάρα ως ο κύριος λόγος της αποτυχίας της επανάστασης.

Μετά από μία σύντομη παραμονή στην Αβάνα, ο Γκεβάρα εγκαταστάθηκε στην Βολιβία και ειδικότερα στην ορεινή περιοχή Νιανκαουασού (Ñancahuazú), όπου επρόκειτο να οργανωθεί ο πυρήνας του αντάρτικου στρατού, του οποίου τα μέλη είχαν εκπαιδευτεί νωρίτερα στην Κούβα. Ο Τσε κατέγραψε τα βιώματά του εκείνο το διάστημα, στον ελεύθερο χρόνο που διέθετε, κρατώντας τις σημειώσεις που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλίο. Οι συγκρούσεις με τον βολιβιανό στρατό ήταν τακτικές. O Τσε Γκεβάρα και οι αντάρτες του δεν κατάφεραν να προσελκύσουν τους φτωχούς Βολιβιανούς αγρότες και η προσπάθειά του να φέρει την επανάσταση και στην Βολιβία κατέληξε σε αποτυχία. Ένας σημαντικός λόγος για την αποτυχία αυτή ήταν το γεγονός ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βολιβίας δεν τον υποστήριξε στην προσπάθειά του. Επιπλέον, ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε και η ενίσχυση του βολιβιανού στρατού από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις 8 Οκτωβρίου, η ομάδα των ανταρτών καθοδηγούμενη από τον Τσε Γκεβάρα, περικυκλώθηκε. Κατά τη διάρκεια της τελικής μάχης, στην περιοχή του φαραγγιού του Τσούρο, η ομάδα αναγκάστηκε να διασκορπιστεί και ο Γκεβάρα τραυματίστηκε στη δεξιά κνήμη, ενώ συγχρόνως το όπλο του αχρηστεύτηκε από έναν πυροβολισμό. Τελικά συνελήφθη και αργότερα μεταφέρθηκε στον πλησιέστερο οικισμό Λα Χιγκέρα. Την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία παρακολουθούσε επίσης η CIA, με επικεφαλής τον πράκτορα Φέλιξ Ροντρίγκεζ (Félix Rodríguez), ο οποίος μετέφερε την πληροφορία της σύλληψής του στο αρχηγείο της υπηρεσίας του και σύντομα μετέβη ο ίδιος στη Λα Χιγκέρα.

Όλη τη νύχτα οι διαβουλεύσεις ΗΠΑ και Βολιβιάνων για την τύχη του δεν συγκλίνουν. Η CIA τον θέλει ζωντανό για να τον οδηγήσει ως την εξώπορτά της , τον Παναμά , αλλά παράλληλα τρομάζει στην ιδέα μιας δίκης που μόνο κύματα συμπάθειας θα γεννούσε. Αποφασίζουν να αφήσουν την ιστορία να δώσει λύση μόνη της , άλλωστε ο Che “θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί χτες την ώρα της τελευταίας του μάχης”. Θα εκτελεστεί στις μιάμιση το μεσημέρι της επόμενης μέρας, 9 Οκτώβρη 1967, σ’ ένα ερειπωμένο σχολείο στη La Higuera. Η διαδικασία ήταν επαγγελματική. To ακρωτηριασμένο – στα άνω άκρα- σώμα του δεν βρέθηκε παρά το 1997 , κατά τη διάρκεια εργασιών στο μικρό αεροδρόμιο κοντά στο Vallegrande και στις 17 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς ο Che επέστρεψε οριστικά στην Kούβα, στο μαυσωλείο της Santa Clara. Aπό εκεί είχαν ξεκινήσει να γράφονται όλα, εκεί στέγνωσε το μελάνι.

Πηγές:

http://www.men24.gr/html/ent/171/ent.35171.asp
el.wikipedia.org/wiki/Ερνέστο_Τσε_Γκεβάρα
http://www.politikokafeneio.com/tse/tse1.htm

http://everything2.com/index.pl?node_id=62107

Οι 15 καλύτερες ατάκες του Αρκά

1. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑ.

2. ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ.

3. H ΠΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΤΕΝΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΑΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ ΦΑΛΑΚΡΟΣ!

4. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ 4 ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ 1 ΠΡΟΒΑΤΟ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ.

5. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΥΝ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΟΥΜΕ.

6. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΧΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΑΣΟΛΑΔΑ. ΜΕΤΑ ΘΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΒΗΞΕΙΣ

7. Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ.

8. Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΣΕΙΣ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. ΞΕΚΙΝΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΝΑΛΙΑ.

9. ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ. ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.

10. ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΦΑΤΣΕΣ.

11. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΗΛΙΘΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ. ΕΤΣΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΝΩ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΗΛΙΘΙΟΣ.

12. Η ΤΥΧΗ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΑΛΛΑ Η ΑΤΥΧΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ.

13. ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ.

14. Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ.

15. ΚΑΝΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ: ΠΛΥΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ!!

Η δήλωση της Ημέρας

Γιώργος Καρατζαφέρης απευθυνόμενος προς τους βουλευτές της Ν.Δ.:

«Η ζωή στο λιβάδι είναι ωραία. Καθαρός αέρας, καθαρή ατμόσφαιρα, καθαρό νερό χωρίς τον τσοπάνο και τα τσοπανόσκυλά του. Εάν θέλετε να δείτε την οπή διαφυγής, είναι στο άκρο δεξιά του μαντριού».

Τουλάχιστον έχουν χιούμορ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!