Wednesday, November 28, 2007
ΠΩΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
Posted by Ergazomeno Agori at 10:12 AM 0 comments
Monday, November 26, 2007
Πίνω μπάφους και παίζω λύρα
Posted by Ergazomeno Agori at 10:04 AM 0 comments
Monday, November 19, 2007
Tuesday, November 13, 2007
Να αναπτύξουμε τα ελληνικά προϊόντα (Γράμμα ενός εθνικόφρονα)
Τάκης Φούντας Εθνικόφρων
Πρόεδρος του Αγώνα κατά των ναρκωτικών
Posted by Ergazomeno Agori at 11:20 AM 0 comments
Thursday, November 8, 2007
Συγκατοίκηση πριν το γάμο (Η ματιά του... ''από μέσα'')
Συνεχίζοντας την κουβέντα για την συγκατοίκηση πριν το γάμο, είπα να γράψω κι εγώ κάτι για αυτό, έχοντας ήδη μια εμπειρία ενός μήνα και κατί, από αυτό το νταραβέρι. Καλά και άγια τα όσα έχουν γραφτεί για αυτό το ζήτημα από τους δύο προηγούμενους, αλλά και μια άποψη από κάποιον που το βιώνει αυτή τη στιγμή, βοηθάει...
Ξεκινάω. Το σπίτι που θα στεγάσει τα κοινά όνειρα δύο ανθρώπων (ααα, τι ρομαντικό) είναι πολύ σημαντικό. Εξηγούμαι. Η μία περίπτωση είναι να μείνει το ζευγάρι σε ένα κοινό σπίτι. Να αφήσουν δηλαδή το σπίτι που μένουν (για χ,ψ λόγους) και να συγκατοικήσουν σε ένα καινούργιο. Η δεύτερη περίπτωση είναι να μείνουν μαζί στο σπίτι της και η τρίτη περίπτωση είναι να συγκατοικήσουν στο σπίτι του.
Στην πρώτη περίπτωση όλα είναι άγραφο χαρτί. Φτιάχνουν μαζί το σπίτι, με σχεδόν σίγουρο το γεγονός ότι μόλις τελειώσει η από κοινού διακόσμηση/διαρύθμηση των χώρων θα είναι πιο ''θηλυκό'' από ότι θα το ήθελε ο άνδρας, αλλά, δεν πειράζει, καλή καρδιά! Η έκφραση ''από κοινού'' είναι βέβαια κάπως αδόκιμη γιατί 9/10 φορές η γυναίκα αποφασίζει και ο άνδρας απλά συμφωνεί:
΄΄Αχ, αγάπη μου, μούρλια δεν είναι αυτές οι μπεζ (το ''ζ'' παχύ) κουρτίνες για το σαλόνι μας; Δεν θα ταιριάζουν τέλεια με το κομοδίνο που μας έδωσε η μαμά μου;΄΄ , λέει αυτή , όλο χαρά.
΄΄Ναί μωρό μου΄΄ απαντάει αυτός και ένα δάκρυ κυλάει μέσα του, ενώ θυμάται τα φοιτητικά του χρόνια που αντί για μπεζ (είπαμε, το ''ζ'' παχύ) κουρτίνες είχε στερεώσει ένα πανό που έγραφε ''Born to be wild'' στα κουρτινόξυλα. Στιγμές που χάθηκαν για πάντα...
H δεύτερη περίπτωση είναι να συγκατοικήσουν στο σπίτι της. Εδώ, άνδρες, θέλει προσοχή. Ειδικά τους πρώτους μήνες. Θυμάστε τη lady D, που πήγαινε στα ναρκοπέδια για χάρη της UNICEF , πόσο προσεκτική ήταν; Τόσο και πιο πολύ. Οι γυναίκες που μένουν μόνες τους έχουν τους δικούς τους οικιακούς κανόνες. Αυτοί, μπορεί να είναι ακαταλαβίστικοι για τους άνδρες αλλά δεν παύουν να είναι ''οι κανόνες του σπιτιού''. Θα πρέπει να τηρούνται κατά γράμμα (''αν θέλεις να τα πάμε καλά, αγάπη μου'') και φυσικά άγνοια νόμου, δεν ισχύει. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί αυτό γίνεται παντού στη φύση. Το θηλυκό κουμαντάρει τη φωλιά και άμα δεν σου αρέσει κύριε, να τα μαζέψεις και να πας στη μάνα σου!
Ένα απλό παράδειγμα: Οι φίλοι του άνδρα δεν μπορούν να έρθουν αν δεν πέσει τηλεφωνάκι του στυλ, ''κοιτάξτε μαλάκες, τώρα που θα έρθετε, μην αρχίσετε τις μαλακίες, γιατί προχθές ξέχασα το καπάκι της τουαλέτας πάνω και μου το κρατάει ακόμα. Οπότε, ήρεμα. Α! Επίσης, πάρτε και κανένα φοντανάκι μήπως και την καλμάρω λίγο....''. Περιττο να προσθέσω, πως οι ''μαλάκες'' δεν θα πρέπει ποτέ να είναι πάνω από δύο...(κάτι που δεν ισχύει για τις φίλες της που μπορούν να έρθουν κι όλες μαζί αμά λάχει, στρογγυλοκάθονται στο σαλόνι και μετά από μισή ώρα μαζί τους αποσύρεσαι διακριτικά στο μέσα δωμάτιο. Από εκεί, τις ακούς να ξεκαρδίζονται , είσαι σίγουρος πως γελάνε μαζί σου και εικόνες από επιδρομές του Ούνων σε ανυπεράσπιστα χωριά, αρχίζουν να εμφανίζονται στα βάθη του μυαλού σου...)
Η τρίτη περίπτωση (και αυτή που βιώνω) είναι να έρθει αυτή, να μείνει μαζί σου. Εδώ, θα μου επιτρέψετε έναν πιο προσωπικό τόνο... Θέλω να πω εξ' αρχής ότι η επιλογή να μείνουμε μαζί, ήταν μια απολύτως συνειδητή επιλογή. Ίσως και για αυτό να το έχω πάρει το ζήτημα πολύ χαλάρα, το ένα έφερε το άλλο αν με εννοείτε. Για ΄μενα, αλλά και για την συμβία μου ήταν το επόμενο, λογικό, βήμα. Καταλαβαίνω, ότι αυτό δεν ισχύει για όλα τα ζευγάρια, αλλά τι να πω, ίσως είμαι απλά πολύ τυχερός.
Φυσικά, το κλειδί, που ανοίγει την πόρτα της συγκατοίκησης/συμβίωσης είναι ο (ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΥΠΙΑ!!!) αλληλοσεβασμός και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Θα ήθελα να γράψω κάτι πρωτάκουστο και ξέρω ότι ακούγομαι σαν την Τ.Μακρή, αλλά έτσι είναι, τι να κάνουμε. You win some, you lose some που λένε και φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Ναί, δεν μπορώ να τρώω τα πιτσόνια όλη την ώρα και θα αναγκαστώ να φάω τίποτε μπάμιες που θα έχει κάνει η μάνα της, αλλά τουλάχιστον θα πάρω και καμιά βιταμίνη. Ναί, δεν μπορώ πλέον να πετάω τα ρούχα μου όπου να ΄ναι και να περιμένω να μαζευτούν μόνα τους, αλλά τώρα που κάνω το κόπο και τα τακτοποιώ, όσο και να πεις το σπίτι δείχνει πιο ωραίο.
Είναι αυτά τα μικρά πραγματάκια που βάζουν τα μεγάλα σε μια τάξη; Δεν ξέρω...Σαν θεωρία πάντως, δεν μου ακούγεται άσχημη. Φυσικά, όλοι δεν έχουν τα ίδια θέλω. Αλλά για όσους σκέφτονται τη συγκατοίκηση πριν το γάμο, (που σημαίνει ότι έχουν σκεφτεί και κάποιες άλλες παραμέτρους στις σχέσεις τους) ας το δοκιμάσουν. Έστω και σαν περιπέτεια. Οι εκπλήξεις (δυσάρεστες ή ευχάριστες) άλλωστε, έρχονται για όλους και παντού. Είτε μοιράζονται τον ίδιο καναπέ είτε όχι.
ΑΠΛΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ (με βάση τις εμπειρίες που αποκόμισα σε αυτόν τον ένα μήνα, οποτε μην τις πάρετε και πολυ στα σοβαρα...)
1. Η δύναμη της βαρύτητας είναι από τις πιο ισχυρές στον πλανήτη που ζούμε. Επείδη αυτό τον πλανήτη θα τον κληρονομήσουμε στα παιδιά μας, μην αψηφείτε την δύναμη της βαρύτητας και αφήνετε το καπακί της τουαλέτας να πέφτει. Κάθε φορά που κάνετε το ψιλό σας, εσείς οι άντρες.
2. Το καινούργιο Football manager προσφέρει αμέτρητες ώρες χαράς μπροστά στον υπολογιστή. Πήρα το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ χωρίς καμιά μεταγραφη με 9 πονταλάκια διαφορά (τ΄ακούς αυτά, μαστρό-Fernando Santos;). Αυτό δεν σημαίνει ότι λίωνουμε μπροστά στο PC όπως παλιά. Μια ωρίτσα την ημέρα γιατί στο παιχνίδι μπορεί να στραβώσει το κλίμα με 3-4 ήτττες, αλλά άμα στραβώσει το κλίμα στο σπίτι επείδη παίζεις 3-4 ώρες συνέχεια τότε...
3.Το μπάνιο σας (μιλάμε πάντα για την περίπτωση που θα έρθει η γυναίκα να μείνει στο σπίτι σας) θα καταληφθεί από διάφορα μπουκαλάκια, υγρά,σερβιέτες,βερνίκια,κέρατα,eye-liner,νεσεσερ, κρέμες, αλοιφές, κολώνιες και άλλα σουξουμουξου μανταλάκια. Κανονική κατάληψη. Πριν τη βραδυνή έξοδο όμως, που θα έχει μπει στο μπάνιο σαν μια απλή γυναίκα και μετά από δύο ώρες θα βγει θεά και θα ευωδιάζει ο τόπος τότε θα καταλάβετε. Ίσως τελικά, να μην βγείτε κιολας...
4.Στα δύο ματσάκια (Τρίτη-Τετάρτη) του Champions league, βλέπουμε το ένα (το πιο σημαντικό της εβδομάδας) κανονικά και το άλλο με zapping σε ένα ενδιαφέρον ντοκυμαντερ, με χαμηλά τον ήχο, με κουβεντούλα κτλ. Γενικά πάντως, στο μείζον θέμα της χρήσης του τηλεκοντρολ ο άνδρας έχει τον πρώτο λόγο.
5.Δύο λέξεις μόνο. Ζεστό φαί! (Πλένεις όμως τα πιάτα, μετά)
6.Σόρρυ, άλλες τρεις λέξεις. Καθαρά - σιδερωμένα ρούχα.(Δεν πετάμε τα ρούχα μας στο πουθενά, βάζουμε πιο συχνά πλυντήριο,απλώνουμε κιόλας)
7.Το ψυγείο δεν είναι πια το οικιακό εργαστήριο πειραμάτων πάνω στους μύκητες, που προκύπτουν αν αφήσουμε τα μακαρόνια για παραπάνω από τρεις μήνες. Το ψυγείο είναι ψυγείο. (Είναι απίστευτο το τι μαθαίνει κανείς!!!)
8. Δυνατά ρεψίματα και βροντώδεις κλανιές...μία ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι...
9. Φυσικά και μπορείς να κυκλοφορείς γυμνός στο σπίτι. Μπορεί να σταθείς πάρα πόλυ τυχερός
10. Αν γράφεις σε blog μην αφήνεις ποτέ την κοπέλα σου να διαλέξει φωτογραφία που θα συνοδεύει το αρθράκι σου...(Άμα δεν πάθεις δεν θα μάθεις)
Posted by Karelias at 7:51 PM 2 comments
Thursday, November 1, 2007
Συγκατοίκηση πριν το Γάμο-Round 2(The female strikes back)
Αφορμή το τελευταίο άρθρο σχετικά με τα πλεονεκτήματα της συγκατοίκησης πριν το γάμο. Βαθύτερη αιτία η απόλαυση που αποκομίζω διαφωνώντας με το συγγραφέα του!
Αρχικά νομίζω ότι το θέμα της συγκατοίκησης δε μπορεί να αντιμετωπιστεί στατιστικά μεμονωμένα. Τι θέλει να πει η ποιήτρια:
1) το ξέρουμε ότι η Αθήνα έχει το μισό πληθυσμό της Ελλάδας (ας πρόσεχε!), αλλά μην ξεχνάμε ότι για το υπόλοιπο μισό (με εξαίρεση τη Θεσσαλονίκη) η κοινωνική κατακραυγή αποτυχημένων πειραμάτων συγκατοίκησης είναι υπολογίσιμος παράγοντας αποτροπής.
2) μεγάλη σημασία έχουν οι οικονομικές συνθήκες κάτω από τις οποίες λαμβάνεται μία απόφαση. Λίγοι μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα του ανοίγματος ενός νοικοκυριού χωρίς τη συμβολή των γονιών τους (χωρίς ταυτόχρονα να ρίξουν το επίπεδο διαβίωσης στο οποίο έχουν καλομάθει). Τι θα πεις όμως στους γονείς σου ‘Δώσε μου το διαμέρισμα-προίκα μου τώρα και μερικές χιλιάδες ευρώ για επίπλωση/εξοπλισμό και αν μου ‘καθίσει’ η σχέση σε κάνα δυο χρόνια το συζητάμε για γάμο’;
3) Σε συνδυασμό με το 2) αν δεν έχεις φύγει ως την υπό συζήτηση στιγμή από την γονική εστία δεν χρειάζεσαι μόνο επιχειρήματα υπέρ τη δοκιμής πριν το γάμο, αλλά και υπέρ του να εγκαταλείψεις τη θαλπωρή, το έτοιμο φαγητό, τα σιδερωμένα ρούχα, τους πληρωμένους λογαριασμούς πριν … την ώρα σου. Μην αμφιβάλετε ότι υπάρχουν αρκετοί που αισθάνονται ως υποχρέωση και όχι δικαίωμα την ανάληψη των ευθυνών ενός σπιτιού και σπιτικού μετά το γάμο.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν από μόνα τους επιχειρήματα κατά της ‘συγκατοίκησης ΠΡΙΝ’, αλλά το … πείραμα ενδέχεται να αποτύχει από εξωτερικούς παράγοντες που ενδεχομένως να εξαλειφόταν με το γάμο.
Όμως νομίζω ότι αναλωνόμαστε σε επιχειρήματα για μία … τεχνική λεπτομέρεια παραβλέποντας το ζουμί της υπόθεσης ‘σχέση ζευγαριού’ (δεν έγραψα ανδρόγυνου και εδώ να σας δω πόσο προοδευτικοί είστε). Συμβιβασμοί λοιπόν. Αμοιβαίες υποχωρήσεις. Προσαρμογή στο ταίρι σου. Ναι και πάλι ναι, αν είναι αμφότεροι. Ναι και πάλι ναι, αν αφορούν θέματα που δεν καταπιέζουν την προσωπικότητα του ενός, αλλά την βοηθούν να εξελιχθεί προς το καλύτερο. Αν θίγουν τον εγωισμό και όχι την αξιοπρέπεια του ατόμου. Αν κινητήρια δύναμη είναι η αγάπη και η εκτίμηση (εδώ φαίνεται ότι γράφει γυναίκα J ). Όχι αν απαιτούνται και προσφέρονται μονόπλευρα. Όχι αν από πίσω κρύβεται ο φόβος της μοναξιάς (του ‘ραφιού’). Δεν μπόρεσα ποτέ μου να κατανοήσω σχέσεις τύπου ‘Βαμβουνάκη’ (με βαράει, με απατάει αλλά εγώ τον αγαπάω και υπομένω). Τουλάχιστον ψυχολογική υποστήριξη χρειάζονται όσες βαυκαλίζονται να πιστεύουν ότι η δύναμη της αγάπης τους θα αλλάξει τον κάθε *#$*#.
Δε θεωρώ το διαζύγιο ταμπού αλλά δε θα ήθελα να είναι η εύκολη λύση . Ούτε με το φόβο του να αποφεύγει κανείς εξαρχής τη δέσμευση. Ας έχει κανείς τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά του ανοιχτά (πάλι μου βγαίνει το μελόδραμα) για το ένα (άντε δύο για μερικούς) ιδανικό ταίρι που μας αναλογεί. Και όταν το βρει το θέμα που τίθεται δεν είναι η συγκατοίκηση πριν ή μετά. Είναι πόσο έτοιμος/η είναι να το αναγνωρίσει και πόσο ικανός/ή να το κρατήσει για μια ζωή. Στο κάτω-κάτω δε νομίζω να χρειάζεται να συγκατοικήσεις με κάποιον για να διαπιστώσεις αν είναι τακτικός, καθαρός κλπ και αν προσφέρεται να μοιραστεί τις δουλειές. Υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις στα οποία φαίνονται αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα (ας μην το κουράσω με παραδείγματα).
Και για να δείτε ότι και εγώ ξέρω παροιμίες: από το «γουρούνι στο σακί» και το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» μην φτάσουμε στο «όποιος δε θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει».