Tuesday, December 16, 2008

Ο καθρέφτης...


Εγώ είμαι το κράτος, ο Πρωθυπουργός σου. Αυτός, που 4 χρόνια πριν σου έταξε ''επανίδρυση του κράτους'' ( πως γελάσαμε με την Νατάσσα, τότε, με αυτό το αστείο...) και τώρα σου λέω, πως αυτές τις μέρες του χαμού, ''έχω δει πολύ τηλεόραση'' και πως η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που πρέπει. ( Με την Νατάσσα, έχουμε ξεσκιστεί στο γέλιο!).

Εγώ είμαι το κράτος, οι πολιτικοί σου. Αυτοί, που τόσα χρόνια, κλεισμένοι στον κόσμο μας, γαντζωμένοι στις καρέκλες μας μέχρι θανάτου, δεν δώσαμε κανένα όραμα, δεν χαράξαμε καμιά πολιτική (εκτός της ρεμούλας), κλείσαμε όλα τα περάσματα και δεν σου αφήσαμε καμιά διέξοδο, εκτός από το να μας ψηφίζεις, ξανά και ξανά, συνέχεια τους ίδιους. Σε ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη, η δημοκρατία μίλησε.

Εγώ είμαι το κράτος, ο μπάτσος σου. Εδώ και καιρό, σου σκοτώνω τα παιδιά σου ή τα παιδιά των μεταναστών. Δεν έχει διαφορά, όλα κοπρόσκυλα είναι. Εδώ και καιρό, σε ξυλοφορτώνω για ασήμαντη αφορμή, σου μιλάω προσβλητικά, σε πεθαίνω από ''φυσικά αίτια''. Ας πρόσεχες, είχες ''παραβατική και αποκλίνουσα συμπεριφορά''

Εγώ είμαι το κράτος, ο αστυνόμος σου. Αυτός, ο ευσυνείδητος άνθρωπος, που έχει συναίσθηση του ρόλου του και της αποστολής του. Κάποιες φορές μάλιστα, δίνω και τη ζωή μου για να σε προστατέψω. Σωπαίνω όμως, πολύ συχνά, στο όνομα μιας ''συναδελφικής αλληλεγύης''. Πρέπει να καταλάβω, ότι ο μπάτσος ΔΕΝ είναι συνάδελφός μου.

Εγώ είμαι το κράτος, ο κουκουλοφόρος σου. Χρόνια με κυνηγάς, αλλά ποτέ δεν με πιάνεις. Είμαι πάντα μέσα, σε κάθε δίκαια ειρηνική διαμαρτυρία σου για να σου χαλάσω την εικόνα και να σε αποπροσανατολίσω. Κάτω από την κουκούλα μου, κρύβονται πολλοί. ''Αναρχικοί'', ''αντιεξουσιαστές'', πλιατσικολόγοι, ληστές, προβοκάτορες, μπάτσοι. Δεν θα έπρεπε να με φοβάσαι, γιατί είμαι η μειοψηφία, είμαι...λίγοι. Αλλά εσύ που είσαι η πλειοψηφία, δεν κατεβαίνεις στον δρόμο και δεν με συνθλίβεις με τον όγκο σου. Στους λίγους φαίνομαι, στους πολλούς δεν υπάρχω.

Εγώ είμαι το κράτος, τα ΜΜΕ σου. Κοίτα με στο γυαλί της τηλεόρασης, πως σε γοητεύω, πως σε σαγηνεύω, πως σε κάνω να βλέπεις ότι θέλω εγώ. Είμαι ο δημοσιογράφος που τα ξέρω όλα, που τα κάνω όλα, χωρίς φραγμούς, χωρίς ηθική, χωρίς αναστολές. Η αλήθεια σου, είμαι εγώ. Διαφημίσεις.

Εγώ είμαι το κράτος, οι καλλιτέχνες σου και οι δάσκαλοί σου. Χαμένοι σε βλακώδη σήριαλ και στα νυχτερινά μαγαζιά, οι καλλιτέχνες και σε ετοιμόροπα σχολεία/πανεπιστήμια οι δασκάλοι. Άκεφοι, ανήμποροι να σηκώσουν το ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ τους ανάστημα, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων. Γιατί τόση βουβαμάρα;

Εγώ είμαι το κράτος, ο διπλανός σου. Το λαμόγιο της γειτονιάς σου, που παρκάρω την κουρσάρα μου όπου γουστάρω. Ο παλιός συμμαθητής σου, που μπήκα στο δημόσιο σαν κλητήρας και φέρομαι σαν δικτατοράς. Το δικό τους, πρασινογάλαζο, παιδί.
Ο νοικοκυραίος, που βάζω τις παντόφλες μου και είναι σαν να μπαίνω σε φέρετρο. Που στέλνω τα παιδιά μου σε reality show. Reality, ζώου. Που περιμένω τον Λαζόπουλο κάθε Τρίτη, για να τα ''πει όπως πρέπει''
Είμαι η κοινή γνώμη, μια κοινή πόρνη.
Ο τυπάκος, που θέλω να κάνω κάτι, αλλά δεν ξέρω τι και πως.
Ο γονιός, που δεν έχει χρόνο για τα παιδιά του και μένει έκπληκτος και άφωνος με αυτά που συμβαίνουν. Τα βλέπει, αλλά τα αγνοεί. Του μιλάνε αλλά δεν τα καταλαβαίνει. Στη μάνα σου, το 'πες;

Είμαστε 15 - 16 χρονών. Άδολοι, ακηδεμόνευτοι, μπερδεμένοι μέσα στις ορμόνες μας, χαρούμενοι και λαμπεροί από τα νιάτα μας, ορμητικοί και παρορμητικοί μέσα σε ένα δικό μας κώδικα, πιο άλυτο και από αυτόν του Da Vinci. Με τα σπυράκια μας, με τα τρελά μαλλιά μας, με τα παρδαλά μας ρούχα. Emo και trendy και τα μυαλά στα κάγκελα!
Μας είχατε όλοι για τυφλούς, για χαζούς, για χαχόλους, τσιχλόφουσκες που σπάνε και χάνονται.
Δεν είμαστε εμείς, το κράτος. Τουλάχιστον, όχι ακόμα. Δεν θέλουμε να γίνουμε σαν κι εσάς. Αυτό φωνάζουμε, αυτό απαιτούμε, 10 μέρες τώρα. Δεν έχουμε ιδέα αν μας νιώθετε, δεν έχουμε ιδέα, αν μας καταλαβαίνετε, απλά για μια φορά, θέλουμε ΕΜΕΙΣ να μιλάμε και ΕΣΕΙΣ να ακούτε. Κι ας μην σκαμπάζετε, γρι.
Μάλλον, θα ηττηθούμε κι εμείς. Όπως κι άλλες γενιές 16αρηδων που βγήκαν στον δρόμο, πριν από εμάς. Σε 2-3 χρόνια θα γίνουμε 18. Θα ψηφίζουμε.Ίσως ψηφίσουμε τους ίδιους παρλαπίπες, όπως κι εσείς. Μπορεί και να τα ξεχάσουμε όλα αυτά που γίνονται τώρα. Όλα αυτά, που εμείς κάνουμε τώρα. Δεν έχει σημασία. Δεν μας νοιάζει. Είμαστε 15-16 χρονών και το μόνο που μας νοιάζει είναι το τώρα.
Σκοτώσατε τον φίλο μας και πρέπει κάπως να πληρώσετε.
Μπαμπά, μαμά, έλα μαζί μου στο δρόμο. Πάρε την θεία, τον θείο, τον δάσκαλο, τον γείτονα, τον φίλο. Τι σας ζητάμε ρε γαμώτι; Να γίνετε για λίγο και πάλι παιδιά! Πολλά ζητάμε;;;;;


6 comments:

Anonymous said...

mpravo re doktora mpravo...ta eipes i mallon ta egrapses poly sesta.Isos oi shmerinoi 16rhdes na symbibastoyn se 2 xronia...alla autes tis 730 meres as palepsoun kai mazi tous as ksipnisoun osoi koimoude.Exthroi den einai oi goneis/paidia, mathites/kathigites, aristeroi/deksioi, kke/syriza .Opoios einai apla sta myala toy as agonistei.Oti kai nanai autos tha katevoyme me tin idia shmaia kai ta idia synthimata

Anonymous said...

Το αστείο ξέρετε ποιο είναι? Ότι οι 15άρηδες κατηγορούν την γενιά των 30 με 35 για τα σημερινά χάλια μας. Οι λίγο πιο παλιοί τον έκαναν τον αγώνα τους και δικαιώθηκαν ... αυτοί που λέμε γενιά του Πολυτεχνείου. Εμείς όμως τι κάναμε? Αράξαμε και απολαμβάναμε τα αγαθά της "Αλλαγής". Μας υπνώτισε ο Αντρίκος ... για κάμποσα χρόνια καλά περνάγαμε ... "Τσοβόλα δώστα όλα" ... δεν το θυμάστε? Και λίγδωσε το αντεράκι μας ... και τρώγαμε και εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. Δεν πειράζει μωρέ, ας φάνε ... πόσα θα φάνε ... θα βαρεθούν ... αφού και εμείς καλά τρώμε .... και να τα τώρα τα αποτελέσματα. Φάγανε, φάγανε, φάγανε και χορτασμό δεν είχαν. Και μετά αφού είχαν χορτάσει λίγο, είπαν να έρθουν και οι άλλοι να φάνε. Ε και αυτοί παιδιά δεν είναι ... στο πηγάδι κατούρησαν? Φάγανε, φάγανε, φάγανε .... και ακόμα δεν έχουν χορτάσει. Ε, θα χορτάσουν μωρέ κάποια στιγμή. Ναι αλλά και οι άλλοι που τώρα ματαξαναπεινάνε να μην φάνε και αυτοί κάτι? Και θα πηγαίνει λέγοντας. Υπάρχει όμως μια διαφορά τώρα. Η πίτα μίκρυνε και δεν περισσεύει να μας πετάνε κανα ξεροκόμματο... ούτε τα ψίχουλα δεν είναι αρκετά. Εϊναι και το άλλο, όταν είσαι σκασμένος από την μάσα ... έχεις όρεξη για δουλειά? Μπααα ... για καμμιά ξάπλα είμαστε τώρα ... και έχει ο θεός μωρέ. Είμαστε ευλογημένη χώρα και όλα κατά ένα μαγικό τρόπο φτιάχνουν μόνα τους. Σιγά μην κάτσουμε να δουλέψουμε ... βγες εκεί σε κανένα κανάλι .... πες καμμιά μπαρούφα ακαταλαβίστικη που θα αφήσει όλους τους αμόρφωτους με ανοιχτό το στόμα για το λέγειν σου και όλα καλά. Έτσι κι αλλιώς ότι και να πεις το ίδιο είναι .... σάμπως θα το θυμούνται αύριο?

zeds dead said...

Γιατρέ τα είπες όλα... Η δική μας η γενιά,των 30+, έχει ένα ρόλο να παίξει. Όχι δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό το μπουρδέλο δυστυχώς δεν προλαβαίνουμε. Μπορούμε όμως και είμαστε υποχρεωμένοι να μην αφήσουμε τους 15αρηδες να ξεχάσουν. Να τους βοηθήσουμε να μην συμβιβαστούν γιατί αυτοί μπορούν κάτι να αλλάξουν...

グリー said...

今年のクリスマスも後少しですね。グリー内でもクリスマスに備えて異性と交流を持つコミュニティが活発で、自分も今年のクリスマスにお陰で間に合いました!!みなさんもイブを一人で過ごさなくても良いように、グリーで異性をGETしよう

直アド掲示板 said...

当サイト直アド掲示板では無駄なやり取りが一切なく気に入った異性と即直アドが交換できます!口コミで広がったサイトなので業者もほとんどゼロ!ステキな異性と二人だけで秘密のメールを思う存分楽しんで下さい!

直アド掲示板 said...

当サイト直アド掲示板では無駄なやり取りが一切なく気に入った異性と即直アドが交換できます!口コミで広がったサイトなので業者もほとんどゼロ!ステキな異性と二人だけで秘密のメールを思う存分楽しんで下さい!