Γιακουμάτος ΟΕ ΟΕ ΟΕ

Οι απόψεις των συντακτών του blog για τους πολιτικούς μας είναι λίγο πολύ γνωστή. Απλώς μέχρι τώρα με εξαίρεση τον μέγιστο Αβραμόπουλο είχαμε αποφύγει να αναφερθούμε σε ονόματα. Ο χαρακτηρισμός μέγιστος βέβαια μόνο τυχαίος δεν μπορεί να είναι για τον πολιτικό άνδρα. Ξέρεις τι θα πεί να μην έχεις πει κουβέντα επι μιας ολόκληρης πολιτικής καριέρας και να θεωρείσαι και δελφίνος? Όπως και να το κάνεις δεν είναι και μικρό πράγμα…… Τέλος πάντων μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας που σήμερα είναι άλλο.

Θα μου επιτραπεί λοιπόν να γίνει μία εξαίρεση για ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής πολιτικής σκηνής: τον κο Γεράσιμο Γιακουμάτο. Νομίζω ότι η φωτογραφία τα λέει όλα, θα μπορούσε να συνοδεύονταν από ένα”no comments” και να αποτελούσε από μόνο του ένα άρθρο. Βέβαια θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης τι συμβαίνει με τον Γιακουμάτο? Άλλα μπουμπούκια δεν υπάρχουν? Βέβαια και υπάρχουν αλλά με αφορμή τις τελευταίες δηλώσεις του ότι οι Πασόκοι βάζουν τις φωτιές στα δάση έπεσα πάνω σε ορισμένα site στο web όπου ανακάλυψα το εξής καταπληκτικό: Ο κος Γιακουμάτος ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από το ΠΑΣΟΚ!!!!!!! Εγώ αντιγράφω από την Ελευθεροτυπία 22/7/2007 και εσείς θαυμάστε βιογραφικό πολιτικού αμοραλισμού:

«Ο Γερ. Γιακουμάτος έχει παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς με το ΠΑΣΟΚ. Προέρχεται, άλλωστε, από τους κόλπους του, αφού... ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ στο Χαλάνδρι. «Πράσινος» συνδικαλιστής στον ιατρικό χώρο, εκλεγμένος στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΙΝΑΠ, αποχώρησε από τη Χαρ. Τρικούπη το 1981 και το 1982 προσχώρησε στη Ν.Δ.
Εκείνη την εποχή συνδέεται με την οικογένεια Μητσοτάκη και γίνεται ένας από τους γιατρούς της Μαρίκας. * Οταν η Ν.Δ. γίνεται κυβέρνηση, αναλαμβάνει υποδιοικητής του ΙΚΑ και το 1993 εκλέγεται στην τελευταία θέση στο ψηφοδέλτιο της Β' Αθηνών. Χάνει την έδρα του, όμως, ύστερα από προσφυγή της Κέλυς Μπουρδάρα, και στρέφεται εναντίον της οικογένειας Μητσοτάκη επειδή θεωρεί ότι ευνόησε την προσφυγή.
Γίνεται από τους στενούς συνεργάτες του Μ. Εβερτ, εκφραστής της «λαϊκοδεξιάς πτέρυγας» και στέκεται στο πλευρό του ακόμη και μετά την ήττα του για την αρχηγία. Ο Γερ. Γιακουμάτος έχει «μεγάλο στόμα»: απείλησε τον Γ. Ρωμαίο ότι... θα βγάλει πιστόλι στη Βουλή. Και τα 'χει βάλει από τον Ο. Ρεχάγκελ μέχρι τους ομοφυλόφιλους.

Με λίγα λόγια στην μέχρι τώρα πολιτική του καριέρα ο κος Γιακουμάτος διατέλεσε: Παπανδρεικός, Μητσοτακικός, Εβερτικός και τώρα τελευταία όψιμος Καραμανλικός. Το ότι έγινε υποδιοικητής του ΙΚΑ επειδή ήταν γιατρός της Μαρίκας μεταξύ μας ήταν απολύτως αναμενόμενο. Και λίγα ζήτησε, το να πλησιάζεις την Μαρίκα εντός πεδιάς 1 μέτρου είναι υπόθεση, άσε που βγαίνοντας από το σπίτι του γκαντέμη μπορεί να πέσει πάνω σου κανένα φορτηγό………..

Τις λοιπές δηλώσεις του τις θυμόμαστε όλοι, αλλά εκεί που εγώ εξοργίστηκα ήταν μετά την τεσσάρα από την Τουρκία, ε όχι και να φας από τον Αλέφαντο το ψωμί του κε Γιακουμάτε μας.

Για περισσότερες πληροφορίες και άφθονο χαβαλέ μπορείτε να επισκεφτείτε το site του http://www.giakoumatos.gr/.

Υ.Γ. Βέβαια με αυτά και με αυτά βρίσκεται στην τρίτη θέση των δημοσκοπήσεων. Άντε βρε και πρωθυπουργός…….

Fly Beeyond (the beers) festival

Έκανα ένα ταξίδι αστραπή χτες (18-7-7) στη Αθήνα ''με τε γκομενετε'' (όπως λεει και ενα τραγουδάκι...) για να πάμε να ακούσουμε και να δούμε τους James, που έπαιζαν (μαζί με Τ.Αmos και τους Air) στο πλαίσιο ενος νεοσύστατου φεστιβάλ, το Fly Beeyond festival. Ας δούμε τι έγινε...

Φτάσαμε στον χώρο του Ολυμπιακού σταδίου κατά τις 19:30 το απογευματάκι και μετά από μια αναμονή περίπου μισής ώρας και κάτι, κάτω από τον καυτό ήλιο, τσεκάραμε τα εισητήρια και μπήκαμε μέσα χώρο του φεστιβάλ. Πρώτο σοκ. Το εισητηριάκι των 60Euros περικαλώ, δεν πολυχρειαζόταν!!!! Πολλοί, όπως άκουσα από τον κόσμο που περίμενε υπομονοτικά μαζί μας είχαν βρει εισητήριο τσάμπα, δωρεάν και βερεσέ!!!!!! Όχι από διαγωνισμούς κτλ, αλλά εντελώς τσάμπα, δωρεάν και βερεσέ!!! Πως;;; ι έγινε ρε παιδιά;;; Αλήθεια;;;!!! Δεύτερο σοκ, μόλις μπήκαμε τελείωσε η Τ.Αmos!! D'ough! Όπως λεει και ο Homer Simpson....

Τέλος πάντων, καλή παρέα να υπάρχει κι όλα διορθώνονται. Ας το ξεχάσουμε. Στην ώρα που μεσολαβούσε μεταξύ Τ.Αmos και Αιr η παρέα δίψασε...Και από εδώ και πέρα, αρχίζει ένα άλλο φεστιβάλ. Στεκόμαστε στη ουρά για μπύρες κτλ. Καλαμπουράκι, γνωστοί και φίλοι σκάνε μύτη από παντού, σουξουμουξου μανταλάκια, όλα ωραία και καλά. Η ουρά όμως δεν προχωρούσε ικανοποιητικά. Εδώ να τονίσω ότι ο κόσμος στάθηκε στο ύψος του. Παρότι κάτι σποραδικά γαμοσταυρίδια ακουγόταν εδώ κι εκεί (και όσο περνούσε η ώρα και ουσιαστικά η ουρά έμενε στάσιμη, ακούγονταν όλο και συχνότερα), ήταν εσωτερικής κατανάλωσης. Δηλαδή σχόλια που κάνεις στον κολλητό σου, του στιλ, ''πολύ αργεί, ρε γαμώ την πουτάνα μου μέσα''. Τίποτα περισσότερο. Με τα πολλά, μετά από περίπου μια ώρα (στην οποία είχαμε διανύσει μια απόσταση 10 μέτρων!!!!) φτάσαμε στο ταμείο. Το σύστημα (ας το πούμε έτσι), (δεν ) δούλευε ως εξής: Έλεγες τι ήθελες, πλήρωνες, έπαιρνες την απόδειξη και πήγαινες σε μια μπάρα που απέιχε από το ταμείο 2 μέτρα, έδινες την απόδειξη, έπαιρνες την παραγγελία σου κι έφευγες. Εύκολο; Όχι δα!!! Σπρωξίδι, στριμωξίδι, πήξιμο, ιδρωτίλα, μασχαλίλα, ποδαρίλα,μουχρίτσα,βέδουρας και αγριάδα,ίσως καμιά ξέμπαργκη κλανιά που σε χτυπούσε στη μυτούλα, περιγράφουν αυτό που ζήσαμε, από το ταμείο ως την μπάρα!! Α! Να μην ξεχάσω ότι στο μεσοδιάστημα όλων αυτών είχαν να αρχίσει να παίζουν οι Air. Λαμπρά! Να μην σας τα πολυλογώ η όλη διαδικασία μας πήρε 2 (δύο ) ώρες. Το μόνο που έχω να πω είναι μπράβο στον κόσμο που δεν παραφέρθηκε. Μπράβο και στα παιδιά τηςμπάρας που έκαναν ότι μπορούσαν. Δεν συνεχίζω γιατί θα τραβιόμαστε...

Μετά την οδύσσεια της μπύρας και αφού είχαμε προλάβει να ακούσουμε ένα τραγούδι των Air, εκτός ουράς, τελείωσαν και αυτοί! Γαμώτο! Διάλειμμα. Λάβαμε θέσεις πιο μπροστά στη σκηνή. Με τις δροσερές μπύρες(που τόσο παλέψαμε για αυτές) στο χέρι. Με ανανεωμένη διάθεση. Ο κόσμος πυκνώνει. Η παρέα μου έχει μεγαλώσει. Οι κοπέλες μας λάμπουν. (σας άρεσε το μέλι;). Αεράκι σηκώνεται. Σα να δροσίζει. Κάτι αλλάζει.Προς το καλύτερο.

Enter the James! Ο κόσμος να δίνει, οι James να παίρνουν και να το ξαναδίνουν πίσω δυο φορές μεγενθυμένο. Είναι αυτό που λένε στη Θεσσαλονίκη, ''βγάζω γούστα''. Χαμογελάμε, χοροπηδάμε,τραγουδάμε,ξανά 15 χρονών. Καλή φασή. Πίνω την μπύρα στα γρήγορα. Δεν θέλω να λούσω τον μπροστινό μου. Τα κατάφερα αλλά άδικος κόπος. Τελικά, έφαγε μια άλλη στο κεφάλι μισή ώρα αργότερα από τις πίσω σειρές. Δεν πειράζει. Γούρι, Γούρι!

Η συναυλία συνεχίζεται. Ένα δυο καινούργια τραγούδια. Αρέσουν. Τι να κάνουμε, θα αγοράσουμε κι αυτό το δίσκο. Ο Booth χτυπιέται πάνω στην σκηνή σαν το χταπόδι. Παρασύρεται και παρασύρει. Κόσμος ανεβαίνει στην σκηνή, κατεβαίνει αυτός κάτω. Που να κάνει ο hatzigiannis αυτά; Τελειώνουν. Encore. Getting away with it (all messed up), Tomorrow, She's a star. Πανζουρλισμός. Καλήνυχτα σας.

Δεν φύγαμε μαγεμένοι. Φύγαμε με όμορφα συναισθήματα αλλά όχι συνεπαρμένοι. Δεν έφταιγαν οι James. Μάλλον εμείς μεγαλώσαμε και κουραζόμαστε πιο εύκολα. Τέλος επόχης, τι να πω; Ίσως να μην είμαστε πια για μαζικές συναυλίες. Ίσως είμαστε μπαράκι -ποτάκι φάση. Δεν ξέρω. Προσωπικά πέρασα πολύ ωραία, σε κάποιες στιγμές μάλιστα ''χάθηκα'' τελείως. Δεν συνέβη το ίδιο για όλη την παρέα μου (και για το κορίτσι μου) αλλά και αυτοί σε κάποιες στιγμές ήταν ''κάπου εκεί έξω''. Αυτό ίσως αρκεί. Αυτά σου μένουν. Χαλάλι το 60 ευρουλάκια και το μπυρο-πήξιμο...

Υ.Γ. : Η φράση και κατ' επέκταση το τραγούδι ''Getting away with it (all messed up)'' δεν συλλαμβάνει τελείως και εντελώς την ''αύρα'' (πείτε το όπως θέλετε, νοοτροπία, ψυχοσύνθεση,γενικότερο πολιτισμό) που χαρακτηρίζει την γενιά μας (30+) ;

Για να σκάσει το χαμογελάκι

Η θερινή ραστώνη έχει καταλάβει κάθε ίνα του κορμιού μου (θα έγραφα ότι με έχει πιάσει σπαρίλα, αλλά δεν ήθελα να ξεπέσω λογοτεχνικά). Τα σοβαρά θέματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα, και που υπό κανονικές συνθήκες κάποιο από αυτά θα αποτελούσε το αντικείμενο των επερχόμενων γραμμών, αντιμετωπίζονται ολίγον επιδερμικά, φάση περνάνε και δεν ακουμπάνε, και το μυαλό έχει τραβήξει χειρόφρενο στην σκέψη «διακοπές». Ναι κυρίες και κύριοι, το λάβαρο της κοινωνικής επαγρύπνησης βρίσκεται σε φάση υποστολής.

Αφού λοιπόν δεν κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου ότι π.χ η φωτιά στον Υμμητό ή η ακατάσχετη εκλογολογία μπορούν κάλλιστα να συνδυαστούν σε ένα κείμενο με περιγραφή στιγμών ουζοποσίας (μετά μεζέ πάντα) σε κάποιο ήσυχο παραθαλάσσιο ταβερνείο, αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι πιο «εύπεπτο» και «καλοκαιρινό» (περίπου σαν την θεματολογία του εναλλακτικού δελτίου ειδήσεων του STAR αλλά χωρίς τα ζουμ σε κωλαράκια στις παραλίες). Τις τηλεοπτικές πηγές humor.

Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι- προφανώς-η επιλογή έγινε με σαφώς υποκειμενικά κριτήρια, τα οποία έχουν να κάνουν με την προσωπική αίσθηση humor του καθενός και την ηλικιακή ταύτιση με τις αναφερόμενες πηγές. Συνεπώς είναι πολύ πιθανό η ανάγνωση των παρακάτω γραμμών να προκαλέσει διάφορα συναισθήματα και σκέψεις όπως «τώρα κατάλαβα τι σημαίνει σκωτσέζικο humor», «είναι φανερό ότι ο τύπος έχει σταματήσει πρόσφατα τη θεραπεία με τα ψυχοφάρμακα», «αν τον είχα μπροστά μου άνετα τον πλάκωνα στ ξύλο» και άλλα τέτοια.

Επειδή όμως είμαι σίγουρος ότι με αυτά που έχετε διαβάσει μέχρι τώρα ούτως ή άλλως δεν με έχετε τοποθετήσει ψηλά στην κλίμακα εκτίμησης σας, αλλά και ότι οι περισσότεροι βρίσκεστε στην ίδια κατάσταση με εμένα άρα α)την έχετε κοπανήσει για κάπου και σιγά μην ψάχνετε εναγωνίως internet café για να surfαρετε β)οποιοδήποτε ανάγνωση κειμένου που ξεπερνάει τις δύο γραμμές σας προκαλεί πονοκέφαλο, και συνεπώς μόνος μου τα λέω μόνος μόνος μου τα ακούω, συνεχίζω ακάθεκτος.

Ιδού οι τηλεοπτικές στιγμές humor που με στιγμάτισαν (η σειρά είναι εντελώς τυχαία):

Α)Απαράδεκτοι. Έπος. Απίστευτο το casting, με ρεσιτάλ Μπέζου, και τους διάλογους απλά να δίνουν την δυνατότητα τρελών αυτοσχεδιασμών. Top pick διάλογος Μπέζου(προσποιείται τον «άντρα»)-Δ.Παππαδοπούλου (το παίζει γκόμενα του Μπέζου για να ξεγελάσουν μια θεία του). Δ.Π: «Ax,αχ χτύπα με στα βράχια». Μπέζος: «Ωχ,ωχ είμαι αβυσσαλέος»

Β)Ταινίες με Θανάση Βέγγο. Όλες. Ξεπερνώντας το τρεχαλητό και τα χαρακτηριστικά της εποχής και δίνοντας έμφαση στις μικρές λεπτομέρειες (στησίματα σκηνών, εκφράσεις προσώπου και χρήση λέξεων στους διάλογους), ο Βέγγος ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Top pick (δύο από τα άπειρα). 1)Στο κλασσικό «Πράκτωρ ΘΒ» στην σκηνή με τον τουρτοπόλεμο στο ζαχαροπλαστείο που σκάει γεράκος και λέει «θα ήθελα μια τούρτα για το σπίτι».Απάντηση Βέγγου πριν του την σκάσει στην μουτσούνα «Θα την φας εδώ, μαζί μας». 2) Ο Βέγγος υποδύεται τον καζανόβα ποιητή, ένα τσούρμο γυναίκες του την πέφτουν και αρχίζουν να του σκίζουν τα ρούχα, ο Βεγγός χιλιοξεσκισμένος καταφέρνει να ξεφύγει τρέχοντας από τον όχλο και όπως τον κυνηγάει το τσούρμο, γυρνάει, σκύβει προς το έδαφος και λέει «Φευγάτε, θα πάρω πέτρα».

Γ)Λούφα και Παραλλαγή. Η μοναδική πραγματική κωμωδία του σύγχρονου (λέμε τώρα, εικοσιτόσο χρονών ταινία) ελληνικού κινηματογράφου. Μετά από αυτήν το χάος (πραγματική ιεροσυλία και το Σειρήνες στο Αιγαίο και το πανάθλιο ομώνυμο remake serial). Top pick (πάλι με το ζόρι γιατί την ξέρω απέξω). «Κύριε λοχαγέ αιτούμαι αγροτική άδεια», «Γιατί Μπαλούρδε», «Έχει ο πατέρας μου ζώα κύριε Λοχαγέ», «Το βλέπω».

Δ)The Simpsons-Παντρεμένοι με παιδιά. Το απόλυτο ξεφτίλισμα της μέσης αμερικάνικης οικογένειας και των αμερικανικών κοινωνικών αξιών. Διαφορετική προσέγγιση (το The Simpsons είναι αρκετά πιο πνευματώδες και έχει σαφώς περισσότερες πολιτικές αναφορές και κριτική) αλλά ο συνδυασμός και των δύο δεν αφήνει τίποτα όρθιο.

Πρέπει οπωσδήποτε να επισημανθεί ότι κατά την ταπεινή μου άποψη έχουμε πάνω από 5ετία να δούμε ελληνική χιουμοριστική σειρά της προκοπής (με εξαίρεση κάποια πρώτα επεισόδια του Παρα Πέντε και κάποιες στιγμές του 50-50 όπου και πάλι καταλυτικό ρόλο παίζει το casting και όχι οι διάλογοι). Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε κωμική σειρά το «Μαρία η άσχημη». Μάλιστα. Στη συγκεκριμένη πρόταση το «κωμική» θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο ως εθνολογικός προσδιορισμός (αντί για βραζιλιάνικη σειρά ή ισπανική σειρά κοκ.). Για να μην σχολιάσω το concept κωμική σειρά «Τζέσυ Παπουτσή» (όπου για κάποιο μυστήριο λόγο όλοι πρέπει να τσιρίζουν-ξελαρυγγιάζονται-είναι σε κατάσταση υστερίας και αυτό θεωρητικά να πρέπει να σε κάνει να γελάσεις). Ε ρε «Ρετιρέ» και «Μικρομεσαίοι» που σας χρειάζονται…..

Η μπάλα είναι πόρνη (αλλά με καλό μεροκάματο)

Γουστάρω να βλέπω ποδόσφαιρο και έχω φάει άπειρες ώρες συζητώντας,/ διαβάζοντας για μπάλα. Μάλλον είμαι από αυτούς που είχε στο μυαλό του ο Μάρξ όταν έλεγε ότι η μπάλα-ποια θρησκεία- είναι το όπιο του λαού (είμαι πρεζάκι). Ακόμα και στο Playstation το μοναδικό παιχνίδι που παίζω είναι το Pro Evolution Soccer (Pro Evo για τους μύστες-παρεμπιπτόντως ψάξτε, βρείτε και ακούστε το «Πίνω μπάφους και παίζω Pro» από Locomondo, μιλάμε για έπος).

Η γνώση μπάλας έχει αρκετές διαβαθμίσεις. Ξεκινά από την γυναικεία προσέγγιση «γιατί τρέχουν αυτοί γύρω από το τόπι» και καταλήγει για τους πραγματικά έμπαλους σε ανάγνωση-τουλάχιστον-2 αθλητικών εφημερίδων, οπωσδήποτε συνδρομή σε NOVA (μπάλα ότι ώρα θες και «κονομάς» και τσοντοκάναλα), κουίζ για το ποια ήταν η πρώτη ομάδα του Παραπραστανίτη και ακρόαση Sport FM ή ΕΡΑ ΣΠΟΡ με έμφαση στις μεταμεσονύχτιες ώρες με τις εκπομπές με τηλέφωνα ακροατών. Οι τελευταίες αποτελούν και την επιτομή του ψυχάκια μπαλαδόφιλου. «Άκου να δεις φίλε, εγώ δεν είμαι οπάδος, είμαι φίλαθλος», «Έλα ρε, ο Άκης είμαι που σε είχα πάρει μετά τον περυσινό τελικό κυπέλου,με θυμάσαι;» με μπόλικη ξερολίαση, συζητήσεις επί προπονητικής και μια χροιά «Ρε κάντε με για μέρα πρόεδρο και θα σας δείξω εγώ».

Αυτή η –χρονοβόρα για πολλούς, κυρίως θηλυκού γένους επικριτές -ενασχόληση έχει εμφανείς επιπτώσεις στην καθημερινότητα των ποδοσφαιρόφιλων (κυρίως από Σεπτέμβρη μέχρι Ιούνη). Κάθε Δευτέρα η μισή ημέρα αναλώνεται σε πειράγματα/αποδοχή πειραγμάτων ανάλογα εάν η ομάδα σου ήταν από τους κερδισμένους/χαμένους του Σαββατοκύριακου, σχεδόν κάθε Τρίτη και Τετάρτη γίνονται τα κανονίσματα για τηλεθέαση Champions League (εν συντομία Τσα-Λι), ενώ το ΣΚ συνήθως περιλαμβάνει τηλεθέαση του αγώνα της αγαπημένης ομάδας και κερασάκι στην τούρτα η παρακολούθηση ενός πραγματικά αδιάφορου αγώνα μεταξύ αδύναμων ομάδων έτσι για το ονόρε (ο λεγόμενος και «αθλητισμός»).

Αλλά πέρα από το time consuming του θέματος, η ποσοτικοποίηση της ενασχόλησης των Ελλήνων έμπαλων πραγματικά εκπλήσσει. Έχουμε με διαφορά την μεγαλύτερη αναλογία πληθυσμού/αθλητικών εφημερίδων. Η κατά κεφαλή δαπάνη αθλητικού στοιχηματισμού («Πάμε Στοίχημα» για τους μη γνωρίζοντες) στην Ελλάδα είναι μακράν η μεγαλύτερη σε ευρωπαϊκό επίπεδο-για να πάρετε μια ιδέα, η Αγγλία η οποία έχει 100ετή παράδοση στον αθλητικό στοιχηματισμό και σαφώς μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα έχει το 1/3 της δικιάς μας κατά κεφαλή δαπάνης σε αθλητικό στοιχηματισμό.

Και όμως όλα αυτά συμβαίνουν ενώ έχουμε ένα από τα χειρότερα (δεν έβαλα το χειρότερο επειδή με έπιασε η Εθνική υπερηφάνεια) ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα στην Ευρώπη. Μαγαζί γωνία η μπαλλίτσα, με μεγάλο και πιστό κοινό το οποίο προφανώς και έχει αγοραστική δύναμη, και όμως από προϊόν μάπα το καρπούζι. Τα ταίζω, τα ποτίζω, τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε;

Φταίνε οι πρόεδροι και οι παράγοντες; Φταίει ο ελλιπέστατος πολιτειακός έλεγχος; (σε αυτό βάζω και την Αστυνομία). Φταίει και ο Χατζηπετρής;(Κηλαηδόνης).Έχουν χυθεί ποτάμια δημοσιογραφικής μελάνης για το τι φταίει για την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου και δεν διεκδικώ δάφνες δημοσιογραφικής διάνοιας. Μπορώ όμως με σχετική βεβαιότητα να πω ότι αυτή η κατάσταση αλλάζει (και θα αλλάξει ακόμα περισσότερο) προς το καλύτερο όσον αφορά το επίπεδο παροχής υπηρεσιών προς τον μπαλαδόφιλο πελάτη (για το επίπεδο του ποδοσφαιρικού θεάματος μην περιμένουμε θάυματα). Και η κινητήρια αφορμή είναι τα φράγκα (είναι πολλά τα λεφτά Άρη).

Η αρχή έγινε με το Κοκκαλιστάν και την κατασκευή γηπέδου (πάντα διορατικός ο Σώκρατες). Ξάφνου νάσου οι εγγραφές μελών και τα 15.000 διαρκείας (σταθερά έσοδα), νάσου και οι εμπορικές εκμεταλλεύσεις του περιβάλλοντα χώρου. Το πήραν γραμμή και οι υπόλοιποι, πρώτο θέμα για κάθε ΠΑΕ η κατασκευή γηπέδου.

Μετά έλαβε χώρα το μικρό θαύμα της ΑΕΚ. Στο χείλος της πτώχευσης και του υποβιβασμού, την πήρε ο έμπαλος αλλά επ ουδενί λεφτάς Ντέμης. Εισάγει την λογική του οικονομικού προγραμματισμού (αγγλιστί budget)και του τόσα μπορώ οικονομικά τόσα κάνω. Στελεχώνει τις οργανικές θέσεις με άλλους έμπαλους και γλιτώνει σε μεγάλο βαθμό από όλους αυτούς τους άσχετους αυλοκόλακες, μεσάζοντες, μιζαδόρους που μέχρι τότε αποτελούσαν το σήμα κατατεθέν όλων των ΠΑΕ. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εμπορική λειτουργία της ομάδας και ταυτόχρονα έρχεται σε σύγκρουση με τους οργανωμένους (άλλη πληγή) ώστε να «διευρύνει» την πελατειακή του βάση. Και φτάνουμε μετά από τρία χρόνια σε μια βιώσιμη οικονομική κατάσταση. Δηλαδή το μαγαζί με σωστή διαχείριση μπορεί να βγάζει φράγκα από μόνο του. Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα γίνονταν μόνο στο εξωτερικό. Οπότε ξαφνικά και στα ΔΣ του ΠΑΟ και του Θρύλου άρχισαν να ακούγονται και να υλοποιούνται απαγορευμένες ως τότε ιδέες όπως «Budget μεταγραφών» και «τεχνικός διευθυντής».

Το κερασάκι στην τούρτα είναι η προσπάθεια να «βάλουν χέρι» οι ΠΑΕ στο μεγάλο κουμπαρά του «Πάμε Στοίχημα». Οι επιχορηγήσεις από το Προ-Πο είναι πλέον χρηματικά αστείες. Η Πολιτεία αρνείται να τους επιχορηγήσει μέσα από το Πάμε Στοίχημα. Επιπρόσθετα, ο ΟΠΑΠ έχει «αποκλειστικό» δικαίωμα για να διοργανώνει το «Στοίχημα», οπότε δεν μπορώ να ανοίξω ανταγωνιστικό μαγαζί. Και σου λένε οι ΠΑΕ, είναι δυνατόν το Κράτος να κονομάει τόσα φράγκα από το προϊόν μας και εμείς παίρνουμε την χειρονομία του φίλου;

Αμ δε. Το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει αρκετή αμφισβήτηση για το κατά πόσον πρέπει να υπάρχει κρατικός προστατευτισμός στα τυχερά παιχνίδια (μονοπώλιο ΟΠΑΠ).Τεχνογνωσία υπάρχει (ο Κόκκαλης έχει την Ιντραλότ, ο Βαρδινογιάννης μια κυπριακή bookmaker εταιρία). Οργάνωση πλέον ΠΑΕ υπάρχει (ας είναι καλά η Super League). Τι μας λείπει; Μια καλή δικαιολογία για να μην φανεί ότι πάμε να τους τα φάμε. Δόξα τω θεώ υπάρχει η ΕΠO για αυτό. Η οποία (με γνωστή την κόντρα που έχει ξεσπάσει με την κυβέρνηση ) προέβλεψε πρόσφατα στο καταστατικό της και την δυνατότητα λειτουργίας και διαχείρισης τυχερών παιγνίων με αντικείμενο το ποδόσφαιρο. Εννοείται ότι στα καπάκια ο ΟΠΑΠ της έκανε μήνυση. Αλλά η κερκόπορτα πλέον υπάρχει. Σε περίπτωση που με κάποιο νομικό τρόπο αρθεί το μονοπώλιο του ΟΠΑΠ, η ΕΠΟ (και βεβαίως η Σούπερ Λίγκα) είναι έτοιμη, στο όνομα του ελληνικού ποδοσφαίρου, να διοργανώσει το δικό της «Πάμε Στοίχημα». Θυμάστε στο Μίκυ Μάους που τα μάτια του Σκρουτζ έπαιρναν το σχήμα του δολαρίου στη θέα του πιθανού κέρδους;

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε ή θα συζητήσετε για το κατά πόσον έχει βελτιωθεί η κατάσταση στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, θυμηθείτε τον λάκκο και την φάβα….

So Far, So Good, So What…?

Η καραμπινάτη αφορμή δόθηκε (Πάρνηθα).
Έγινε το «σπρώξιμο» και τα PRιλίκια (blogging κοινότητα, SMS, διψασμένα για AGBίδικα νούμερα κανάλια, «γιατί έτσι με βολεύει» αντιπολίτευση, καλά και κακά όλα μέσα..)για να έρθει το θέμα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Ο κόσμος (ευκαιριακός και μη) ανταποκρίθηκε.

Τώρα απομένει το δυσκολότερο κομμάτι. Πως όλη αυτή η «ευαισθητοποίηση» και ο «αγωνιστικός παλμός» δεν θα ξεφουσκώσουν με την πάροδο του χρόνου σαν άλλη μια φάση «Η Μακεδονία είναι Ελληνική».

Οι «αισιόδοξοι» της υπόθεσης παιανίζουν για την ανάγκη αυτοοργάνωσης, του εθελοντισμού και γενικότερα της προσέγγισης «οι από πάνω είναι ανίκανοι και πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας».

Ενώ συμφωνώ τα μάλλα με την ανικανότητα, για το κομμάτι του «πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας» εκφράζω τους παρακάτω προβληματισμούς:

Α) Οι διάφορες μορφές εθελοντισμού και αυτοδιαχείρισης (εθελοντική αναδάσωση, περιπολίες πολιτών κτλ) μπορούν να παράγουν καλύτερα αποτελέσματα μόνο όταν λειτουργούν συμπληρωματικά σε κάποιο «κεντρικό» σχέδιο δράσης. Κεντρικό σχέδιο δράσης δεν υπάρχει (αν υπήρχε δεν θα καιγόταν η Πάρνηθα). Και 5.000 εθελοντές δασοπυροσβέστες να μαζέψεις (που λέει ο λόγος) αν τσακώνεται το δασαρχείο με την γενική γραμματεία και αυτή με την σειρά της με την πυροσβεστική και όλοι μαζί δεν μπορούν να σε στείλουν στα σωστά σημεία, οι 5.000 εθελοντές καλύτερα να πάνε για κοψίδια στα Βλάχικα.

Β) Άντε και πες ότι πηγαίνεις το παραπάνω σχέδιο ένα βήμα πιο πέρα και αναλαμβάνεις σε εθελοντικό επίπεδο να καλύψεις πλήρως τον κρατικό ρόλο.(Δηλαδή ως άλλος Μαικ Λαμάρ καταφέρνεις να βρεις χρηματοδότηση για τον απαραίτητο εξοπλισμό, δημιουργείς μια υποτυπώδη οργάνωση των εθελοντών παραμερίζοντας τα κλασικά ελληνικά εγωιστικά σύνδρομα του «εγώ θέλω να είμαι πρόεδρος», κτλ).

Δεν «δουλεύει» σωστά η φάση της πυρόσβεσης, γίνομαι πυροσβέστης.

Ναι αλλά και το σύστημα υγείας, δεν «δουλεύει». Θα γίνω γιατρός;
Και όλες οι δημόσιες υπηρεσίες δεν «δουλεύουν». Θα γίνω κατά σειρά πολεοδόμος,εφοριακός και ικατζής;

Στην γαμωκοινωνία που ζούμε, μας έχουν ανατεθεί διακριτοί ρόλοι. Είμαι τραπεζικός, αυτό έχω σπουδάσει και με αυτό βγάζω το ψωμί μου. Για να υπάρχει κάποιος που να παίρνει αποφάσεις και να νομοθετεί για την πυρόσβεση και την προστασία των δασών, προβλέπεται η ύπαρξη πολιτικών και «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας»(μη χέσω). Για να υπάρχει κάποιος που σβήνει τις φωτιές και να περιπολεί στα δάση πληρώνω τις εισφορές μου και από αυτές (βάσει πάλι κάποιου πολιτικού προγραμματισμού) πληρώνεται και αυτός.

Αν αποφασίσω-ή «νουθετηθώ» ή εξαναγκασθώ αν δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή-να γίνω τραπεζικός-πυροσβέστης, γιατί π.χ να συνεχίζω να πληρώνω τις εισφορές μου για να πληρώνεται ο πυροσβέστης;

Και επίσης γιατί να μην γίνω και τραπεζικός-πυροσβέστης-αστυνομικός; Μετά τις περιπολίες στα δάση, να «κόβω» αρματωμένος βόλτες γύρω από την γειτονιά μου και να κυνηγάω τον κάθε σκουρόχρωμο /ανατολικοευρωπαίο ύποπτο εγκληματία; Το πράγμα ξεφεύγει αρκετά….

Συνεπώς κατά την γνώμη μου έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία η με κάποιο τρόπο διαμόρφωση της ευαισθητοποιημένης κοινής γνώμης σε ένα μοχλό πίεσης προς τα αρμόδια κέντρα αποφάσεων ώστε αυτά να βελτιώσουν (όσο γίνεται) τις ήδη υπάρχουσες υποδομές, και επειδή και πάλι το πράγμα δεν θα δουλεύει τέλεια, να «κολλήσει» επάνω ο εθελοντισμός και η αυτοοργάνωση και να «μπαλωθούν» οι βέβαιες ατέλειες και ελλείψεις.

Επίσης, με δεδομένη την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα και τα αρκετά παραδείγματα μαζικών κινητοποιήσεων και «ευαισθητοποιημένης κοινής γνώμης» που τελικά αποδείχτηκαν mass hype σαπουνόφουσκες (από Μακεδονία μέχρι Vodafone) μιας πλειοψηφίας με short memory χρυσόψαρου, το ζητούμενο είναι πως μεταδίδεις και επικοινωνείς το μήνυμα «κοιτάω το δάσος και όχι το δέντρο».

Δηλαδή, καλά τα «Έξω οι εμπρηστές» και «Αναδάσωση τώρα» αλλά συνεπικουρούμενα και από διαμόρφωση οικολογικής συνείδησης. Καλά τα «Όχι στις υποκλοπές» αλλά σε συνδυασμό με κατανόηση του τι σημαίνει προστασία προσωπικών δεδομένων.

Ειδάλλως, σε επίπεδο ευαισθητοποίησης και κοινωνικής εγρήγορσης ακόμα και η Πάρνηθα θα είναι φάση «Άνθρακες ο θησαυρός..»

Απονομή Δικαιοσύνης

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, ένας σεισμός 5,9 Ρίχτερ από το ρήγμα της Πάρνηθας έπληξε την Αττική με τελικό απολογισμό 137 νεκρούς και σημαντικές υλικές καταστροφές.

Περίπου το 1/3 των ζωών που χάθηκαν (για την ακρίβεια 39 άνθρωποι), κυριολεκτικά θάφτηκαν κάτω από τα ερείπια του εργοστασίου της Ρικομέξ. Δημιουργήθηκε σημαντικός θόρυβος γύρω από το θέμα, το οποίο απασχόλησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τα ΜΜΕ που βρήκαν λαυράκι καθώς η υπόθεση Ρικομέξ συνδύαζε πολλά από τα θεμελιώδη του «πιασάρικου ρεπορτάζ» όπως:

α) Θάνατος-οδυρμός-μαυροντυμένες μάνες (κοντινό πλάνο)

β)Αναζήτηση ευθυνών-πάνελ σεισμολόγων, πολιτικών μηχανικών, διοικητικών παραγόντων-Κραυγή «Που είναι το κράτος; Που είναι οι αρμόδιοι;»

Εδώ θα μου πείτε «Ναι, ντάξει κάτι ψιλοθυμάμαι από την φάση αλλά τι σε έπιασε και τα ξανασκαλίζεις; Κάνεις τεστ για Αλτσχάιμερ και απώλεια μνήμης; Εδώ έχουμε φρέσκα κουλούρια όπως η φωτιά στην Πάρνηθα….»

Και εγώ αν διάβαζα τα παραπάνω την ίδια αντίδραση θα είχα. Όταν είχε σκάσει το θέμα με τη Ρικομέξ είχα διαβάσει κάτι στα πεταχτά, το παρακολουθούσα όσο διάστημα οι φιλάνθρωποι και αντικειμενικοί καναλάρχες έκριναν ότι έπρεπε να το διατηρήσουν στην δημοσιότητα και μετά πάμε για άλλα (λυπάμαι που το αποδέχομαι, αλλά δυστυχώς αυτή είναι συνήθως η φυσιολογική εξέλιξη τέτοιων καταστάσεων όταν δεν έχεις προσωπικό ενδιαφέρον ή κάποιο κοντινό πρόσωπο αναμεμιγμένο).

Διαβάζοντας όμως πρόσφατα μια μικρή σχετική καταχώρηση για το θέμα και μετά από κανα δυο κουβέντες με φίλους, αποφάσισα να ξανασχοληθώ και να ξαναθυμηθώ την ιστορία και συνειδητοποίησα ότι πρόκειται περί λαμπρού παραδείγματος για το πώς αποδίδεται η δικαιοσύνη στην Ελλάδα όπως επίσης και γιατί μερικές φορές η επιστροφή στο νόμο του Λυντς έχει και τα δίκια της.

Δώστε βάση

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής 15 πραγματογνώμονες κατέθεσαν στις δικαστικές αρχές στοιχεία για εγκληματικές παραλείψεις και παρατυπίες, σκόπιμες κακοτεχνίες και παράνομες συνθήκες που ουσιαστικά οδήγησαν-με αφορμή την σεισμική δόνηση- στην κατάρρευση του κτιρίου.

Ενώ αρχικά υπήρχαν σκέψεις για παραπομπή 11 ατόμων ως υπευθύνων, σε πρώτη φάση απαλλάσσονται 5 από αυτούς (4 μέλη του διοικητικού συμβουλίου και ένας μηχανικός), στην πορεία απαλλάχτηκαν άλλοι 4, και οι δυο εναπομείναντες κατηγορούμενοι (ο πολιτικός μηχανικός και ο αρχιτέκτονας του κτιρίου), σύμφωνα με την πρόταση του εισαγγελέα στην πιο πρόσφατη δίκη, θα δικαστούν για την πλημμεληματική πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια. Εάν γίνει δεκτή η πρόταση του εισαγγελέα, το αδίκημα παραγράφεται λόγω παρέλευσης 5ετίας.

Συνεχίζω. Οι συγγενείς των θυμάτων είχαν εγείρει αξιώσεις αποζημίωσης. Δεν ξέρω πως-και πόσο- αποτιμάται χρηματικά μια ανθρώπινη ζωή αλλά εν πάση περιπτώσει είναι μια μορφή «αποζημίωσης» για αυτούς που χάθηκαν. Κάποιοι εκ των συγγενών πραγματοποίησαν εξωδικαστικό διακανονισμό με την Ρικομέξ. Στους υπόλοιπους, σύμφωνα με διάφορες δικαστικές αποφάσεις εκδικάστηκε συνολικό ποσό περίπου δύο εκατομμυρίων ευρώ. Η Ρικομέξ κήρυξε πτώχευση και δήλωσε αδυναμία πληρωμής (σύμφωνα μάλιστα με δηλώσεις συγγενών και πρώην εργαζομένων, η εταιρία απλά «μεταφέρθηκε» στο εξωτερικό και συνεχίζει κανονικά την λειτουργία της, κάτι που δυστυχώς δεν ήταν δυνατόν να επαληθευτεί ). Πραγματοποιήθηκαν πλειστηριασμοί περιουσιακών στοιχείων της εταιρίας, από τα έσοδα των οποίων όμως δεν καταβλήθηκε δραχμή στους συγγενείς των θυμάτων καθώς «ήταν χαμηλά στην κατάταξη των δικαιούχων» ενώ και μια εκ των πιστωτριών τραπεζών της εταιρίας προσέφυγε στον Άρειο Πάγο ζητώντας αναίρεση των αποφάσεων για καταβολή αποζημίωσης.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο τώρα, 8 χρόνια μετά και ύστερα από αξιοσέβαστο αριθμό δικαστικών αποφάσεων, δαιδαλωδών διαδικασιών και νομικών τεχνασμάτων. Οι συγγενείς των θυμάτων καλούνται να αποδεχτούν ότι ουσιαστικά η κατάρρευση του κτιρίου-που προκάλεσε τον χαμό των ανθρώπων τους- ήταν θέλημα θεού ή ο κακός ο λύκος φύσηξε λίγο παραπάνω στην πόρτα του και ότι επίσης-παρότι υπάρχουν νομικές αποφάσεις- είναι πιο πιθανό ο Βασίλης Λεβέντης να γίνει πλανητάρχης παρά αυτοί να εισπράξουν οιουδήποτε είδους αποζημίωση.

Δεν ψάχνω για εξιλαστήρια θύματα. Ούτε έχω πρόσβαση στο δικαστικό υλικό που συγκεντρώθηκε ούτε τις γνώσεις για να προσδιορίσω την σοβαρότητα, έκταση και προσωποποίηση της ανθρώπινης ευθύνης και να πω φταίει ο τάδε μηχανικός ή ο δείνα αρχιτέκτονας ή ο Χ καρεκλοκένταυρος πολεοδόμος που έκανε τα στραβά μάτια ή ο Ψ δικαστικός που σύμφωνα με το γράμμα του νόμου απεφάνθη ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες.

Αλλά πραγματικά, ζώντας στη χώρα που κανένας δεν έχει ευθύνη για τίποτα, που οι αναποτελεσματικές και για τα μάτια του κόσμου ΕΔΕ είναι περισσότερες και από τις πολυκατοικίες στην Αθήνα, που η πολιτική ευθιξία υπάρχει μόνο σαν όρος στο λεξικό, που η υπόθεση του παραδικαστικού κυκλώματος είναι πλέον six feet under (ορίστε ρε που δεν δουλεύουν αγαστά η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία), ποιος θα ήθελε να είναι στην θέση ενός εκ των συγγενών των θυμάτων; Ποιος θα μπορούσε να τους κατηγορήσει αν την επόμενη φορά που κάποιος ανερυθρίαστος πολιτικάντης ή δικηγορίσκος θα δηλώσει «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη», ζωστούν με εκρηκτικά και κάνουν τα δικαστήρια Κούγκι;
(Υ.Γ 1 Εσείς περιμένετε να αποδοθούν ευθύνες για την καταστροφή στην Πάρνηθα….)

(Υ.Γ 2 Γαμάτη η συναυλία Metallica)

Δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι..

Προτού προχωρήσετε στην ανάγνωση των παρακάτω γραμμών, πρέπει οπωσδήποτε να δαπανήσετε 2 λεπτάκια και να διαβάσετε το κείμενο στο κάτω μέρος του άρθρου, που περιγράφει μια τυπική ημέρα στην Βουλή, κατά την διάρκεια μιας τυπικής συνεδρίασης κατά την οποία ανταλλάσσονται τυπικές κουβέντες μεταξύ των συμμετεχόντων.

Το διαβάσατε; Ωραία. Ξεπερνώντας κάποιες αντιπολιτευτικές «κορώνες» της Ελευθεροτυπίας (από τότε που έφυγε ο Φυντανίδης, δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα, άκου «ο ποιητής Βύρωνας Πολύδωρας» σε πολιτικό ρεπορτάζ..), αυτό που μου έμεινε ήταν ότι αν βρισκόταν κάποιος χριστιανός να «γυρίσει» τις στιχομυθίες σε ταινία, το «Παρα πέντε» θα αποτελούσε ευχάριστη ανάμνηση.

«Δεν έχετε τσίπα»
«Να φύγετε όλοι»
«Εγώ δεν κρύβομαι»

Και όλα αυτά σε μια συνεδρίαση που αναλώθηκε κυρίως στην καταστροφή στην Πάρνηθα (η οποία παρεμπιπτόντως έχει πάρει διαστάσεις mass hype, να δούμε θα βγει τίποτα καλό;). Ο Κωστάκης ευχαρίστησε τους υπουργούς τους για τις υπηρεσίες τους και δήλωσε ικανοποιημένος που επιτεύχθηκε η πρώτη τους προτεραιότητα που ήταν να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές (αφού ζούμε να λέμε και ευχαριστώ). Ο Γιωργάκης προέτρεψε την κυβέρνηση να πάει να περπατήσει στον τόπο της καταστροφής-όπως έκανε αυτός- και να τυπωθούν και να μοιραστούν οι δηλώσεις Πολύδωρα (θέσεις που βρίθουν από βιώσιμες προτάσεις και λύσεις). Εδώ ο κόσμος χάνεται και "αυτό" που σέρνει καράβι χτενίζεται.Κορυφαία στιγμή αναμφίβολα η απάντηση Παυλόπουλου σε επίθεση Παπανδρέου ότι «κρύβεται». Μέσα από τα μαγικά μονοπάτια της σκέψης του Π(ρ)οκοπίκου συνδέθηκαν η φωτιά στην Πάρνηθα, το «κρυφτό» και η συμπεριφορά του Γιωργάκη στην υπόθεση Οτσαλάν!!!. Η πολιτική επιχειρηματολογία του ανδρός ανασταίνει και λοβοτομημένο.

Και τώρα πείτε μου. Αυτούς θα προσπαθήσουμε να «πιέσουμε» και να ευαισθητοποιήσουμε με την συγκέντρωση στο Σύνταγμα; (έλα τώρα που δεν έχετε πάρει το spamaki για την συγκέντρωση). Πραγματικά, υπάρχει έστω και ένας που να διατηρεί έστω και ένα ψήγμα αισιοδοξίας ότι η υφιστάμενη ελληνική πολιτική σκηνή μπορεί να δώσει, έστω και υποτυπωδώς, λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα;

Γιατί ρε πισωγλέντη μου να είμαστε τόσο μαζοχιστές; Γιατί μπροστά στην ολοένα αυξανόμενη επίδειξη ανευθυνότητας και ανικανότητας εμείς απλά να αυξάνουμε τα επίπεδα ανοσίας μας; Είναι φανερό πλέον στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει ούτε καν το «πιάσαμε τον πάτο του βαρελιού, δεν μπορούμε να πάμε χειρότερα».

Οι πολιτικοί μας δεν χρειάζονται «ταρακούνημα». Χρειάζονται ξερίζωμα. Και από την στιγμή που δεν υπάρχει υφιστάμενος πολιτικός σχηματισμός που να παρέχει έστω και ενδείξεις τέτοιας δυνατότητας και επίσης δεν έχω υπό τις διαταγές μου καμιά εκατοστή τανκς (οι αριστερές πεποιθήσεις είναι κάλυψη-απόκρυψη, κάνε με για μια μέρα πρωθυπουργό και θα σου δείξω εγώ), λέω να τα ρίξω στην «τρελλή».

Εκλογές δεν έρχονται; Πως θα σας φαινόταν π.χ ένα 15% «άκυρο»; Έτσι υπάρχει περίπτωση όσοι ευαισθητοποιήθηκαν (και φυσικά εννοώ πολίτες) με το θέμα της Πάρνηθας να ευαισθητοποιηθούν και με την πολιτική κατάντια η οποία είναι η γενεσιουργός αιτία….


Υ.Γ Το άκυρο απλά μου ήρθε πρώτο στο μυαλό λόγω του μεγαλύτερου ειδικού βάρους. Μια πιο ήπια προσέγγιση θα είχε για αφετηρία της μια συγκέντρωση χωρίς πολιτικό χαρακτήρα και αιτήματα που θα είχε ως κεντρικό μήνυμα το «Ουστ». Κάθε πρόταση καλοδεχούμενη

Με φόντο τις καταστροφικές φωτιές σε σύγκρουση κορυφής Καραμανλή - Παπανδρέου, εξελίχθηκε η προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή χθες.

Γιώργος: Κάντε, επιτέλους, εξεταστική για όλα να τελειώνουμε«Δεν έχετε τσίπα ούτε εσείς ούτε η κυβέρνησή σας», κατηγόρησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τον πρωθυπουργό και εξαπέλυσε επίθεση εφ' όλης της ύλης ζητώντας εκλογές.Ο Κ. Καραμανλής απάντησε, ότι θα συνεχίσει να κυβερνά με «στιβαρό χέρι» χωρίς να κάνει έστω και έμμεση αναφορά στον χρόνο των εκλογών. Υποστήριξε με αλαζονεία ότι για τον θάνατο της Πάρνηθας φταίει ο καύσωνας και ο μεγάλος αριθμός των πυρκαγιών και σε μια κίνηση αντιπερισπασμού κατήγγειλε τον στενό συνεργάτη του Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου, που υπήρξε πρόεδρος Ταμείου, για τα ομόλογα.«Ντροπή σας, πέστε ναι στην εξεταστική και να τα δούμε όλα», του απάντησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.Το οικογενειακό εισόδημα, που ήταν το θέμα της συζήτησης ημερήσιας διάταξης, πέρασε σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να επιφυλάσσει κάποια είδηση.«Είσασταν μακρυά»Οι δηλώσεις-φωτιά του ποιητή Βύρωνα Πολύδωρα των τελευταίων ημερών ήταν βούτυρο στο ψωμί του Γ. Παπανδρέου. Επικαλέστηκε τη δήλωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης «μπορούν τα οικονομικά να αντέξουν το κόστος της προληπτικής προστασίας των δασών;». «Την επόμενη φορά που θα παριστάνετε τον οικολόγο κ. Καραμανλή και θα επιδεικνύετε τις ευαισθησίες σας σε διάφορα συνέδρια, τυπώστε αυτή τη δήλωση και μοιράστε την», είπε. «Διότι δεν έχετε τσίπα, κ. Καραμανλή. Δεν έχει τσίπα η κυβέρνησή σας».«Ντροπή σας», του φώναξαν βουλευτές της Ν.Δ. «Εσείς να ντρέπεστε», απάντησε ο Παπανδρέου. «Εσείς να ντρέπεστε. Πηγαίνετε να περπατήσετε, εγώ πήγα. Εσείς δεν τα ακούσατε, γιατί ως συνήθως, κρατηθήκατε μακριά από την εικόνα της κασταστροφής, μήπως σας βλάψει την εικόνα. Απών από το πεδίο της αναμέτρησης, όπως πάντα».

Καραμανλής: Εφταιγε πάλι η ζέστη και οι πολλές φωτιέςΟ πρωθυπουργός κάλυψε και τους τρεις υπουργούς του, τον Βύρωνα Πολύδωρα, τον Δημήτρη Σιούφα και τον Προκόπη Παυλόπουλο που είχαν την ευθύνη για τη διαχείριση της κρίσης. Ευχαρίστησε όλες τις υπηρεσίες των υπουργείων τους. «Οι θερμοκρασίες ξεπέρασαν για την εποχή κάθε καταγεγραμμένο προηγούμενο», είπε. «Η διάρκεια του καύσωνα ήταν η πιο μακρά που γνώρισε ο τόπος. Στην αιχμή του -και μέσα σε τρεις ημέρες- ξέσπασαν πάνω από 300 πυρκαγιές. Βρεθήκαμε απέναντι σε κινδύνους τεράστιων φυσικών καταστροφών και μεγάλων ζημιών σε περιουσίες συμπολιτών μας. Προτεραιότητά μας ήταν να μη φτάσουν οι φωτιές στα σπίτια, να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές», τόνισε.«Η αντίληψή σας είναι το κυρίαρχο πρόβλημα», απάντησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. «Η αντίληψή σας για το κράτος και την ευθύνη απέναντι στον δημόσιο πλούτο. Και συνοψίζεται από τον κ. Πολύδωρα, ο οποίος δηλώνει "την πατήσαμε", ενώ παράλληλα συμμετείχε σε κομματική φιέστα για την πρόσληψη των αγροφυλάκων. Την πάτησε και ο κ. Παυλόπουλος, που υποτίθεται ότι συντόνιζε την όλη επιχείρηση. Την πάτησε ο κ. Σιούφας, που δεν εγγυήθηκε την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, ευχαριστημένος που η ΔΕΗ δεν μπορεί να εξασφαλίσει ρεύμα στους πολίτες. Την πάτησαν οι τρεις πυλώνες του καραμανλισμού. Δεν σας ζητώ να τους αποπέμψετε γιατί σύντομα ο ελληνικός λαός θα σας αποπέμψει όλους».Απαντώντας ο υπουργός Εσωτερικών είπε ότι βρισκόταν καθημερινά από το πρωί έως το βράδυ στο γραφείο του και συντόνιζε την επιχείρηση. «Εγώ δεν κρύβομαι», τόνισε. Και κατηγόρησε τον Γ. Παπανδρέου ότι αυτός, όταν ήταν υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, κρυβόταν και δεν στήριζε τους συναδέλφους του, όπως έκανε με τον Πάγκαλο με την υπόθεση Οτσαλάν.Υπήρξε ανταλλαγή πυρών με θέμα αμαρτωλές τροπολογίες. Ξεκίνησε ο Γιώργος Παπανδρέου κατηγορώντας την κυβέρνηση της Ν.Δ. για την τροπολογία Μπασιάκου, που έκλεινε το μάτι σε όσους είχαν αυθαίρετα και η οποία αποσύρθηκε έπειτα από παρέμβαση του Γιώργου Σουφλιά.Ο Κώστας Καραμανλής τού απάντησε με μία άλλη τροπολογία του ΠΑΣΟΚ. «Στην πρώτη μεγάλη φωτιά του Ιουλίου του '95 κάηκαν 66.000 στρέμματα, τα οποία κρίθηκαν αναδασωτέα με βάση το Σύνταγμα», είπε. «Τρεις μήνες μετά όμως, το Προεδρικό Διάταγμα για την αναδάσωση της Πεντέλης εξαιρούσε πάνω από 15.000 στρέμματα».Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να ανακόψει την εκροή ψήφων δυσαρέσκειας προς το ΠΑΣΟΚ. «Οφείλουμε όλοι να ενώνουμε τις δυνάμεις και να αναπτύσσουμε κοινές δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος», είπε. «Δεν συμβάλλει κανείς εθελοτυφλώντας, ούτε υποχωρώντας. Δεν υπάρχουν ψήφοι στις φυσικές καταστροφές και τον ανθρώπινο πόνο. Εκτίθενται όσοι θα θελήσουν να τις αναζητούν εκεί».«Δεν έχει νόημα να σας ζητήσω να αποπέμψετε τους υπουργούς σας», δήλωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. «Δεν έχει κανένα νόημα αν θα κάνετε ανασχηματισμό, για να ανακυκλώσετε τις πολιτικές σας με άλλα πρόσωπα. Νόημα έχει να εκφραστεί ο ελληνικός λαός, ο οποίος λέει "φτάνει πια και μαζί να φύγετε όλοι"».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/07/2007

Σας μυρίζει κάτι καμένο;

Ξέχασε κανείς τον φούρνο ανοικτό; Αμάν, γρήγορα γιατί θα καεί το φιλέτο της Πάρνηθας! Τι ; ! ; Κάηκε ; ! Αμάν ζημιάαα!!! Για μια στιγμή...δεν πειράζει, έχω φτιάξει μια χορταστική σαλάτα Πηλίου. Θα φάμε αυτήν!

Έχετε δίκιο. Δεν είναι ώρα αυτή, για άνοστα αστεία.Είναι ώρα για κλάματα, ώρα για Μάρθα Βούτση. Αλλά γιατί κλαίτε, χτυπιέστε, οδύρεστε και τσουρομαδιέστε; Ζείτε σε μια χώρα μαγική. Που συλλαμβάνει ανθρώπους που φυτεύουν δέντρα (Πεδίον του Άρεως), που εξωθεί σε απεργία πείνας για το αυτονόητο (ελεύθερη πρόσβαση σε παραλίες), που με την βοήθεια του Θεού έχει βαλθεί να κάνει γήπεδα γκολφ προστατευόμενες περιοχές (Κρήτη), που οι διάφοροι Πάχτες γίνονται Αρπάχτες σε μια νύχτα(πάντα νύχτα) μέσα, ο εθνικός δρυμός σας μάρανε. Και τι έγινε μωρέ; Όπως είπε και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης (όχι οτι αν ήταν οι άλλοι θα λέγανε κάτι διαφορετικό δηλαδή,) ''υπάρχουν και άλλα δάση''. Λίγα μεν, αλλά που θα πάει θα τα κάψουμε κι αυτά.(το τελευταίο δεν το είπε.)

Δεν μπορώ να σας καταλάβω. Πότε το Ελληνικό σχολείο σας έμαθε να εκτιμάτε πραγματικά τη φύση και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τα διάφορα οικοσυστήματα στο ''ευ ζειν'' του ανθρώπου; Ποιός εθνικός φορέας σας/μας μίλησε ποτέ για εθνικούς δρυμούς και χαζομάρες; Πόσα παιδιά, ας πούμε μόνο της Αττικής για να μην ρεζιλευτούμε τελείως, ήξεραν ότι υπάρχει εθνικός δρυμός δίπλα τους και τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Για να δω χεράκια...Αφού λοιπόν, ουσιαστικά, δεν ξέρετε τι χάθηκε γιατί τέτοιος οδυρμός; Είχατε(με) αντιδράσει καθόλου σε ότι προηγήθηκε; Στα παραπάνω παραδείγματα (άντε να βγάλω την απεργία πείνας που κινητοποίησε κάποιο κόσμο) και σε προηγούμενες φωτιές(φωτιά στην Πεντέλη, στην Χακλκιδική πχ) άνοιξε καμία μύτη; Μόνο κάποιοι ''γραφικοί οικολόγοι'' όπως χαρακτηρίζονται και χλευάζονται κάποιοι άνθρωποι που πραγματικά προσπαθούν, από τους τους τύπους του φραπέ και της παντόφλας. Όχι δηλαδή ότι κι εγώ που γράφω για αυτό, γίνεται τίποτα αλλά αν δεν τα πω θα σκάσω...

Συγνώμη όμως, μάλλον σας αδικώ. Το κράτος είναι που δεν κάνει τίποτα. Εσείς είσαστε καλοί ανθρώποι, όπως λένε και στα χωριά. Εσείς δεν πετάτε τις γόπες από το τασάκι του αυτοκινήτου στο δρόμο, ούτε τρυπάτε τις εξατμίσεις από την μηχανή για να κάνει θόρυβο, δεν μαρσάρετε άσκοπα μέσα σε κατοικημένη περιοχή, δεν πετάτε τα σκουπίδια έξω από τους κάδους, δεν σβήνετε τα τσιγάρα σας στην αμμουδιά, δεν ζητάτε σακούλα για το παραμικρό, δεν μπαζώνετε τα ρέματα, δεν έχετε 5 αμάξια σε μια 4μελή οικογένεια, δεν αφήνετε τις βρύσες να τρέχουν άσκοπα, δεν κάνετε ντους με σαμπουάν μετά το θαλασσινό μπανάκι σας στην ντουζιέρα που μπορεί να έχει στην παραλία, δεν, δεν, δεν...Έχετε δίκιο, δεν μπορεί να είστε εσείς. Θα είναι τίποτε ανόητοι Σουηδοί, μάλλον...

Σας εκνεύρισα, ε; Ωραία, υπέροχα, φανταστικά!!! Επιτέλους μια αντίδραση. Νόμιζα ότι τόσα χρόνια είχατε κοιμηθεί,αλλά όχι! (Αθάνατε δικτάτορα Μεταξά). Του Έλλην ο τράχηλός ζυγό δεν υποφέρει και ξανά προς τη δόξα τραβά,τραβά, τραβά (με ρυθμό εμβατηρίου). Άλλωστε, ακόμα έχουμε δουλεία να κάνουμε. Το είπε και ο υπουργός Δημ. τάξεως: ''Η επιχείρηση είχε μερική επιτυχία''. Άρα, έμεινε και λίγο ακόμα να κάψουμε. Τον σιγοντάρησε και ο Πρωθυπουργός: ''Δάσος ήταν και δάσος θα ξαναγίνει''. Όπως αυτό της Πεντέλης που τόσο σύντομα επανέκαμψε. Ήδη εκεί, γίνεται ένα νέο δάσος. Από πολυκατοικίες.

Μας φταίνε οι πυροσβέστες; Αυτοί είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά, όπως λένε και στο χωρίο μου. Αν όλα τα άλλα που προηγούνται της δικής τους παρέμβασης δουλεύουν ρολόι και αυτοί θα δουλέψουν το ίδιο καλά. Αν δεν το κάνουν, τότε φάτε τους. Αν όμως όλος ο μηχανισμός είναι ξεκούρδιστος, ας δείξουμε λίγο περισσότερο σεβασμό σε αυτούς που τουλάχιστον κάνουν μια προσπάθεια ενώ κάποιοι, σαν άλλοι Νερωνες, απλά κοιτούν, κατακρίνουν, ψηφοθηρούν και φωνάζουν τα κανάλια για να κλάψουν σε ζωντανή σύνδεση.

Στη σημερινή Ελευθεροτυπία (02/07/07), στην τελευταία σελίδα, στη στηλη του Χρήστου Μιχαηλίδη υπάρχει μια φράση του Νίκου Καζαντάκη: ''Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη Γη. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω''. Αυτός ο άνθρωπος αφορίστηκε. Το κόκκινο ελάφι και τα έλατα θα την γλίτωναν;

Υ.Γ. 1: Επίτηδες χρησιμοποίησα τους τίτλους,''εκπρόσωπος της κυβέρνησης'', ''υπουργός Δημ. Τάξεως'' , ''πρωθυπουργός''. Και οι πράσινοι τα ίδια πάνω κάτω θα έκαναν και θα έλεγαν και δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα.

Υ.Γ. 2: Επίτηδες επίσης χρησιμοποίησα, το δεύτερο πλυθηντικό πρόσωπο. Τα λέω στον εαυτό μου, κοιτώντας τον καθρέφτη. Γιατί ''το φταίξιμο Βρούτε'', όπως λέει και ο Σαίξπηρ, ''δεν βρίσκεται στα αστέρια. αλλά μέσα μας''