So Far, So Good, So What…?
Η καραμπινάτη αφορμή δόθηκε (Πάρνηθα).
Έγινε το «σπρώξιμο» και τα PRιλίκια (blogging κοινότητα, SMS, διψασμένα για AGBίδικα νούμερα κανάλια, «γιατί έτσι με βολεύει» αντιπολίτευση, καλά και κακά όλα μέσα..)για να έρθει το θέμα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Ο κόσμος (ευκαιριακός και μη) ανταποκρίθηκε.
Τώρα απομένει το δυσκολότερο κομμάτι. Πως όλη αυτή η «ευαισθητοποίηση» και ο «αγωνιστικός παλμός» δεν θα ξεφουσκώσουν με την πάροδο του χρόνου σαν άλλη μια φάση «Η Μακεδονία είναι Ελληνική».
Οι «αισιόδοξοι» της υπόθεσης παιανίζουν για την ανάγκη αυτοοργάνωσης, του εθελοντισμού και γενικότερα της προσέγγισης «οι από πάνω είναι ανίκανοι και πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας».
Ενώ συμφωνώ τα μάλλα με την ανικανότητα, για το κομμάτι του «πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας» εκφράζω τους παρακάτω προβληματισμούς:
Α) Οι διάφορες μορφές εθελοντισμού και αυτοδιαχείρισης (εθελοντική αναδάσωση, περιπολίες πολιτών κτλ) μπορούν να παράγουν καλύτερα αποτελέσματα μόνο όταν λειτουργούν συμπληρωματικά σε κάποιο «κεντρικό» σχέδιο δράσης. Κεντρικό σχέδιο δράσης δεν υπάρχει (αν υπήρχε δεν θα καιγόταν η Πάρνηθα). Και 5.000 εθελοντές δασοπυροσβέστες να μαζέψεις (που λέει ο λόγος) αν τσακώνεται το δασαρχείο με την γενική γραμματεία και αυτή με την σειρά της με την πυροσβεστική και όλοι μαζί δεν μπορούν να σε στείλουν στα σωστά σημεία, οι 5.000 εθελοντές καλύτερα να πάνε για κοψίδια στα Βλάχικα.
Β) Άντε και πες ότι πηγαίνεις το παραπάνω σχέδιο ένα βήμα πιο πέρα και αναλαμβάνεις σε εθελοντικό επίπεδο να καλύψεις πλήρως τον κρατικό ρόλο.(Δηλαδή ως άλλος Μαικ Λαμάρ καταφέρνεις να βρεις χρηματοδότηση για τον απαραίτητο εξοπλισμό, δημιουργείς μια υποτυπώδη οργάνωση των εθελοντών παραμερίζοντας τα κλασικά ελληνικά εγωιστικά σύνδρομα του «εγώ θέλω να είμαι πρόεδρος», κτλ).
Δεν «δουλεύει» σωστά η φάση της πυρόσβεσης, γίνομαι πυροσβέστης.
Ναι αλλά και το σύστημα υγείας, δεν «δουλεύει». Θα γίνω γιατρός;
Και όλες οι δημόσιες υπηρεσίες δεν «δουλεύουν». Θα γίνω κατά σειρά πολεοδόμος,εφοριακός και ικατζής;
Στην γαμωκοινωνία που ζούμε, μας έχουν ανατεθεί διακριτοί ρόλοι. Είμαι τραπεζικός, αυτό έχω σπουδάσει και με αυτό βγάζω το ψωμί μου. Για να υπάρχει κάποιος που να παίρνει αποφάσεις και να νομοθετεί για την πυρόσβεση και την προστασία των δασών, προβλέπεται η ύπαρξη πολιτικών και «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας»(μη χέσω). Για να υπάρχει κάποιος που σβήνει τις φωτιές και να περιπολεί στα δάση πληρώνω τις εισφορές μου και από αυτές (βάσει πάλι κάποιου πολιτικού προγραμματισμού) πληρώνεται και αυτός.
Αν αποφασίσω-ή «νουθετηθώ» ή εξαναγκασθώ αν δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή-να γίνω τραπεζικός-πυροσβέστης, γιατί π.χ να συνεχίζω να πληρώνω τις εισφορές μου για να πληρώνεται ο πυροσβέστης;
Και επίσης γιατί να μην γίνω και τραπεζικός-πυροσβέστης-αστυνομικός; Μετά τις περιπολίες στα δάση, να «κόβω» αρματωμένος βόλτες γύρω από την γειτονιά μου και να κυνηγάω τον κάθε σκουρόχρωμο /ανατολικοευρωπαίο ύποπτο εγκληματία; Το πράγμα ξεφεύγει αρκετά….
Συνεπώς κατά την γνώμη μου έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία η με κάποιο τρόπο διαμόρφωση της ευαισθητοποιημένης κοινής γνώμης σε ένα μοχλό πίεσης προς τα αρμόδια κέντρα αποφάσεων ώστε αυτά να βελτιώσουν (όσο γίνεται) τις ήδη υπάρχουσες υποδομές, και επειδή και πάλι το πράγμα δεν θα δουλεύει τέλεια, να «κολλήσει» επάνω ο εθελοντισμός και η αυτοοργάνωση και να «μπαλωθούν» οι βέβαιες ατέλειες και ελλείψεις.
Επίσης, με δεδομένη την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα και τα αρκετά παραδείγματα μαζικών κινητοποιήσεων και «ευαισθητοποιημένης κοινής γνώμης» που τελικά αποδείχτηκαν mass hype σαπουνόφουσκες (από Μακεδονία μέχρι Vodafone) μιας πλειοψηφίας με short memory χρυσόψαρου, το ζητούμενο είναι πως μεταδίδεις και επικοινωνείς το μήνυμα «κοιτάω το δάσος και όχι το δέντρο».
Δηλαδή, καλά τα «Έξω οι εμπρηστές» και «Αναδάσωση τώρα» αλλά συνεπικουρούμενα και από διαμόρφωση οικολογικής συνείδησης. Καλά τα «Όχι στις υποκλοπές» αλλά σε συνδυασμό με κατανόηση του τι σημαίνει προστασία προσωπικών δεδομένων.
Ειδάλλως, σε επίπεδο ευαισθητοποίησης και κοινωνικής εγρήγορσης ακόμα και η Πάρνηθα θα είναι φάση «Άνθρακες ο θησαυρός..»
Έγινε το «σπρώξιμο» και τα PRιλίκια (blogging κοινότητα, SMS, διψασμένα για AGBίδικα νούμερα κανάλια, «γιατί έτσι με βολεύει» αντιπολίτευση, καλά και κακά όλα μέσα..)για να έρθει το θέμα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Ο κόσμος (ευκαιριακός και μη) ανταποκρίθηκε.
Τώρα απομένει το δυσκολότερο κομμάτι. Πως όλη αυτή η «ευαισθητοποίηση» και ο «αγωνιστικός παλμός» δεν θα ξεφουσκώσουν με την πάροδο του χρόνου σαν άλλη μια φάση «Η Μακεδονία είναι Ελληνική».
Οι «αισιόδοξοι» της υπόθεσης παιανίζουν για την ανάγκη αυτοοργάνωσης, του εθελοντισμού και γενικότερα της προσέγγισης «οι από πάνω είναι ανίκανοι και πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας».
Ενώ συμφωνώ τα μάλλα με την ανικανότητα, για το κομμάτι του «πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας» εκφράζω τους παρακάτω προβληματισμούς:
Α) Οι διάφορες μορφές εθελοντισμού και αυτοδιαχείρισης (εθελοντική αναδάσωση, περιπολίες πολιτών κτλ) μπορούν να παράγουν καλύτερα αποτελέσματα μόνο όταν λειτουργούν συμπληρωματικά σε κάποιο «κεντρικό» σχέδιο δράσης. Κεντρικό σχέδιο δράσης δεν υπάρχει (αν υπήρχε δεν θα καιγόταν η Πάρνηθα). Και 5.000 εθελοντές δασοπυροσβέστες να μαζέψεις (που λέει ο λόγος) αν τσακώνεται το δασαρχείο με την γενική γραμματεία και αυτή με την σειρά της με την πυροσβεστική και όλοι μαζί δεν μπορούν να σε στείλουν στα σωστά σημεία, οι 5.000 εθελοντές καλύτερα να πάνε για κοψίδια στα Βλάχικα.
Β) Άντε και πες ότι πηγαίνεις το παραπάνω σχέδιο ένα βήμα πιο πέρα και αναλαμβάνεις σε εθελοντικό επίπεδο να καλύψεις πλήρως τον κρατικό ρόλο.(Δηλαδή ως άλλος Μαικ Λαμάρ καταφέρνεις να βρεις χρηματοδότηση για τον απαραίτητο εξοπλισμό, δημιουργείς μια υποτυπώδη οργάνωση των εθελοντών παραμερίζοντας τα κλασικά ελληνικά εγωιστικά σύνδρομα του «εγώ θέλω να είμαι πρόεδρος», κτλ).
Δεν «δουλεύει» σωστά η φάση της πυρόσβεσης, γίνομαι πυροσβέστης.
Ναι αλλά και το σύστημα υγείας, δεν «δουλεύει». Θα γίνω γιατρός;
Και όλες οι δημόσιες υπηρεσίες δεν «δουλεύουν». Θα γίνω κατά σειρά πολεοδόμος,εφοριακός και ικατζής;
Στην γαμωκοινωνία που ζούμε, μας έχουν ανατεθεί διακριτοί ρόλοι. Είμαι τραπεζικός, αυτό έχω σπουδάσει και με αυτό βγάζω το ψωμί μου. Για να υπάρχει κάποιος που να παίρνει αποφάσεις και να νομοθετεί για την πυρόσβεση και την προστασία των δασών, προβλέπεται η ύπαρξη πολιτικών και «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας»(μη χέσω). Για να υπάρχει κάποιος που σβήνει τις φωτιές και να περιπολεί στα δάση πληρώνω τις εισφορές μου και από αυτές (βάσει πάλι κάποιου πολιτικού προγραμματισμού) πληρώνεται και αυτός.
Αν αποφασίσω-ή «νουθετηθώ» ή εξαναγκασθώ αν δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή-να γίνω τραπεζικός-πυροσβέστης, γιατί π.χ να συνεχίζω να πληρώνω τις εισφορές μου για να πληρώνεται ο πυροσβέστης;
Και επίσης γιατί να μην γίνω και τραπεζικός-πυροσβέστης-αστυνομικός; Μετά τις περιπολίες στα δάση, να «κόβω» αρματωμένος βόλτες γύρω από την γειτονιά μου και να κυνηγάω τον κάθε σκουρόχρωμο /ανατολικοευρωπαίο ύποπτο εγκληματία; Το πράγμα ξεφεύγει αρκετά….
Συνεπώς κατά την γνώμη μου έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία η με κάποιο τρόπο διαμόρφωση της ευαισθητοποιημένης κοινής γνώμης σε ένα μοχλό πίεσης προς τα αρμόδια κέντρα αποφάσεων ώστε αυτά να βελτιώσουν (όσο γίνεται) τις ήδη υπάρχουσες υποδομές, και επειδή και πάλι το πράγμα δεν θα δουλεύει τέλεια, να «κολλήσει» επάνω ο εθελοντισμός και η αυτοοργάνωση και να «μπαλωθούν» οι βέβαιες ατέλειες και ελλείψεις.
Επίσης, με δεδομένη την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα και τα αρκετά παραδείγματα μαζικών κινητοποιήσεων και «ευαισθητοποιημένης κοινής γνώμης» που τελικά αποδείχτηκαν mass hype σαπουνόφουσκες (από Μακεδονία μέχρι Vodafone) μιας πλειοψηφίας με short memory χρυσόψαρου, το ζητούμενο είναι πως μεταδίδεις και επικοινωνείς το μήνυμα «κοιτάω το δάσος και όχι το δέντρο».
Δηλαδή, καλά τα «Έξω οι εμπρηστές» και «Αναδάσωση τώρα» αλλά συνεπικουρούμενα και από διαμόρφωση οικολογικής συνείδησης. Καλά τα «Όχι στις υποκλοπές» αλλά σε συνδυασμό με κατανόηση του τι σημαίνει προστασία προσωπικών δεδομένων.
Ειδάλλως, σε επίπεδο ευαισθητοποίησης και κοινωνικής εγρήγορσης ακόμα και η Πάρνηθα θα είναι φάση «Άνθρακες ο θησαυρός..»
6 comments:
..."τα αρμόδια κέντρα αποφάσεων"...
καλό και αυτό.
Τι απόφαση να πάρει και ποιός; Αφού στην Ελλάδα όλοι θέλουν να τεμπελιάζουν και να κλάιγονται στην καφετέρια για το πόσο κουράζονται και το πόσο δεν αξίζει ρε αδερφέ όλη αυτή η ταλαπωρία.
Το 80% των εργαζομένων πιστεύει ότι κάνει χάρη στον εργοδότη του, που να τρέχει τώρα τσάμπα για τα Δάση και τα ελάφια.
Δεν έχω ουσιαστική πρόταση που να καλύπτει ολοκληρωμένα το θέμα.
Παρ'όλα αυτά για το θέμα της Πάρνηθας έχω την αποψάρα.
Η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού έχει ήδη βγάλει αεροφωτογραφίες. Τις δημοσιεύει στο internet και κάθε εξάμηνο ξαναβγάζει και ανεβάζει φρέσκες. Κάποιος web καλικάντζαρος φτιάχνει το προγραμματάκι που συγκρίνει τις φωτο και μέσω ενός yahoo widget μπορούμε να κάνουμε όλοι το ίδιο ενώ "εργαζόμαστε".
Όταν εμφανιστεί το κτίσμα μαζευόμαστε 5000 επιστήμονες και πάμε και το σπάμε. Λογικά, μετά από 1-2 κτίσματα θα το ξανασκεφτούν.
swsto to point.
meta apo 5 xronia pou 8a skasei to prwto paranomo, pisteveis oti 8a mazeutoun 5000 episthmones?(h oti 8a exei thn ypomonh kapoios na tsekrei taktika gia 5 xronia tis aerofwtografies gia matching?)
erwthsh einai, den einai epixeirhma.
Το τσεκάρισμα θα τον κανουν υπερυπολογιστες τύπου Amstrad 1512.
Δεν απαιτείται ιδιαίτερη ανθρώπινη παρέμβαση (όντως).
Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους 4999, αλλά εγώ άνετα ανταλάσσω μια Κυριακή για μπάνιο με τη γυναίκα και τα παιδιά, με μια Κυριακή ντου και ξύλο. Αν οι καταπατητες είναι καμιά Εκκλησία ή τίποτα "συναιτερισμοί" αλα Πεντέλη ακόμα καλύτερα.
ontws telika mporei na doulepsei to checkarisma.
kai an einai na ftiaxtei to kainourio ghpedo tou paok ekei?(h ta headquarters ths umbrella)
Να τα γκρεμίσουμε και τα 2. Μηδενική ανοχή.
Post a Comment