Η μπάλα είναι πόρνη (αλλά με καλό μεροκάματο)

Γουστάρω να βλέπω ποδόσφαιρο και έχω φάει άπειρες ώρες συζητώντας,/ διαβάζοντας για μπάλα. Μάλλον είμαι από αυτούς που είχε στο μυαλό του ο Μάρξ όταν έλεγε ότι η μπάλα-ποια θρησκεία- είναι το όπιο του λαού (είμαι πρεζάκι). Ακόμα και στο Playstation το μοναδικό παιχνίδι που παίζω είναι το Pro Evolution Soccer (Pro Evo για τους μύστες-παρεμπιπτόντως ψάξτε, βρείτε και ακούστε το «Πίνω μπάφους και παίζω Pro» από Locomondo, μιλάμε για έπος).

Η γνώση μπάλας έχει αρκετές διαβαθμίσεις. Ξεκινά από την γυναικεία προσέγγιση «γιατί τρέχουν αυτοί γύρω από το τόπι» και καταλήγει για τους πραγματικά έμπαλους σε ανάγνωση-τουλάχιστον-2 αθλητικών εφημερίδων, οπωσδήποτε συνδρομή σε NOVA (μπάλα ότι ώρα θες και «κονομάς» και τσοντοκάναλα), κουίζ για το ποια ήταν η πρώτη ομάδα του Παραπραστανίτη και ακρόαση Sport FM ή ΕΡΑ ΣΠΟΡ με έμφαση στις μεταμεσονύχτιες ώρες με τις εκπομπές με τηλέφωνα ακροατών. Οι τελευταίες αποτελούν και την επιτομή του ψυχάκια μπαλαδόφιλου. «Άκου να δεις φίλε, εγώ δεν είμαι οπάδος, είμαι φίλαθλος», «Έλα ρε, ο Άκης είμαι που σε είχα πάρει μετά τον περυσινό τελικό κυπέλου,με θυμάσαι;» με μπόλικη ξερολίαση, συζητήσεις επί προπονητικής και μια χροιά «Ρε κάντε με για μέρα πρόεδρο και θα σας δείξω εγώ».

Αυτή η –χρονοβόρα για πολλούς, κυρίως θηλυκού γένους επικριτές -ενασχόληση έχει εμφανείς επιπτώσεις στην καθημερινότητα των ποδοσφαιρόφιλων (κυρίως από Σεπτέμβρη μέχρι Ιούνη). Κάθε Δευτέρα η μισή ημέρα αναλώνεται σε πειράγματα/αποδοχή πειραγμάτων ανάλογα εάν η ομάδα σου ήταν από τους κερδισμένους/χαμένους του Σαββατοκύριακου, σχεδόν κάθε Τρίτη και Τετάρτη γίνονται τα κανονίσματα για τηλεθέαση Champions League (εν συντομία Τσα-Λι), ενώ το ΣΚ συνήθως περιλαμβάνει τηλεθέαση του αγώνα της αγαπημένης ομάδας και κερασάκι στην τούρτα η παρακολούθηση ενός πραγματικά αδιάφορου αγώνα μεταξύ αδύναμων ομάδων έτσι για το ονόρε (ο λεγόμενος και «αθλητισμός»).

Αλλά πέρα από το time consuming του θέματος, η ποσοτικοποίηση της ενασχόλησης των Ελλήνων έμπαλων πραγματικά εκπλήσσει. Έχουμε με διαφορά την μεγαλύτερη αναλογία πληθυσμού/αθλητικών εφημερίδων. Η κατά κεφαλή δαπάνη αθλητικού στοιχηματισμού («Πάμε Στοίχημα» για τους μη γνωρίζοντες) στην Ελλάδα είναι μακράν η μεγαλύτερη σε ευρωπαϊκό επίπεδο-για να πάρετε μια ιδέα, η Αγγλία η οποία έχει 100ετή παράδοση στον αθλητικό στοιχηματισμό και σαφώς μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα έχει το 1/3 της δικιάς μας κατά κεφαλή δαπάνης σε αθλητικό στοιχηματισμό.

Και όμως όλα αυτά συμβαίνουν ενώ έχουμε ένα από τα χειρότερα (δεν έβαλα το χειρότερο επειδή με έπιασε η Εθνική υπερηφάνεια) ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα στην Ευρώπη. Μαγαζί γωνία η μπαλλίτσα, με μεγάλο και πιστό κοινό το οποίο προφανώς και έχει αγοραστική δύναμη, και όμως από προϊόν μάπα το καρπούζι. Τα ταίζω, τα ποτίζω, τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε;

Φταίνε οι πρόεδροι και οι παράγοντες; Φταίει ο ελλιπέστατος πολιτειακός έλεγχος; (σε αυτό βάζω και την Αστυνομία). Φταίει και ο Χατζηπετρής;(Κηλαηδόνης).Έχουν χυθεί ποτάμια δημοσιογραφικής μελάνης για το τι φταίει για την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου και δεν διεκδικώ δάφνες δημοσιογραφικής διάνοιας. Μπορώ όμως με σχετική βεβαιότητα να πω ότι αυτή η κατάσταση αλλάζει (και θα αλλάξει ακόμα περισσότερο) προς το καλύτερο όσον αφορά το επίπεδο παροχής υπηρεσιών προς τον μπαλαδόφιλο πελάτη (για το επίπεδο του ποδοσφαιρικού θεάματος μην περιμένουμε θάυματα). Και η κινητήρια αφορμή είναι τα φράγκα (είναι πολλά τα λεφτά Άρη).

Η αρχή έγινε με το Κοκκαλιστάν και την κατασκευή γηπέδου (πάντα διορατικός ο Σώκρατες). Ξάφνου νάσου οι εγγραφές μελών και τα 15.000 διαρκείας (σταθερά έσοδα), νάσου και οι εμπορικές εκμεταλλεύσεις του περιβάλλοντα χώρου. Το πήραν γραμμή και οι υπόλοιποι, πρώτο θέμα για κάθε ΠΑΕ η κατασκευή γηπέδου.

Μετά έλαβε χώρα το μικρό θαύμα της ΑΕΚ. Στο χείλος της πτώχευσης και του υποβιβασμού, την πήρε ο έμπαλος αλλά επ ουδενί λεφτάς Ντέμης. Εισάγει την λογική του οικονομικού προγραμματισμού (αγγλιστί budget)και του τόσα μπορώ οικονομικά τόσα κάνω. Στελεχώνει τις οργανικές θέσεις με άλλους έμπαλους και γλιτώνει σε μεγάλο βαθμό από όλους αυτούς τους άσχετους αυλοκόλακες, μεσάζοντες, μιζαδόρους που μέχρι τότε αποτελούσαν το σήμα κατατεθέν όλων των ΠΑΕ. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εμπορική λειτουργία της ομάδας και ταυτόχρονα έρχεται σε σύγκρουση με τους οργανωμένους (άλλη πληγή) ώστε να «διευρύνει» την πελατειακή του βάση. Και φτάνουμε μετά από τρία χρόνια σε μια βιώσιμη οικονομική κατάσταση. Δηλαδή το μαγαζί με σωστή διαχείριση μπορεί να βγάζει φράγκα από μόνο του. Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα γίνονταν μόνο στο εξωτερικό. Οπότε ξαφνικά και στα ΔΣ του ΠΑΟ και του Θρύλου άρχισαν να ακούγονται και να υλοποιούνται απαγορευμένες ως τότε ιδέες όπως «Budget μεταγραφών» και «τεχνικός διευθυντής».

Το κερασάκι στην τούρτα είναι η προσπάθεια να «βάλουν χέρι» οι ΠΑΕ στο μεγάλο κουμπαρά του «Πάμε Στοίχημα». Οι επιχορηγήσεις από το Προ-Πο είναι πλέον χρηματικά αστείες. Η Πολιτεία αρνείται να τους επιχορηγήσει μέσα από το Πάμε Στοίχημα. Επιπρόσθετα, ο ΟΠΑΠ έχει «αποκλειστικό» δικαίωμα για να διοργανώνει το «Στοίχημα», οπότε δεν μπορώ να ανοίξω ανταγωνιστικό μαγαζί. Και σου λένε οι ΠΑΕ, είναι δυνατόν το Κράτος να κονομάει τόσα φράγκα από το προϊόν μας και εμείς παίρνουμε την χειρονομία του φίλου;

Αμ δε. Το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει αρκετή αμφισβήτηση για το κατά πόσον πρέπει να υπάρχει κρατικός προστατευτισμός στα τυχερά παιχνίδια (μονοπώλιο ΟΠΑΠ).Τεχνογνωσία υπάρχει (ο Κόκκαλης έχει την Ιντραλότ, ο Βαρδινογιάννης μια κυπριακή bookmaker εταιρία). Οργάνωση πλέον ΠΑΕ υπάρχει (ας είναι καλά η Super League). Τι μας λείπει; Μια καλή δικαιολογία για να μην φανεί ότι πάμε να τους τα φάμε. Δόξα τω θεώ υπάρχει η ΕΠO για αυτό. Η οποία (με γνωστή την κόντρα που έχει ξεσπάσει με την κυβέρνηση ) προέβλεψε πρόσφατα στο καταστατικό της και την δυνατότητα λειτουργίας και διαχείρισης τυχερών παιγνίων με αντικείμενο το ποδόσφαιρο. Εννοείται ότι στα καπάκια ο ΟΠΑΠ της έκανε μήνυση. Αλλά η κερκόπορτα πλέον υπάρχει. Σε περίπτωση που με κάποιο νομικό τρόπο αρθεί το μονοπώλιο του ΟΠΑΠ, η ΕΠΟ (και βεβαίως η Σούπερ Λίγκα) είναι έτοιμη, στο όνομα του ελληνικού ποδοσφαίρου, να διοργανώσει το δικό της «Πάμε Στοίχημα». Θυμάστε στο Μίκυ Μάους που τα μάτια του Σκρουτζ έπαιρναν το σχήμα του δολαρίου στη θέα του πιθανού κέρδους;

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείτε ή θα συζητήσετε για το κατά πόσον έχει βελτιωθεί η κατάσταση στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, θυμηθείτε τον λάκκο και την φάβα….