Κάτι μυρίζει και δεν γυρίζει
Πριν από λίγες ημέρες διάβασα σε ένα περιοδικό (το «Ε» της Ελευθεροτυπίας αν δεν κάνω λάθος), ένα θέμα σχετικό με μια ομάδα ανθρώπων που τριγύρναγε στα στέκια τοξικομανών και τους μοίραζε καθαρές σύριγγες και καμιά καλή κουβέντα.
Το θέμα αυτό, πέρα από την πραγματικά αξιοθαύμαστη επίδειξη ανιδιοτέλειας και αλτρουισμού (μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι), είχε και μια αναφορά η οποία με προβλημάτισε αρκετά. Ο τύπος που άνηκε σε αυτή την ομάδα και έδινε την συνέντευξη, ισχυρίστηκε ότι σύμφωνα με την δικιά του εμπειρία αλλά και αυτά που έβλεπε κάθε μέρα στους δρόμους τα «μαλακά» ναρκωτικά είναι όντως προθάλαμος των «σκληρών». Χειρόφρενο. Να ακούσεις αυτή την ατάκα -τα «μαλακά» ναρκωτικά είναι προθάλαμος των «σκληρών»- από την Μαριέττα Γιαννάκου Κουτσίκου να πεις «τόσα ξέρει τόσα λέει». Να την ακούσεις από τον Γιώργο Αυτία να πεις «από τόνα μπαίνει, από τ’άλλο βγαίνει». Αλλά να το πει ο μπαρουτακαπνισμένος insider, δεν μπορεί, σε βάζει σε σκέψεις.
Η υπόθεση πλέον σηκώνει «τσιγάρο» (κοιτάξτε πόσο όμορφα δένει με τον τίτλο). Λόγω ανήσυχων φοιτητικών χρόνων και μπλεξίματος με κακές παρέες, θεωρώ-ή τουλάχιστον θεωρούσα-ότι μπορώ να έχω προσωπική άποψη με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία για την χρήση και τις παρενέργειες των «μαλακών» ναρκωτικών (και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, για το χόρτο-φούντα-μαρία χουάνα-σοκολάτα, μέχρι εκεί φτάνω), καθώς και για το θέμα αποποινικοποίησης τους.
Η επιχειρηματολογία μου (για την αποποινικοποίηση) έχει ως θεμέλιο λίθο την αντιπαραβολή της μεταχείρισης που η κοινωνία επιδεικνύει για το αλκοόλ και για το «χόρτο». Η υφιστάμενη νομοθεσία αλλά και η «καλλιεργημένη» (μέσα από βομβαρδισμό διαφημίσεων που προωθούν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα) προώθηση προϊόντων διαμορφώνουν μια κοινωνική αντίληψη, η οποία αποδέχεται (ή τουλάχιστον δεν στιγματίζει) την συμπεριφορά του τύπου που κάθε φορά που βγαίνει έξω πίνει τον άμπακο, συμπεριφέρεται σαν τον καραγκιόζη και μετά ξερνοβολάει στα πεζοδρόμια (δεν κατηγορώ κανέναν, το έχω κάνει αρκετές φορές και εγώ). Υπάρχουν άπειρες δικαιολογίες και χαρακτηρισμοί του στυλ «είναι η ψυχή της παρέας», «πίνει για να ξεχάσει» κτλ. Α, να μην ξεχάσω και την λογική του «είναι άντρας, τους βάζει όλους κάτω στο ποτό». Από την άλλη, κάποιος ο οποίος γουστάρει να κάνει ένα «τσιγαριλίκι» και είναι με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τους αγαπάει όλους και δεν πειράζει κανένα, είναι ο χασικλής, ο «τελειωμένος» που πέρα από την κοινωνική περιθωριοποίηση κινδυνεύει άμεσα και με ποινικές κυρώσεις (και πιστέψτε με, η πιθανότητα αυτή δεν είναι καθόλου αμελητέα ακόμα και εάν κάνεις ένα στο τόσο, χωρίς αναμίξεις σε «νταραβέρια» και τέτοια).
Γιατί ρε φίλε; Γιατί ο ένας μπορεί-όπου και να πάει, σε μπαρ, σε συναυλίες, στο σινεμά κοκ-να πιει το/τα ποτάκια του και να γουστάρει περισσότερο και να «φτιάξει» κεφάλι ενώ ο άλλος όχι μόνο δεν μπορεί αλλά κινδυνεύει να «φάει» το κεφάλι του; Γιατί βομβαρδιζόμαστε από στυλάτες διαφημίσεις ποτών με τις γκομενίτσες και τα ηλιοβασιλέματα και φρουφρου και αρώματα και τις κιρρώσεις ήπατος, τους στομαχόπονους και τους πονοκεφάλους και τα σημαντικά φράγκα που ξοδεύεις (8 ευρώ έχει φτάσει το ποτό) τα καλύπτει ένα «Απολαύστε υπεύθυνα»;
Γιατί οι ταινίες είναι γεμάτες με χαζούς σέρφερ που καπνίζουν μαριχουάνα, σκοτεινά υπόγεια μπιλιαρδάδικα που βρωμάνε χασίσι με τυπάκους-κομμάτια που λένε «φιλαράκο μήπως έχεις κάνα κατοστάρικο» και βαρύμαγκες (για να το γυρίσουμε στα ελληνικά) που την «πίνουν» και μετά πάνε και μπλέκουν σε καυγάδες και μαχαιρώνονται; Γιατί ακόμα να μας λένε ότι η Πυθία έβγαζε χρησμούς αναπνέοντας «αρωματικές αναθυμιάσεις»;Γιατί δεν υπάρχει κάποιος που να δείξει πόσο απολαμβάνεις μια αστεία ταινία όταν έχεις καπνίσει (γέλιο μέχρι δακρύων), μια ωραία ημέρα στην εξοχή (διευρύνονται οι αισθήσεις και δίνεις σημασία μέχρι και στο πέταγμα της πεταλούδας), πόσο μπορείς να «ξεχειλώσεις» συζητήσεις ώστε να φτάνουν στα όρια της φιλοσοφίας;
Και προσοχή, μιλάω μόνο για το χόρτο. Που αρκετές φορές σε ρίχνει στον καναπέ και δεν θες να κάνεις τίποτα και μέχρι να σηκώσεις το ένα πόδι έχει βρωμίσει το άλλο. Που σου «καίει» εγκεφαλικά κύτταρα και μετά από κάποια ηλικία φοβάσαι ότι έχεις Αλτσχάιμερ. Που σου κάνει το λαιμό «παπούτσι» και επιβαρύνει το αναπνευστικό σύστημα (ε «τσιγάρο» είναι δεν είναι γιαούρτι..).Που στεγνώνει το στόμα και ψάχνεις διανυκτερεύον φαγάδικο σαν να είσαι έγκυος για να τσιμπήσεις το γλυκάκι (αυτά για να μην μου πει κάποιος ότι γράφω μόνο τα καλά). Δεν υποστηρίζω «κάντο, δεν τρέχει μία», απλά λέω «μάθε ότι πρέπει» και τα υπόλοιπα είναι θέμα επιλογής.
Και μετά από αυτή την κατάθεση ψυχής, αυτόν τον χείμαρρο επιχειρηματολογίας υπέρ της νομιμοποίησης (με πνίγει το δίκιο κύριε πρόεδρε του δικαστηρίου), έρχεται η φάση που σας ανέφερα στην αρχή (με τον τύπο που μοίραζε σύριγγες ντε..) και σε ταρακουνάει. Και αν όντως είναι ο προθάλαμος; Αν όντως η «σωστή και λελογισμένη» (και καλά) χρήση και οι προαναφερθείσες εμπειρίες δεν αποτελούν τόσο καλή βάση επιχειρηματολογίας για γενικεύσεις (legalize it ρεεε) και είναι μόνο αυτό που είναι, δηλαδή προσωπικές; Αν τελικά η ιδέα που έχω στο μυαλό μου ότι αν πάρει κάποιος την απαραίτητη γνώση και στην συνέχεια την εμπειρία του χόρτου θα μπορέσει –συνειδητά- να περιοριστεί σε αυτή και δεν θα επεκταθεί σε «πειραματισμούς» είναι τρομερά ουτοπική; Παίρνεις το ρίσκο να το νομιμοποιήσεις και μετά (φτου,φτου,φτου στον κόρφο και περιστροφή γύρω από τον άξονα) να πλημμυρίσουν οι δρόμοι με ανήλικα πρεζάκια;
Πραγματικά δεν μπορώ πλέον να υποστηρίζω το ίδιο εμφατικά την νομιμοποίηση όπως πριν. Συνεχίζω όμως να πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν κάποια σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, με καλύτερη ενημέρωση για το όλο θέμα (όχι άλλοι Τράγκες και Κακαουνάκηδες να κραυγάζουν «για αυτά που ρίχνουν στα ποτά των παιδιών μας στα μπαρ»)και μερική-τουλάχιστον-απενοχοποίηση της όλης κατάστασης για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
ΥΓ. Δεν χρησιμοποίησα κανενός είδους στατιστικό του στυλ «τι ποσοστό καπνίζει χασίς;» ή «τι ποσοστό από αυτούς που δοκίμασαν χασίς κατέληξαν στα σκληρά ναρκωτικά;» ή «Μα κοιτάξτε όμως το παράδειγμα της Ολλανδίας». Δεν μπορώ να γνωρίζω ούτε την διαδικασία εξαγωγής τους (π.χ το δείγμα που χρησιμοποιήθηκε, πόσοι δηλώνουν ότι την «πίνουν» για λόγους φιγούρας κτλ) και δεν παραγνωρίζω και τις διαφορετικές καταστάσεις και δομές που επικρατούν σε κάθε χώρα.. Μεγάλα παιδιά είστε, όπου τα βρείτε αυτά τα στατιστικά αναλύστε τα κατά το δοκούν.
ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Το θέμα αυτό, πέρα από την πραγματικά αξιοθαύμαστη επίδειξη ανιδιοτέλειας και αλτρουισμού (μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι), είχε και μια αναφορά η οποία με προβλημάτισε αρκετά. Ο τύπος που άνηκε σε αυτή την ομάδα και έδινε την συνέντευξη, ισχυρίστηκε ότι σύμφωνα με την δικιά του εμπειρία αλλά και αυτά που έβλεπε κάθε μέρα στους δρόμους τα «μαλακά» ναρκωτικά είναι όντως προθάλαμος των «σκληρών». Χειρόφρενο. Να ακούσεις αυτή την ατάκα -τα «μαλακά» ναρκωτικά είναι προθάλαμος των «σκληρών»- από την Μαριέττα Γιαννάκου Κουτσίκου να πεις «τόσα ξέρει τόσα λέει». Να την ακούσεις από τον Γιώργο Αυτία να πεις «από τόνα μπαίνει, από τ’άλλο βγαίνει». Αλλά να το πει ο μπαρουτακαπνισμένος insider, δεν μπορεί, σε βάζει σε σκέψεις.
Η υπόθεση πλέον σηκώνει «τσιγάρο» (κοιτάξτε πόσο όμορφα δένει με τον τίτλο). Λόγω ανήσυχων φοιτητικών χρόνων και μπλεξίματος με κακές παρέες, θεωρώ-ή τουλάχιστον θεωρούσα-ότι μπορώ να έχω προσωπική άποψη με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία για την χρήση και τις παρενέργειες των «μαλακών» ναρκωτικών (και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, για το χόρτο-φούντα-μαρία χουάνα-σοκολάτα, μέχρι εκεί φτάνω), καθώς και για το θέμα αποποινικοποίησης τους.
Η επιχειρηματολογία μου (για την αποποινικοποίηση) έχει ως θεμέλιο λίθο την αντιπαραβολή της μεταχείρισης που η κοινωνία επιδεικνύει για το αλκοόλ και για το «χόρτο». Η υφιστάμενη νομοθεσία αλλά και η «καλλιεργημένη» (μέσα από βομβαρδισμό διαφημίσεων που προωθούν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα) προώθηση προϊόντων διαμορφώνουν μια κοινωνική αντίληψη, η οποία αποδέχεται (ή τουλάχιστον δεν στιγματίζει) την συμπεριφορά του τύπου που κάθε φορά που βγαίνει έξω πίνει τον άμπακο, συμπεριφέρεται σαν τον καραγκιόζη και μετά ξερνοβολάει στα πεζοδρόμια (δεν κατηγορώ κανέναν, το έχω κάνει αρκετές φορές και εγώ). Υπάρχουν άπειρες δικαιολογίες και χαρακτηρισμοί του στυλ «είναι η ψυχή της παρέας», «πίνει για να ξεχάσει» κτλ. Α, να μην ξεχάσω και την λογική του «είναι άντρας, τους βάζει όλους κάτω στο ποτό». Από την άλλη, κάποιος ο οποίος γουστάρει να κάνει ένα «τσιγαριλίκι» και είναι με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τους αγαπάει όλους και δεν πειράζει κανένα, είναι ο χασικλής, ο «τελειωμένος» που πέρα από την κοινωνική περιθωριοποίηση κινδυνεύει άμεσα και με ποινικές κυρώσεις (και πιστέψτε με, η πιθανότητα αυτή δεν είναι καθόλου αμελητέα ακόμα και εάν κάνεις ένα στο τόσο, χωρίς αναμίξεις σε «νταραβέρια» και τέτοια).
Γιατί ρε φίλε; Γιατί ο ένας μπορεί-όπου και να πάει, σε μπαρ, σε συναυλίες, στο σινεμά κοκ-να πιει το/τα ποτάκια του και να γουστάρει περισσότερο και να «φτιάξει» κεφάλι ενώ ο άλλος όχι μόνο δεν μπορεί αλλά κινδυνεύει να «φάει» το κεφάλι του; Γιατί βομβαρδιζόμαστε από στυλάτες διαφημίσεις ποτών με τις γκομενίτσες και τα ηλιοβασιλέματα και φρουφρου και αρώματα και τις κιρρώσεις ήπατος, τους στομαχόπονους και τους πονοκεφάλους και τα σημαντικά φράγκα που ξοδεύεις (8 ευρώ έχει φτάσει το ποτό) τα καλύπτει ένα «Απολαύστε υπεύθυνα»;
Γιατί οι ταινίες είναι γεμάτες με χαζούς σέρφερ που καπνίζουν μαριχουάνα, σκοτεινά υπόγεια μπιλιαρδάδικα που βρωμάνε χασίσι με τυπάκους-κομμάτια που λένε «φιλαράκο μήπως έχεις κάνα κατοστάρικο» και βαρύμαγκες (για να το γυρίσουμε στα ελληνικά) που την «πίνουν» και μετά πάνε και μπλέκουν σε καυγάδες και μαχαιρώνονται; Γιατί ακόμα να μας λένε ότι η Πυθία έβγαζε χρησμούς αναπνέοντας «αρωματικές αναθυμιάσεις»;Γιατί δεν υπάρχει κάποιος που να δείξει πόσο απολαμβάνεις μια αστεία ταινία όταν έχεις καπνίσει (γέλιο μέχρι δακρύων), μια ωραία ημέρα στην εξοχή (διευρύνονται οι αισθήσεις και δίνεις σημασία μέχρι και στο πέταγμα της πεταλούδας), πόσο μπορείς να «ξεχειλώσεις» συζητήσεις ώστε να φτάνουν στα όρια της φιλοσοφίας;
Και προσοχή, μιλάω μόνο για το χόρτο. Που αρκετές φορές σε ρίχνει στον καναπέ και δεν θες να κάνεις τίποτα και μέχρι να σηκώσεις το ένα πόδι έχει βρωμίσει το άλλο. Που σου «καίει» εγκεφαλικά κύτταρα και μετά από κάποια ηλικία φοβάσαι ότι έχεις Αλτσχάιμερ. Που σου κάνει το λαιμό «παπούτσι» και επιβαρύνει το αναπνευστικό σύστημα (ε «τσιγάρο» είναι δεν είναι γιαούρτι..).Που στεγνώνει το στόμα και ψάχνεις διανυκτερεύον φαγάδικο σαν να είσαι έγκυος για να τσιμπήσεις το γλυκάκι (αυτά για να μην μου πει κάποιος ότι γράφω μόνο τα καλά). Δεν υποστηρίζω «κάντο, δεν τρέχει μία», απλά λέω «μάθε ότι πρέπει» και τα υπόλοιπα είναι θέμα επιλογής.
Και μετά από αυτή την κατάθεση ψυχής, αυτόν τον χείμαρρο επιχειρηματολογίας υπέρ της νομιμοποίησης (με πνίγει το δίκιο κύριε πρόεδρε του δικαστηρίου), έρχεται η φάση που σας ανέφερα στην αρχή (με τον τύπο που μοίραζε σύριγγες ντε..) και σε ταρακουνάει. Και αν όντως είναι ο προθάλαμος; Αν όντως η «σωστή και λελογισμένη» (και καλά) χρήση και οι προαναφερθείσες εμπειρίες δεν αποτελούν τόσο καλή βάση επιχειρηματολογίας για γενικεύσεις (legalize it ρεεε) και είναι μόνο αυτό που είναι, δηλαδή προσωπικές; Αν τελικά η ιδέα που έχω στο μυαλό μου ότι αν πάρει κάποιος την απαραίτητη γνώση και στην συνέχεια την εμπειρία του χόρτου θα μπορέσει –συνειδητά- να περιοριστεί σε αυτή και δεν θα επεκταθεί σε «πειραματισμούς» είναι τρομερά ουτοπική; Παίρνεις το ρίσκο να το νομιμοποιήσεις και μετά (φτου,φτου,φτου στον κόρφο και περιστροφή γύρω από τον άξονα) να πλημμυρίσουν οι δρόμοι με ανήλικα πρεζάκια;
Πραγματικά δεν μπορώ πλέον να υποστηρίζω το ίδιο εμφατικά την νομιμοποίηση όπως πριν. Συνεχίζω όμως να πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν κάποια σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, με καλύτερη ενημέρωση για το όλο θέμα (όχι άλλοι Τράγκες και Κακαουνάκηδες να κραυγάζουν «για αυτά που ρίχνουν στα ποτά των παιδιών μας στα μπαρ»)και μερική-τουλάχιστον-απενοχοποίηση της όλης κατάστασης για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
ΥΓ. Δεν χρησιμοποίησα κανενός είδους στατιστικό του στυλ «τι ποσοστό καπνίζει χασίς;» ή «τι ποσοστό από αυτούς που δοκίμασαν χασίς κατέληξαν στα σκληρά ναρκωτικά;» ή «Μα κοιτάξτε όμως το παράδειγμα της Ολλανδίας». Δεν μπορώ να γνωρίζω ούτε την διαδικασία εξαγωγής τους (π.χ το δείγμα που χρησιμοποιήθηκε, πόσοι δηλώνουν ότι την «πίνουν» για λόγους φιγούρας κτλ) και δεν παραγνωρίζω και τις διαφορετικές καταστάσεις και δομές που επικρατούν σε κάθε χώρα.. Μεγάλα παιδιά είστε, όπου τα βρείτε αυτά τα στατιστικά αναλύστε τα κατά το δοκούν.
ΠΑΙΔΙΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
No comments:
Post a Comment