ΑΝΑΣΚΟ (ΛΟ) ΠΗΣΗ 2007

<-----ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΄ΔΩ ΡΕ!!


Καλή χρονία παίδες!!! Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους όσους τη σκαπούλαραν και φέτος με σώας τα φρένας!

Αν ισχύει αυτά που λένε οι Παγιατολεφάκηδες για τα δίσεκτα, τότε την κάτσαμε τη βάρκα. Πόσο πιο χάλια μπορεί να είναι το 2008; Και τι δεν είχαμε φέτος. Σκάνδαλα, δολοφονίες, αποπειρά αυτοκτονίας σε ροζ(;) φόντο, παραιτήσεις υπουργών, φωτιές, ναυάγια, ζαρντινιέρες, άρθρα 16, πράσινα παπούτσια, bloggers, διαδηλώσεις, μπάτσοι βασανιστές, δομημεμένα ομόλογα, εκλογές, ναρκωτικά και όπλα, αναψυκτήρια-βίλες με Ινδικό περιτύλιγμα, Χριστόδουλοι, Βύρωνες, Πανίκες, Γιακουμάτοι, Γιωργάκηδες, Βαγγέληδες, μια τρελοπαρέα δηλαδή, με φόντο ένα τοπίο τόσο ζοφερό αλλά συνάμα και τόσο σουρεαλιστικό που ούτε σε ταινία του Ταραντίνο να παίζαμε.

Δεν μπορώ, φυσικά, να παραθέσω όλα τα γεγονότα του 2007. Δεν είναι και αυτός ο σκοπός μου. Νομίζω όμως ότι το 2007 ήταν μια χρονιά χάλια σε κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο. Να θυμίσω πως άρχισε; Στις 9 Φεβρουαρίου δολοφονήθηκε ο Διοικητής του ΙΚΑ και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Γιάννης Βαρθολομαίος από το σύζυγο της φίλης του. Πως τελείωσε το έτος; Με την απόπειρα αυτοκτονίας του Γ.Γ. του Υπουργείου πολιτισμού κ. Ζαχόπουλου. Και αν αυτό δεν είναι αρκετό, λίγες μέρες πριν τελειώσει το 2007 μια μητέρα με το τριών μηνών βρέφος της, πήδηξε στο κενό... Συγνώμη, αλλά κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας...

Τι έγινε στο μεσοδιάστημα; Το έλα να δεις!

Για πιάσε ρε Τσιτουρίδη ένα δομημένο ομόλογο να γουστάρουμε. Show me the money!!! Τα λέφτα των ομολόγων, συνάντησαν τα αδερφάκια τους από το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου επί ΠΑΣΟΚ στις ίδιες τσέπες (πάνω-κάτω) που είχαν πάει και τότε! Εις υγείαν των κορόιδων. Τι να κεράσω για να το γιορτάσουμε, ουίσκι ή γάλα που είναι και το πιο ακριβό στην Ευρώπη;

Αλλά έτσι είναι κύριε...Τι περιμένεις από ένα λαό που δεν έχει Παιδεία; Για αυτό κι εγώ θα σου κάνω Παιδεία. Με μπροστάρη τη Μαριέττα Γιαννάκου-Κουτσίκου (το λες και γεμίζει ο στόμας σου ρε παιδί μου) θα σου κάνω ένα άρθρο 16, να γλύφεις και τα δάχτυλά σου! Τι; Δεν σου αρέσει; Και ποιός σε ρώτησε ρε φίλε; Τι είπες; Θα κατεβείς στο δρόμο; Θα σε περιμένω όπως σου αξίζει. Με τα γκλομπ μου, με τα ληγμένα μου τα δακρυγόνα, με τους κουκουλοφόρους μου, με τις κάμερές μου, με τις ζαρντινιέρες μου έτοιμες να σου ορμήξουν έτσι και μου κουνηθείς. Και άμα λάχει, μαζεύω και μπουζουριάζω τίποτα άσχετους με πράσινα παπούτσια για να συμμορφωθείτε όλοι προς τας υποδείξεις. Ακούς εκεί. Θέλουμε να σας κάνουμε ανθρώπους και κουνιέστε και από πάνω, σαν δε ντρέπεστε!

Μόνο που τα απαριθμώ εκνευρίζομαι, μόνο που τα θυμάμαι μου τη δίνει. Γέμισε το youtube με βιντεάκια από το σαδιστή-μπάτσο και τις αγαθοεργίες του. Τι έχει κάνει άραγε, αυτός ο τύπος και άλλοι που σίγουρα υπάρχουν σαν κι αυτόν, που δεν έχουμε δει και ούτε πρόκειται να δούμε; Τι να κάνει άραγε τώρα, ο Κύπριος φοιτητής που αστυνομικοί των ξυλοφόρτωναν μπροστά στα μάτια των αξιωματικών τους στη Θεσσαλονίκη; Που ήταν τότε ο τιμωρός των κακών Νομάρχης-Ζορρό κ. Ψωμιάδης; Τι να κάνει αυτή η ψυχή ο Βύρωνας ο Πολύδωρας; Τα βάζει ακόμη με το στρατηγό άνεμο και τις ασσύμετρες απειλές του;

Σας μυρίζει κάτι καμένο; Έχετε δίκιο, κάτι καίγεται. Η μυρωδία δεν έρχεται από την κουζίνα, αλλά από την Πελλοπόνησο και την αρχαία Ολυμπία, την Εύβοια, την Πάρνηθα, το Πήλιο. Ας μην ανήσυχουμε όμως. Τα επίσημα χείλη του κ. Βουλγαράκη είπαν πως κάηκαν κάτι δεντράκια. Α! Και να μην ξεχάσω. Μια είδηση που πέρασε στα ψιλά τότε. Λίγες μέρες μετά τις καταστροφικές πυρκαγίες της Πελλοπονήσσου, κάποιοι συνετριμμένοι Ελληναράδες, νομίζω κάπου κοντά στη Αμαλιάδα, βάλανε φωτιά σε μια μάντρα-καταφύγιο για αδεσποτά σκυλιά, καίγοντας ζωντανά περίπου 20 ζώα. Προφανώς πίστευαν ότι η ομοιοπαθητική είναι η καλύτερη μέθοδος θεραπείας. Τι άλλο να πει κανείς.

Στα διάφορα γεγονότα που συνέβησαν το 2007, ο υπερήφανος Ελληνικός λαός, η μεγάλη του μάζα, αντέδρασε δυναμικά. Εκεί που κοιμόταν στο ένα του πλευρό, με μια απότομη, ακαριαία και αποφασιστική κίνηση, που μόνο πεπειραμένοι καρατέκα μπορούν να εκτελέσουν και αυτό μετά από χρόνια εξάσκησης, γύρισε από το άλλο πλευρό και τα βλέφαρά του έγειραν και πάλι γλυκά. Κάηκε η Πάρνηθα, ο πνεύμονας της πρωτευούσης και από τα 4.000.000 ανθρώπων που κατοικούν σε αυτήν, βρέθηκαν στο Σύνταγμα 15.000-20.000! Πάλι καλά να λες. Κάτι κινείται; Θα δείξει.

Αυτή που μας έδειξε ένα δρόμο ήταν η κυρία Αμαλία Καλυβινού. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει, γιατί κάτι μου λέει ότι θα την ξαναχρειαστούμε σύντομα. Όχι σαν άλλοθι, αλλά σαν παράδειγμα. Να ψάξει ο καθένας μας να βρει τα έντος του φωτάκια, τα εντός του καλώδια μπας και φωτίσουμε λίγο πιο ουσιαστικά τις ζωούλες μας.

Δεν ξέρω, αλλά έχω την αίσθηση ότι ο κλοιός γύρω μας, σφίγγει όλο και πιο πολύ. Η έννοια της ελευθερίας, υποκαθίσταται με την έννοια της ασφάλειας, προχωράμε σε δρόμους τόσο πολύ φωτισμένους από γκλαμουρία, από λογιών-λογιών μπιχλιμπίδια, από ανούσια στολίδια, από μια τόσο αστραφτερά πεντακάθαρη σοβαροφάνεια, από έναν τόσο γαλανόλευκο συντηρητισμό, που ουσιαστικά δεν βλέπουμε τίποτα. Ή βλέπουμε, αλλά λέμε ''αυτά δεν θα συμβούν ποτέ σε εμένα'' και τσουπ πετάμε ένα μακρύ λαιμό, λίγα φτερά, το στόμα μας γίνεται ράμφος, σκαλίζουμε την άμμο και εξαφανιζόλ, θα περάσει κι αυτό. Θα περάσει κι αυτό, σίγουρα. Μόνο που θα περάσει από πάνω μας και θα μας πατήσει αν δεν κάνουμε κάτι. Πρώτα εντός μας και μετά συλλογικά.

Δεν είμαι απαισιόδοξος. Είμαι αισιόδοξος. Κάτι αρχίζει να κινείται, έτσι πιστεύω. Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα, μετά την φωτία της Πάρνηθας, ξεκίνησε από μια παρέα με ανταλλαγή sms. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι αλήθεια αυτό ή όχι αλλά ακόμα κι αν δεν ισχύει, είναι ένας υπέροχος αστικός μύθος. Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Μέσα από τα καμένα βγήκε κάτι άλλο εκτός από μια αηδιαστική μυρωδιά. Τις προάλλες κάποιος ασυνείδητος χτύπησε με το αμάξι του έναν άνθρωπο, τον σκότωσε και εξαφανίστηκε. Τον βρήκαν όμως. Πως; Μέσα από τα Ελληνικά forums, bloggs, από την Ελληνική διαδικτυακή κοινότητα. Κάποιος συγγενής του ζήτησε βοήθεια από ένα forum και η κινητοποίηση ήταν καινοφανής και πρωτοφανής! Που ρε παιδιά; Στην Ελλάδα του ''ωχαδερφισμού'' και του ''έλα μωρέ τώρα'';

Γι'αυτό σου λέω, είμαι αισιόδοξος. Ας αρχίσουμε από τα μικρά, τα καθημερινά, τα εύκολα που μπορούμε να κάνουμε το 2008 και τα μεγάλα ας τα αφήσουμε για το 2009 και πέρα. Φοβάμαι όμως πάντα...μήπως τα (ακόμα πιο) μεγάλα έρθουν πιο γρήγορα από ότι τα περιμένουμε. Τι λέτε; Μήπως ήρθε να ξυπνήσουμε;