Οι 300 (Όχι του Λεωνίδα)
Τα επεισόδια στο Eject Festival είναι πλέον γνωστά σε όλους. Μάλιστα μου έκανε και εντύπωση το γεγονός ότι η προβολή τους ήταν δυσανάλογα μικρή σε σχέση με την έκταση και την σημασία τους. Όσον αφορά την έκταση τους (ξύλο και των γονέων, πλιάτσικο και βανδαλισμοί), εάν αυτά συνέβαιναν σε πανσπουδαστικό συλλαλητήριο ή έξω από γήπεδο (ειδικά την περίοδο «Λαυρίου») ακόμα θα μας έπαιρναν τα αυτιά οι «επεισοδιολόγοι» των διάφορων πάνελ και τηλεοπτικών παραθύρων. Αλλά προφανώς το ξύλο σε συναυλία δεν θεωρείται αντίστοιχα «πιασάρικο». Όσον αφορά τη σημασία τους, πέρα από το προφανές πλήγμα στις συναυλιακές διοργανώσεις υψηλού επιπέδου και συνεπώς και στους μουσικόφιλους, ήταν η επιβεβαίωση του κυρίαρχου ρόλου των 300.
Δεν θα μπω στη λογική ανεύρεσης των αφορμών ή των κινήτρων των συγκεκριμένων επεισοδίων (σύμφωνα με το ράδιο αρβύλα από όλα έχει ο μπαξές-οι σεκιουριτάδες ήταν προκλητικοί, οι τσαμπατζήδες ήταν πολλοί και επιθετικοί, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, διαλέξτε και πάρτε). Απλά, για άλλη μια φορά αυτοί οι 300 (ο αριθμός είναι υποθετικός, μπήκε για να εκμεταλλευτούμε την εμπορική επιτυχία του «300» μπας και στραβωθεί κανας χριστιανός και «τσιμπήσει», οι «γνωστοί άγνωστοι» είναι passé) επέβαλλαν τη θέληση τους σε ένα σαφώς μεγαλύτερο κοινό χωρίς να υπάρχει καμία δυνατότητα αντίδρασης.
Και φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά. Κατά την γνώμη μου η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των 300 είναι οι ίδιοι που ενώ η μεγαλειώδης πορεία κατευθύνεται προς την Αμερικανική Πρεσβεία βροντοφωνάζοντας τα δίκια της, σπάνε την περιφρούρηση και πλακώνονται με τα ΜΑΤ, είναι οι ίδιοι που πάνε και σπάνε ποδοσφαιρικούς συνδέσμους και δίνουν «ραντεβού», είναι οι ίδιοι που καίνε αυτοκίνητα στα Εξάρχεια. Η κυριαρχία τους είναι πλέον τόσο αυταπόδεικτη ώστε κάθε φορά που έχει «σοβαρή» πορεία τα δημοσιογραφικά βαν περιμένουν με υπομονή το «υλικό» για το βραδινό δελτίο ειδήσεων, κάθε φορά που έχει «σοβαρό» ποδοσφαιρικό αγώνα πολύς κόσμος δεν πάει γήπεδο γιατί θεωρεί δεδομένα τα επεισόδια κοκ.
Διακινδυνεύοντας μια πιθανώς αποτυχημένη προσέγγιση της σύνθεσης των 300 αυτών, θα έλεγα ότι το προφίλ των συμμετεχόντων εμπίπτει σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:
Α) Αντιεξουσιαστικοί κύκλοι: Το ξύλο έχει ιδεολογική πλατφόρμα. Οι εκπρόσωποι του είδους καθιέρωσαν πρώτα τα μαντήλια και τις κουκούλες και μετά τα κράνη (πιο εντυπωσιακό θέαμα). Εδώ η κριτική έχει και αντεπιχειρήματα.
Β) Ψυχάκηδες : Τους συναντάμε κυρίως μεταξύ των ποδοσφαιρικών οπαδών (πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις κάποιον που κάθεται να πλακωθεί έχοντας ως μοναδικό λόγο το«ο Ολυμπιακός είναι ιδέα»)
Γ) Ασφαλίτες. Προφανείς οι λόγοι ύπαρξης τους
Δ) Πρεζάκια. Αυτό συνήθως δεν αποτελεί από μόνο του κατηγορία αλλά συνδυάζεται μια χαρά με τα α) και β)
Ε) Το κράμα από α),β) και δ).Κωλοπετσομένο είδος με σημαντική εμπειρία λόγω πολλαπλών παραστάσεων.
Αφήνοντας στην άκρη θεωρίες περί ψυχολογίας της μάζας, νεαρού της ηλικίας και «ασφυκτικού» κοινωνικού περιβάλλοντος ή περί της βασιμότητας πολιτικών επιχειρημάτων για την ύπαρξη των 300, εστιάζω στα πρακτικά αποτελέσματα της δράσεως τους που δυστυχώς έχουν επιπτώσεις σε όλους τους υπόλοιπους. Γεμίζουν οι δρόμοι με κάμερες για αποφυγή και αποτροπή επεισοδίων (και καλά), τσαμπουκαλεύονται περισσότερο οι αστυνομικοί (και με άνωθεν έγκριση, με το ξύλο να πέφτει επί δικαίων και αδίκων). Ωραία εξέλιξη για τους αντιεξουσιαστές. Τιμωρούνται οι έδρες των ομάδων και κόβονται οι μεταφορές οπαδών. Γαμώ τις φάσεις για τους ψυχάκηδες. Και όλα αυτά εν μέσω βανδαλισμών και υλικών καταστροφών με ελάχιστη συμβολική σημασία.
Το ευρύ κοινό παρακολουθεί ανήμπορο να αντιδράσει , αυξάνοντας συνεχώς τις αρμοδιότητες της Αστυνομίας («που είναι το κράτος, που είναι οι αρμόδιοι;» ) η οποία εμφανώς λειτουργεί μόνο κατασταλτικά (και πολλές φορές αποτυχημένα) και καθόλου προληπτικά. Και θα ρωτήσει κάποιος «και ποια είναι η πρόταση σου ρε φίλε, τι λες ότι πρέπει να γίνει;». Ξέρω γω; Να αυξηθούν οι τιμές στα διόδια for all I care. Μπορώ όμως να υποστηρίξω με σθένος ότι αυτή η κυριαρχία των 300 όσο συνεχίζεται-ελεγχόμενα (για να βάλουμε λίγο και το γ) μέσα) ή ανεξέλεγκτα- λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός για το κούρσεμα του κάστρου των δημοκρατικών ελευθεριών μας (σθένος και κούρσεμα σε μία πρόταση, am I good or what). Ο απλός πολίτης θα δεχθεί πιο εύκολα την αστυνόμευση της προσωπικής του ζωής, την αστυνομική αυθαιρεσία και ασυδοσία εάν του πετάξουν το «τυράκι» ότι έτσι θα λυθεί μια και καλή το θέμα με τους «γνωστούς-άγνωστους» Στην Αμερική και στην Αγγλία η απειλή της διεθνούς τρομοκρατίας έστρωσε το χαλί στον Big Brother. Επειδή εδώ είναι Ελλάντα και τα περί προστασίας από Ιρακινούς τρομοκράτες δεν πιάνουν, τον ρόλο αυτό τον παίζουν οι 300.
Εσείς, πόσες δημοκρατικές ελευθερίες «φάγατε» σήμερα; (Εάν προλάβατε την παλιά διαφήμιση με τα πορτοκάλια…)
Δεν θα μπω στη λογική ανεύρεσης των αφορμών ή των κινήτρων των συγκεκριμένων επεισοδίων (σύμφωνα με το ράδιο αρβύλα από όλα έχει ο μπαξές-οι σεκιουριτάδες ήταν προκλητικοί, οι τσαμπατζήδες ήταν πολλοί και επιθετικοί, ξεκαθάρισμα λογαριασμών, διαλέξτε και πάρτε). Απλά, για άλλη μια φορά αυτοί οι 300 (ο αριθμός είναι υποθετικός, μπήκε για να εκμεταλλευτούμε την εμπορική επιτυχία του «300» μπας και στραβωθεί κανας χριστιανός και «τσιμπήσει», οι «γνωστοί άγνωστοι» είναι passé) επέβαλλαν τη θέληση τους σε ένα σαφώς μεγαλύτερο κοινό χωρίς να υπάρχει καμία δυνατότητα αντίδρασης.
Και φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά. Κατά την γνώμη μου η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των 300 είναι οι ίδιοι που ενώ η μεγαλειώδης πορεία κατευθύνεται προς την Αμερικανική Πρεσβεία βροντοφωνάζοντας τα δίκια της, σπάνε την περιφρούρηση και πλακώνονται με τα ΜΑΤ, είναι οι ίδιοι που πάνε και σπάνε ποδοσφαιρικούς συνδέσμους και δίνουν «ραντεβού», είναι οι ίδιοι που καίνε αυτοκίνητα στα Εξάρχεια. Η κυριαρχία τους είναι πλέον τόσο αυταπόδεικτη ώστε κάθε φορά που έχει «σοβαρή» πορεία τα δημοσιογραφικά βαν περιμένουν με υπομονή το «υλικό» για το βραδινό δελτίο ειδήσεων, κάθε φορά που έχει «σοβαρό» ποδοσφαιρικό αγώνα πολύς κόσμος δεν πάει γήπεδο γιατί θεωρεί δεδομένα τα επεισόδια κοκ.
Διακινδυνεύοντας μια πιθανώς αποτυχημένη προσέγγιση της σύνθεσης των 300 αυτών, θα έλεγα ότι το προφίλ των συμμετεχόντων εμπίπτει σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες:
Α) Αντιεξουσιαστικοί κύκλοι: Το ξύλο έχει ιδεολογική πλατφόρμα. Οι εκπρόσωποι του είδους καθιέρωσαν πρώτα τα μαντήλια και τις κουκούλες και μετά τα κράνη (πιο εντυπωσιακό θέαμα). Εδώ η κριτική έχει και αντεπιχειρήματα.
Β) Ψυχάκηδες : Τους συναντάμε κυρίως μεταξύ των ποδοσφαιρικών οπαδών (πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις κάποιον που κάθεται να πλακωθεί έχοντας ως μοναδικό λόγο το«ο Ολυμπιακός είναι ιδέα»)
Γ) Ασφαλίτες. Προφανείς οι λόγοι ύπαρξης τους
Δ) Πρεζάκια. Αυτό συνήθως δεν αποτελεί από μόνο του κατηγορία αλλά συνδυάζεται μια χαρά με τα α) και β)
Ε) Το κράμα από α),β) και δ).Κωλοπετσομένο είδος με σημαντική εμπειρία λόγω πολλαπλών παραστάσεων.
Αφήνοντας στην άκρη θεωρίες περί ψυχολογίας της μάζας, νεαρού της ηλικίας και «ασφυκτικού» κοινωνικού περιβάλλοντος ή περί της βασιμότητας πολιτικών επιχειρημάτων για την ύπαρξη των 300, εστιάζω στα πρακτικά αποτελέσματα της δράσεως τους που δυστυχώς έχουν επιπτώσεις σε όλους τους υπόλοιπους. Γεμίζουν οι δρόμοι με κάμερες για αποφυγή και αποτροπή επεισοδίων (και καλά), τσαμπουκαλεύονται περισσότερο οι αστυνομικοί (και με άνωθεν έγκριση, με το ξύλο να πέφτει επί δικαίων και αδίκων). Ωραία εξέλιξη για τους αντιεξουσιαστές. Τιμωρούνται οι έδρες των ομάδων και κόβονται οι μεταφορές οπαδών. Γαμώ τις φάσεις για τους ψυχάκηδες. Και όλα αυτά εν μέσω βανδαλισμών και υλικών καταστροφών με ελάχιστη συμβολική σημασία.
Το ευρύ κοινό παρακολουθεί ανήμπορο να αντιδράσει , αυξάνοντας συνεχώς τις αρμοδιότητες της Αστυνομίας («που είναι το κράτος, που είναι οι αρμόδιοι;» ) η οποία εμφανώς λειτουργεί μόνο κατασταλτικά (και πολλές φορές αποτυχημένα) και καθόλου προληπτικά. Και θα ρωτήσει κάποιος «και ποια είναι η πρόταση σου ρε φίλε, τι λες ότι πρέπει να γίνει;». Ξέρω γω; Να αυξηθούν οι τιμές στα διόδια for all I care. Μπορώ όμως να υποστηρίξω με σθένος ότι αυτή η κυριαρχία των 300 όσο συνεχίζεται-ελεγχόμενα (για να βάλουμε λίγο και το γ) μέσα) ή ανεξέλεγκτα- λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός για το κούρσεμα του κάστρου των δημοκρατικών ελευθεριών μας (σθένος και κούρσεμα σε μία πρόταση, am I good or what). Ο απλός πολίτης θα δεχθεί πιο εύκολα την αστυνόμευση της προσωπικής του ζωής, την αστυνομική αυθαιρεσία και ασυδοσία εάν του πετάξουν το «τυράκι» ότι έτσι θα λυθεί μια και καλή το θέμα με τους «γνωστούς-άγνωστους» Στην Αμερική και στην Αγγλία η απειλή της διεθνούς τρομοκρατίας έστρωσε το χαλί στον Big Brother. Επειδή εδώ είναι Ελλάντα και τα περί προστασίας από Ιρακινούς τρομοκράτες δεν πιάνουν, τον ρόλο αυτό τον παίζουν οι 300.
Εσείς, πόσες δημοκρατικές ελευθερίες «φάγατε» σήμερα; (Εάν προλάβατε την παλιά διαφήμιση με τα πορτοκάλια…)
No comments:
Post a Comment