Το αμάρτημα της νεκρολαγνείας

Αναδημοσίευση απο http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=44821&st=0&#entry215005

Κύριε Ροϊδη,

στη γειτονιά μου το Ιόνιο πέλαγος, λατρεύονται 3 πτώματα: Γεράσιμος, Σπυρίδων, Διονύσιος. Οι μούμιες των Φαραώ, τα παγωμένα μαμούθ της Σιβηρίας, ο καταψυγμένος Γουώλτ Ντίσνευ και πολλά κουφάρια ακόμη που η ταρίχευση, το πολικό ψύχος ή η έλλειψη οξυγόνου διατήρησαν, δεν έχουν τύχει ανάλογης λατρειας πράγμα που με κάνει να πιστεύω πως ζούμε σε έναν άδικο κόσμο. Συγχωρείστε το θυμό μου αλλά διάβολε ζούμε στην Ευρώπη του 21ου αι. και όχι στις ασιατικές στέππες της νεαντερτάλειας εποχής!

Είναι αλήθεια πως στην ιστορία της Εκκλησίας τα πτώματα δεν είχαν την καλύτερη μεταχείριση. Ο παναγιώτατος πάπας Φορμόζος της ενιαίας ακόμη ορθόδοξης καθολικής Εκκλησίας, ξεθάφτηκε από τον δεύτερο διάδοχό του παναγιώτατο Στέφανο Στ΄, 9 μήνες μετά την ταφή του, για να δικαστεί και το πτώμα του στήθηκε με την μεγάλη παπική στολή στο εδώλιο, πριν πεταχτεί στον Τίβερη. Είναι γεγονός πως μετά τον στραγγαλισμό του παναγιώτατου Στέφανου από τους ευλαβείς πιστούς, το μουσκεμένο πτώμα του παπα-Φορμόζου-ή καλύτερα ότι απόμεινε- επανοτοποθετήθηκε στο μνήμα.Οι Φρανκεστάϊν της Ορθοδοξίας ασύδοτοι για αιώνες, κόβανε και ράβανε ανυπεράσπιστα πτώματα, που οι κοκαλέμποροι παρουσιάζανε μετά για θαυματουργά. Τυμβωρυχεία, σκύλευση νεκρού, πλαστοπρωσωπεία, νεκρεμπόριο, σύσταση συμμορίας θαυμάτων, εξαπάτηση αφελών, εξαχρείωση της θρησκευτικής πίστης.

O I. Χρυσόστομος, παρουσιάζεται δικέφαλος, με δυο κάρες στο Βατοπέδι και στην Ρωσία. Βάζω στοίχημα το μοναδικό μου κεφάλι, πως και οι δυο είναι κάλπικες. Ο Αγ.Στέφανος δολοφονήθηκε δια λιθοβολισμού. Το υποτιθέμενο πτώμα του κατατεμαχίστηκε και μοιράστηκε στα ιερομάγαζα προς άγραν πελατείας. Κόκκαλά του βρίσκονται σε Νέα Σαφράμπολη Αττικής (τμήμα αριστερού ποδιού), Μονή Κασταμονίτου (δεξιό χέρι), Μεγίστη Λαύρα (κεφάλι), Μονή Ξενοφώντος (τμήμα κεφαλιού), Μονή Παντοκράτορος (σαγόνι), Μονή Διονυσίου (άλλο σαγόνι), Μονή Ιβήρων, μονή Ζωγράφου, μονή Σταυρονικήτα, ναός Ζωοδόχου Πηγής Μεσημβρίας (άλλο κομάτι του κεφαλιού του). (Βλ. Γ.Καρανικόλα “Ρασοφόροι Συμφορά του Έθνους”).

Ο Γάλλος ευγενής Seigneur d’Anglure, καταγράφει τα κειμήλια ναού στην Ρόδο του 1395: Μπρούτζινο σταυρό κατασκευασμένο από την λεκάνη όπου ο Χριστός ένιψε τα πόδια των Αποστόλων, δεξί χέρι του αγ.Βαρθολομαίου, χρυσοϋφαντο σεντόνι της αγ.Ελένης, ασημωμένο αγκάθι από το στεφάνι του Χριστού, που μπουμπουκιάζει κάθε Μ. Παρασκευή. Ο Ισπανός πρεσβευτής Κλαβίχο, περιγράφει την επίδειξη που του έκανε ο κλήρος του ναού του αγ.Ιωάννη στην Κωνσταντινούπολη το 1403: Μπουκιά από το ψωμί που ο Χριστός έδωσε στον Ιούδα κατά τον Μυστικό Δείπνο, αίμα του Χριστού από το σημείο που τον κέντησε η λόγχη του Λογγίνου, αίμα που έρευσε από εικόνα του Εσταυρωμένου την οποία κάποιος Εβραίος χτύπησε, τρίχες από τα γένια του Χριστού που ξερρίζωσαν Εβραίοι, μαρμαρόπλακα με αποτύπωμα του σώματος του Ιησού, η αιχμή της λόγχης του Λογγίνου, κομμάτι από ρόπαλο που χτύπησε τον Κύριο, τμήμα του σπόγγου με όξος και χολή και ο χιτώνας του Χριστού.

Ο πρεσβευτής που δεν αμφισβητεί την γνησιότητα των εκθεμάτων, καταγράφει από άλλα προσκυνήματα της Βασιλεύουσας και τα εξής: Πετρωμένα δάκρυα των Αποστόλων, κόκαλο από την λεκάνη της αγ.Αικατερίνης, κόκαλο του χεριού της Μαγδαληνής, το δεξί χέρι της αγ.Άννας, που του έλειπε το μικρό δάχτυλο επειδή το έκοψε ο αυτοκράτορας για να πλουτίσει την ιδιωτική συλλογή του. Μαζί μ’αυτό όμως θαύμασε οστά των αγίων Λαυρεντίου, Στεφάνου, Ιωάννη, Διονυσίου, Παντελεήμονα, Λουκά, Ιγνατίου, των αθώων νηπίων και πολλών άλλων, καθώς και τρία κεφάλια των 11000 κορασίδων.

Άλλοι Ισπανοί και Γάλλοι ευγενείς και πρεσβευτές (Pedro Tafur [1435], Bertrandon de la Brocquiere [1432]), είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν τις εκθέσεις λειψάνων της Αγ.Σοφίας και των Αγ.Αποστόλων: Η λόγχη του Λογγίνου, καρφιά του σταυρού, ο στύλος της μαστίγωσης, το καλάμι της διαπόμπευσης, την σχάρα όπου ψήθηκε ο αγ.Λαυρέντιος, η πέτρα πλάκα που ο Νικόδημος εναπόθεσε το σώμα του Ιησού, πετρωμένα δάκρυα της Παναγίας κ.λ.π.Ο αρχιεπίσκοπος του Νοβογκορόντ Αντώνιος επισκέφτηκε το 1200 την Κωνσταντινούπολη και έκθαμβος απαριθμεί: Η τράπεζα του Μυστικού Δείπνου, οι πλάκες του Μωϋσή με τις 10 εντολές, χρυσά αγγεία με τα δώρα των μάγων, αίμα από το κεφάλι του Χριστού, αλυσίδες του Πέτρου και αμπάρες της φυλακής του, πριόνια που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του Σταυρού, σάλπιγγα του Ιησού του Ναυή που γκρέμισε τα τείχη της Ιεριχούς, μαρμάρινη λεκάνη όπου ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, κέρατα του κριού που θυσίασε ο Αβραάμ, η μαγική ράβδος του Μωϋσή, το κλαδί της ελιάς που έφερε το περιστέρι στην κιβωτό, τα πανέρια των πολλαπλασιασμένων άρτων, κηροποιημένα δάκρυα της Παναγίας κλπ. Ακόμη και το Άγιο Φρέαρ το στόμιο του πηγαδιού που ακούμπησε ο Χριστός συνομιλώντας με την Σαμαρείτιδα βρισκόταν τον 10 αιώνα νοτιοανατολικά της Αγ.Σοφίας .

H λίστα συμπληρώνεται με την φάτνη της Γέννησης, σταγόνες από το γάλα της Παναγίας, μια τρίχα και τα σπάργανα του νεογέννητου Ιησού, οστά των Αθώων Παίδων και το ύφασμα που η Μαρία φορούσε στο κεφάλι την ώρα της Γέννησης .Τα πολυκάρανα και πολυπλόκαμα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας ωχριούν μπροστά στους αγίους της Ορθοδοξίας. Ο Κυριάκος Σιμόπουλος καταγράφει: 26 κάρες του αγ. Ιουλιανού που θα τις ζήλευε και η Λερναία Ύδρα, 10 του Ιωάννη του Βαπτιστή, 6 του Αγ.Αντρέα, 37 σώματα του αγ.Παγκρατίου, 6 κάρες του αγ.Ιγνατίου και αμέτρητα χέρια και πόδια του, παρ’όλο που το συναξάρι του λέει πως έγινε βορά των θηρίων. Ο ίδιος μέτρησε τα λείψανα της αγ.Μαρίνας που σώζονται σε μονές, ανάμεσά τους και σε δέκα μοναστήρια και σκήτες του Αγ.Όρους.

Ένα πάντως από τα κρανία του Βαπτιστή ήταν θαυματουργό, αφού ο Αλέξιος Στουδίτης που το παρουσίασε στον ετοιμοθάνατο Βουλγαροκτόνο, διορίστηκε αυθημερόν πατριάρχης. Λίγα χρόνια μετά όμως πολλοί επίσκοποι επικαλούμενοι την αντικανονική εκλογή του εζήτησαν την καθαίρεσή του. Ο Αλέξιος απέφυγε τον κίνδυνο, αξιώνοντας να συμπαρασύρει στην πτώση του και όσους μητροπολίτες είχε χειροτονήσει, μεταξύ των οποίων και κατήγοροί του. Φαίνεται πως η ασώματος κεφαλή εξακολουθούσε να θαυματουργεί, αφού όταν ο πατριάρχης πέθανε, άφησε πίσω του 25 κεντάρια χρυσού, το οποίο πήγε στα θυλάκια του Κωνσταντίνου Μονομάχου.

Ένας ποιητής του 11ου αι. ο Χριστόφορος ο Μυτιληναίος, ειρωνεύεται έναν νεκρόφιλο καλόγερο:

«…θήκας δε πολλάς λειψάνων έχεις….

Προκοπίου μάρτυρος χείρας δέκα,

Θεοδώρου δε….πέντε γνάθους…

Νέστορος άχρι των οκτώ πόδας,

Γεωργίου δε τέσσαρας κάρας….

πέντε μαστούς Βαρβάρας αθλοφόρου…

Δημητρίου…καλάμους είκοσι σκελών…..

Λέγεις ο σεμνός και

Θέκλας της πρωτάθλουοδόντας εξήκοντα-φευ πλάνην- έχειν ….

Προδρόμου λευκάς τρίχας…. ….”.

Οι καλόγεροι πραγματοποιούσαν με άδεια του Επισκόπου που εισέπραττε ποσοστά οικονομικές εξορμήσεις στις επαρχίες, τις λεγόμενες ζητείες, περιφέροντας λείψανα. Στην “Ελληνική Νομαρχία”, διαβάζουμε για μοναχό που συγκέντρωσε “εκατόν πενήντα χιλιάδες γρόσια καπιτάλι” εμπορευόμενος την κάρα του αγ. Θεοδώρου. Αλλού πάλι λέει για τους καλόγερους που “έχουσι κιβώτιον γεμάτον από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία, τα οποία…ονοματίζουσι άλλα μεν του αγίου Χαραλάμπους κι άλλα του αγίου Γρηγορίου, και δεν αφήνουν άγιον χωρίς να έχουν μέρος των κοκκάλων του”.

Ο σατιρικός Ζακυνθινός ποιητής Ι.Κολώνιας, που πέθανε στο Άγ.Όρος το 1917, στο “Εσώβρακον του Αγίου Γρύφωνος”, εξιστορεί πως παπάς που ξέχασε το εσώρουχό του στο σπίτι της παντρεμένης ερωμένης του, όπου το βρήκε ο σύζυγος, έπεισε τον ηγούμενο να ενεργήσει τα δέοντα:

“Αμέσως δίνει διαταγάς να ενδυθούν παπάδες,Διάκονοι, εξαπτέρυγα, θυμιατά, λαμπάδες.Διότι τ’αγίου Γρύφωνος το σώβρακο θα φέρουνεις τον ναόν και με ωδάς και ύμνους θα γεραίρουν”.Ο Άγγλος περιηγητής Ααρών Χιλλ επισκέφτηκε στα 1700 την Πάτμο. Οι παπάδες του μοναστηριού του έδειξαν “ένα μεγάλο οστεώδες χέρι, που φαινόταν ανθρώπινο, κομμένο λίγο πάνω από τον καρπό. Τα οστά ήταν…γεμάτα μικρές οπές σα να ήταν σκωληκόβρωτα”. Οι καλόγεροι του είπαν πως ήταν το χέρι του αγ.Ιωάννη, χωρίς να μπορούν να του εξηγήσουν πως βρέθηκε εκεί. Τον διαβεβαίωσαν πως έκοβαν τα νύχια του αγίου που μεγάλωναν κανονικά και τα έριχναν στην φωτιά όταν αρρώσταινε κάποιος από αυτούς, οπότε η μυρωδιά τον καμμένων νυχιών τον έκανε αμέσως καλά. Το 1520 το λείψανο του αγ.Σπυρίδωνα παραχωρήθηκε στην Κέρκυρα ως προίκα μιάς νύφης στον γαμπρό της οικογένειας Βούλγαρι.

Τα “οστά του αγ.Παντελεήμονα” μεταφέρθηκαν τον Ιούλιο του 2000 για λίγες μέρες στην Ρωσία από το Άγ.Όρος, προκαλώντας την μαζικότερη μετασοβιετική κινητοποίηση των ορθόδοξων που σχημάτισαν ουρές χιλιομέτρων “περιμένοντας ένα θαύμα”.Συνηθισμένος ο ταλαίπωρος ρωσικός λαός σε μαρξιστικά και χριστιανικά Ευαγγέλια και δόγματα, σε ατέρμονες θυσίες εν αναμονή επίγειων ή επουράνιων παραδείσων, υπάκουος σε τυραννικές Εκκλησίες και κόμματα, προσκυνά μούμιες αγίων και ινστρουχτόρων, χωρίς να δει ακόμη την προκοπή της “αιρετικής” Δύσης.

Ο κ.Μουλατσιώτης, οργάνωσε στις 18 Ιουλίου 2001 στο Τρίκορφο Δωρίδος, επί τη επετείω των δεκάχρονων από της ιδρύσεως της μονής του, πενθήμερο “φεστιβάλ λειψάνων” (Η ορολογία είναι της “Ελευθεροτυπίας”- 28-7-2001, που πήρε την είδηση από την εφημ. Εμπρός», Ναυπάκτου), στο οποίο εκτέθηκαν στο κοινό τμήματα από 12 κουφάρια αγίων και το οποίο “εμπορικά πήγε πολύ καλά”. Σημειωτέον ότι την ίδια σαιζόν, εκτίθετο στο Θέρμο Τριχωνίδος, το “Ιερό ένδυμα” του Κοσμά Αιτωλού, με “άριστα εμπορικά” αποτελέσματα. Το φερόμενο ως πτώμα του παπακοσμά είναι περιζήτητο, αφού κομματάκια του κουβάλησε την ίδια χρονιά και ο “φωτισμένος” αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα. Κρίμα γιατί ο συγκεκριμένος περνιέται για σοβαρός, αλλά περιπτώσεις σαν κι αυτήν θέτουν το ερώτημα: Μπορεί κάποιος να κολυμπά στον βούρκο και να μένει καθαρός; Καλύτερα να μην απαντήσω.

http://www.taxheaven.gr/acforum/index.php?showtopic=44821&st=0&#entry215005