ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛEIΤE ΤΟΝ ΠΙΑΝΙΣΤΑ

Εχουν γραφτεί στην χώρα μας άπειρες σελίδες για την διαφθορά των πολιτικών. Αυτοί που τα αρπάζουν, αυτοί που τα δίνουν, αυτοί που τα παίρνουν κτλ κτλ. Αν διαβάσει κανείς εφημερίδες θα καταλήξει , εύκολα νομίζω, στο συμπέρασμα ότι το 90% του πολιτικού ρεπορτάζ που γίνεται στην Ελλάδα αφορά τέτοιου είδους λαμογιές ώστε σε τυχόν ερώτημα που θα μας γίνει του στύλ «τι λέει το πρόγραμμα το Χ κόμματος για το τάδε θέμα?», η απάντηση θα είναι απλώς «δεν έχω ιδέα». Για τις διαφορές που έχουν τα κόμματα μεταξύ τους ούτε λογος δεδομένου ότι για να μπορέσεις να συγκρίνεις δυό (ή περροσότερα) πράγματα πρέπει, δυστυχώς, να ξέρεις τι είναι αυτά και απο τι αποτελούνται.

Το πραγματικό πρόβλημα σε αυτόν τον οχετό σήψης που επικρατεί γύρω μας είναι απλούστατα ότι εμείς είμαστε αυτοί που όχι μόνο τον ανεχόμαστε αλλα τον επιδιώξαμε κιόλας, και δεν έχω δεί κανένα δημοσιογράφο να έχει τα άντερα να γράψει για αυτό. Είναι αυτό που θαυμάσια περιέργαψε ο Σαββόπουλος στον «Αγγελο-Εξάγγελο». Μας ενδιαφέρει αυτά που θα ακούσουμε να «ηχούνε όμορφα στα αυτιά μας». Οταν η αλήθεια γίνεται ενοχλητική τότε αρχίζει να μην μας αρέσει και τόσο. Και η αλήθεια είναι μία, είναι απλή και περικλείεται στην ατάκα του Μαυρογιαλούρου: «Τέτοιοι που είστε, πολιτικούς σαν και εμένα θέλετε». Τους πολιτικούς που είναι όπως είναι, εμείς τους κάναμε έτσι, και κατα βάθος τους φθονούμε και τους ζηλεύουμε. Πολύ θα θέλαμε, εμείς ή ακόμα χειρότερα τα παιδιά μας, να τους μοιάσουμε.

Και αναρωτιέμαι αν έβγαινε ένας πολιτικός ή ένα κόμμα και έλεγε:

1) Δεν διορίζω κανέναν στο Δημόσιο.
2) Δεν βισματώνω κανένα στον Στρατό
3) ΚΤΛ
4) ΚΤΛ

Ρωτάω: θα έβρισκε την ψήφο της μάνας του μέσα? Πολύ αμφιβάλλω. Τι να τον κάνει ο μέσος Ελληνας αμα δεν μπορεί να τον βοηθήσει να διορίσει το παιδί του κάπου που να μην δουλεύει ή να του φέρει τον φαντάρο γιό του στην Αττική μήπως και τυχόν εισβάλουν οι Βοιωτοί και καταλάβουν την Αυλώνα (Κακοσάλεσι κατα το κοινώς λεγόμενο)?

Ξεκινάει καποιος λοιπόν να γίνει πολιτικός και για να επιβιώσει μεσα στα κομματικά και λοιπά ναρκοπέδια της Ελληνικής κοινωνίας μαθαίνει οτι πρέπει να γλύφει, να ρουφιανεύει, να λαδώνεται, να βισματώνει ή να βισματώνεται και μια ωραία πρωία που γίνεται ή βουλευτής ή υπουργός έχουμε την απαίτηση να γίνει υποδείγμα ηθίκης. Ε δεν γίνεται ρε φιλέ. Εσυ και εγώ τον κάναμε έτσι και τώρα θα τον φάμε στα μούτρα όπως είναι.

Το απολύτως εξωφρενικό είναι ότι όταν (και αν βεβαίως -βεβαίως) τον τσακώσουν να «κλέπτει οπώρας» δεν φοβάται αυτούς που τον ψήφισαν αλλα τους άλλους του αντιπάλου κόμματος. Το δικό μας το λαμόγιο είναι καλό ενώ το «άλλο» είναι παλιοκλεφταράς και πρέπει να πάει φυλακή.

Σου λέει ο ευγενείς ψηφοφόρος ας μου διορίσει εμένα τον γιό στην εφορία να αρχίζει να εισπράττει τα φακελάκια του και αστον και αυτόν να τρώει τα δικά του. Η ερώτηση «ρε συ βουλευτή αυτην την εντολή σου έδωσα όταν σε ψήφισα ?» ούτε που περνάει απο το μυαλό κανενός.Η υποδοχή που έγινε στην Χαλκιδική και στο Κιλκίς για τους 2 υπουργους που αποπεμφθηκαν αρον- αρον απο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αντίστοιχα ήταν άνευ προηγουμένου αλλα δεν θυμάμαι να προέκυψε καμία ερώτηση για το διαταύθα.

Τα παραπάνω προφανώς δεν αφορούν μόνο την πολιτική αλλα κάθε πτυχή της ζωής μας. Αν το να είσαι εφοριακός ή υπαλληλος της πολεοδομίας και το φακελλάκι ή η παράνομη οικοδόμηση στο δάσος είναι κάτι μεμπτό γιατί χτυπιόμαστε όλοι να μπούμε εκεί? Για να δώσουμε ένα τέλος σε όλα αυτά προφανώς. Μην θυμώνουμε λοιπόν όταν λέει ο Ευαγγελάτος ότι μας πουλάνε σάπιο κρέας γιατί εμείς θελουμε να μπεί το παιδάκι μας εκεί για να δουλεύει 10-12.

Εμείς τα θέλουμε να είναι έτσι γιατί αλλιώς απλούστατα δεν θα ήταν. Μην πυροβολούμε λοιπόν τον πιανίστα που παίζει χάλια γιατί εμείς τον μάθαμε.